Never Forget (Twilight Fanfic)

13. Prank

Maggie's POV.

We zijn hier al een week. Het is heel gezellig. Dit is de laatste dag dat we hier zijn. We gaan vandaag al naar huis. Ik vind het niet zo leuk dat we weg gaan maar ik wil Seth weer eens zien. Ik mis hem. Hij is een schatje. Ik lig nu lekker te slapen. Ik vind het zo lekker dat ik nu geen nachtmerries heb. Ik kan nu eindelijk eens doorslapen.

"Dit moet je ook eens doen. Zij is de enige bij wie het kan," hoor ik Emmett zeggen. Ik check alles met mijn gave. Emmett en Garrett komen naar boven en Emmett heeft een emmer met ijskoud water beet. Ik pak een kussen. "Mutatio physica in a copy a me." Mijn ogen gloeien en het kussen veranderd fysiek in een kopie van mij. Ik leg het onder de dekens en ik ga naast de deur van mijn kamer staan. Als de deur opengaat zien ze me niet maar als ze de deur iets te hard opengooien komt hij tegen mijn neus aan. Maar ik denk niet dat ze het doen. Emmett doet de deur zachtjes open en Garrett loopt achter hem aan. Ze lopen naar het bed. Emmett telt af met zijn vingers. Drie, twee, één. Hij gooit de emmer ijskoud water over het kussen - dat op mij lijkt- heen. Ik duw de deur met een klap dicht. Emmett en Garrett draaien zich om. "Iedere keer probeer je het weer. En iedere keer mislukt het weer," zeg ik. "Garrett, luister en huiver." Ik steek mijn hand op en Emmett vliegt naar buiten door het glas heen. Ik maak het glas weer en het lijkt alsof er niks gebeurd is. Ik doe de deur open. "Ga of onderga hetzelfde als hij," zeg ik. Garrett loopt naar buiten. "slim besluit," zeg ik. Ik kleed me om en ik loop naar beneden. "Môge," zeg ik. Ik pak een kom met cornflakes en ik begin te eten. Na een tijdje komt Emmett aangelopen. "Dat deed pijn. Zelfs voor een vampier," zegt hij. Ik grinnik. "Je leert het ook gewoon nooit," zeg ik. "Nu weet ik precies wat ik niet moet doen," zegt Garrett. Ik was mijn kom af en ik ruim alles op. "Kijk hij is de slimme hier," zeg ik. "Maggie, ben je klaar om te vertrekken?" vraagt Alice. Ik knik en ik sta op. Bella geeft me mijn koffers aan en ik loop naar buiten. Edward legt mijn koffers in de achterbak en ik ga nog even terug om afscheid te nemen. Ik krijg van iedereen een knuffel en daarna ga ik in de auto zitten. Als iedereen klaar is rijden we naar het vliegtuig. Het is stil in de auto. Vooral Emmett. Ik hoop dat hij nu eens ophoudt me op dat soort manieren wakker te maken. Wie weet. De rit duurt voor mijn gevoel heel lang. Het komt denk ik gewoon omdat ik gewoon zo graag naar Seth wil. Na een tijdje zijn we eindelijk bij het vliegveld. Ik haal mijn koffers uit de kofferbak en ik rij er zelf mee. We zijn op weg naar onze gate. "Maggie, je koffer gaat bijna open," zegt Edward. Ik stop met lopen en ik check mijn koffers. Ik doe de ritsen dicht en het slotje erop. Ik kijk om me heen waar de rest is. Ik heb natuurlijk wel mijn eigen vliegtickets. Ik gebruik degene die ik van mijn verjaardag heb gehad. Een vliegreis naar keuze met retour. Een eindje verderop zie ik Edward's donkerblauwe jas. Ik ren achter hem aan naar mijn gate. Ik geef de dame die er voor staat mijn ticket en ik ga naar binnen. Mijn koffers worden op een lopende band naar binnen gebracht. Ik ga op mijn stoel zitten. Ik doe mijn riem vast en ik stop oortjes in mijn oren. Ik zet mijn muziek lekker hard. Ik doe mijn ogen dicht en ik ga lekker zitten in mijn stoel. Ik voel het vliegtuig opstijgen. Ik heb eigenlijk nog niemand van de Cullens gezien. Ze zijn hier vast wel ergens. Ik maak me er niet echt zorgen om. Ik zag Edward hierheen lopen dus ik heb geen zorgen. Toch zit iets me niet lekker. Ik doe mijn ogen open en ik kijk naar buiten. Het ziet er best mooi uit. Na een tijdje begin ik me toch echt zorgen te maken. Deze vlucht duurt veel langer dan de heen vlucht. Misschien hebben we vertraging. Wie weet. Ik doe mijn ogen weer dicht en ik doe mijn stoel iets naar achteren. Het ligt best wel lekker. Ik dommel langzaam weg.

Ik heb een prachtige witte jurk aan en ik heb een boeket vast. De jurk is een bruidsjurk. Mijn boeket is echt prachtig met rozen en andere prachtige bloemen. Ik loop naast Sam. Mijn arm zit om zijn arm heen. Zoals een vader zijn dochter altijd naar het altaar brengt zo lopen wij ook. Hij brengt me naar een boog waar Seth staat. Seth pakt me over van Sam en ik voel me meteen rustig worden. Seth zoent me vurig.

Ik zou zo graag weer bij hem zijn. Weer één van zijn heerlijke knuffels krijgen. Hij is gewoon geweldig. Ik hou van hem. Hij is mijn mate.

Ik schiet overeind. Ik voel dat het vliegtuig land. Ik ga overeind zitten en ik doe mijn muziek uit. Ik stop alles in mijn handtas die ik wel gewoon bij me heb. Na een tijdje gaat de deur open en iedereen gaat snel naar buiten. Er is een hele opstopping. Ik wacht tot iedereen weg is. Dan pak ik mijn spullen en ik loop het vliegtuig uit. Ik ga naar de band waar de koffers liggen en mijn koffers liggen er al. Ik pak mijn spullen en ik ga opzoek naar de Cullens. Het vreemde is. Ik heb geen idee waar ze zijn. Ik kijk naar buiten maar ik zie niet het vliegveld wat ik hoor te zien. Ik loop naar een balie waar een mevrouw staat. "Weet u waar we nu zijn?" vraag ik. "Dit is het vliegveld van Pisa," zegt ze.