KABİR | TAMAMLANDI

KABİR | 3.BÖLÜM |

Keyifli Okumalar...🌿

****

|••|

"Keje?"

Terasa çıkan Kabir, Mardin'in eşsiz manzarasını izleyen kadının yanına ulaştığında ağlıyor olduğunu gördü.

Yüreği sızladı.

Keje başını yere eğerek bakışlarını yüzüğe çevirdi.Ağlaması şiddetlendi.

"Özlüyorum..."

Kadının ağzından çıkan o kelime ile şok oldu Kabir.Dumura uğradı.Kendisini özlediğini söylüyordu.Demek ki yaşadıkları anıları ve onu terk edişini kesit kesit hatırlıyordu.Kabir'i tanımıyordu ama.Aklında Kabir'in kim olduğuna dair bir fikir yoktu.Sadece hatıraları içindeki özlem duygusunu körüklüyordu.

Kadının her geçen saniye göz yaşı dökmesi yüreğini dağlıyordu adamın.Ne yapacağını,ne edeceğini bilemez durumdaydı.Acı çekiyordu.

İki yaralı kalp, acı ile boğuşuyordu.

Kadının bir anda yüzüğü çıkarıp aşağıya atmasıyla düşüncelerinden kurtuldu.Bakışlarını kadına çevirdi.

Keje,ne yaptığının farkına az da olsa vardığında arkasını dönüp koşmaya başladı.

"Keje,dur!"

Kadının koşmaya başlamasıyla adam da koşmaya başladı.Keje önde,Kabir arkada avluya kadar geldiler.Keje yerde deliler gibi yüzüğü aramaya başladı.Kabir ise onu durdurmaya çalışıyordu.

"Nerede?! Nerede?!"

Kadının her geçen saniye öfkesi artıyordu!

Sesi yükseliyor,hareketleri hızlanıyordu.Önüne düşen saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı.Çömelerek elini yere koydu.Sürtmeye başladı.Bulamıyordu yüzüğü.

Kabir,araya girdi.Kadını kolundan tutup durdurmaya kalksa Keje daha fazla bağırmaya başlayacaktı.Zira kimsenin kendisine dokunmasına müsaade etmiyordu.

"Keje,sabah buluruz.Ben de yardım ederim sana.Haydi odana çıkalım,uyu biraz."

Kadının onu duymadığı aşikardı.

"Nerede?! Yok! Yüzük yok! Yok!"

Yüzüğü aramaya devam etti.

"Yok! Yok! Yüzük yok! Yok!"

Kabir, kadını donmuş bir vaziyette izliyordu.

"Bu yüzük senin parmağına yakışmıyor artık!"

"Bu yüzük senin parmağına yakışmıyor artık!"

Kadının söylediklerine kulak kesildi.Bu kelimeler, Keje'yi terk ederken ağzından çıkan kelimelerdi.Unutmamıştı.Bunu da hatırlıyordu.