KABİR | TAMAMLANDI

KABİR | 29.BÖLÜM |

Keyifli Okumalar...🍁

****

|••|

"Ölüm, benim için tek kurtuluş olacak Rojin."

Rojin, kaşlarını çattı.

"O ne demek öyle?" Hızla sarıldı Keje'ye."Sen bu dünyada ölmeyi hakedecek en son insan,mutlu olmayı en çok hakeden ilk insansın."

Rojin'in sarılışına karşılık verdi.

"Aram ağabeyimin ayağına kendi ellerimle gideceğim Rojin."

Rojin'in gözleri soldu.

"Hayır Keje hayır..."

Ağlamaya başladılar.

Keje kendini ölümün kıyısına gelmiş gibi hissederken Rojin yıllardır kardeşi gibi gördüğü insanın yolun sonuna geldiğini gördüğüne ağıt yakıyordu.

"Gözlerimi bu dünyaya kapattığımda huzur bulacağım Rojin.Sen..." kesik bir nefes aldı."Kızkardeşinin huzura ermesini istemez misin?"

"Ölmeni istemiyorum Keje...Hayır..."

Geriye çekildi.Keje'nin ellerini avuçlarının içine aldı.

"Kabir'in yanına dön.O seni korur kollar."

"Ben ona bir kez güvenerek kendi hayatımın tepetaklak olmasına vesile oldum.Bak bu boktan hayatı onun sayesinde yaşıyorum.Bir kez daha güvenirsem neler olabileceğini biliyor musun?"

"Bir daha asla seni üzecek bir şey yapmaz.O yaptığı şey için çok pişman ve bir ömür pişman olacak.Aram abi gözü kapalı inanmış Azad abiye.Sence seni sağ bırakır mı?"

"Bırakmasın Rojin.Ben artık yaşamak istemiyorum."

Dudaklarında buruk bir tebessüm oluştu.

"Gözlerimi sonsuzluğa yumduğumda ruhum huzura erecek,kalbimi yakıp kavuran o ızdırap sona erecek,ben artık acı çekmeyeceğim..."

Gözlerinden birkaç damla daha yaş süzüldü yanaklarına.Ellerinin tersiyle sildi gözyaşlarını.Tebessümü dişli bir gülümsemeye döndü.

"Keje artık acı çekmeyecek..." Dedi kahkaha atarken.

"Keje artık huzura erecek..."

Başını yere eğip alt dudağını dişlerinin arasına aldı.

Bu sözleri onun hayatı boyunca ne kadar acı çektiğinin göstergesiydi.

Bir insan ölümü ister miydi?

O isterdi.

Bu iğrenç hayattan bir an evvel kurtulmak adına ölmek için can atıyordu.

Abisinin yanına kendi ayakları ile gidecek ve bedenine isabet edecek olan o kurşunu sabırsızlıkla bekleyecekti.