Czarna Magia po Jasnej Stronie

Rozdział 21

        Tej nocy Elizabeth długo nie mogła zasnąć, a następnego ranka obudziła się dość wcześnie, więc była niewyspana, a tego dnia były jej pierwsze lekcje. Często tak miała, kiedy spała w nowym miejscu – najpierw nie mogła zasnąć, a potem wstawała wcześnie.

Jakieś pół godziny później obudziła się Wila i gdy odsłoniła zasłony z łóżka spojrzała na Elizabeth czytającą książkę.

 - Jak długo nie śpisz? – spytała brunetka.

 - Z pół godziny – odpowiedziała Elizabeth znad książki.

Wila kiwnęła głową i poszła do łazienki. Kiedy wyszła podeszła do łóżka CeCe i próbowała ją obudzić, jednak rudowłosa tylko odwróciła się do niej plecami.

 - I jak ją obudzić? – mruknęła do siebie, jednak Elizabeth usłyszała.

 - Polej ją zimną wodą – odpowiedziała, przewracając stronę książki.

Brunetka wzięła szklankę wody stojącą obok łóżka Celaneo i wylała ją na dziewczynę, która szybko się zerwała do siadu.

 - No ej! – mruknęła oburzona.

 - To nie mój pomysł – odpowiedziała Wila uśmiechając się złośliwie. – To był pomysł Elizabeth.

 - Hej! – zawołała Elizabeth, trochę zirytowana, zamykając książkę. – To ty to zrobiłaś, ja tylko zaproponowałam.

 - Taa – mruknęła brunetka. - Wila, Lizzie, nie powodujcie kłótni z rana – powiedziała zaspana CeCe, odrzucając na plecy mokre włosy, które po chwili wysuszyła zaklęciem.Dziewczyny posłały sobie ostre spojrzenia, ale ucichły. Rudowłosa poszła się przebrać w suchy mundurek, po czym wróciła do współlokatorek, które prowadziły wojnę na spojrzenia. - Chodźcie, idziemy na śniadanie – powiedziała CeCe, ciągnąc Elizabeth za ramię.

Elizabeth pośpiesznie wykręciła ramię, ale dalej szła obok rudowłosej, która jeszcze się budziła. Kilka minut później razem z innymi uczniami siedziały w Wielkiej Sali, nakładając sobie jedzenie. Elizabeth miała już się napić soku, jednak pachniał inaczej niż normalnie, a przynajmniej inaczej niż w Durmstrangu. Przeszło jej przez myśl, aby zapytać się dziewczyny czy to normalne, ale stwierdziła, że jak odpowiedź będzie twierdząca to wyjdzie na dziwaczkę, a nie chciała psuć swojego „pierwszego wrażenia".

W tym momencie włosy większości uczniów miało czerwono-złote włosy. Przy stole Slytherinu tylko cztery osoby nie miały zafarbowanych włosów – Elizabeth, jakiś chłopak o czarnych, trochę przetłuszczonych włosach, chłopak siedzący obok niego i jakaś młoda dziewczyna z trądzikiem. Przy stole Gryfonów jedynie czwórka Huncwotów nie miała czerwono-złotych włosów i próbowali ukryć śmiech oraz przypatrywali się czwórce Ślizgonów, którzy mieli normalne włosy.

 - Huncwoci! Szlaban i minus dziesięć punktów za każdego z was! – wykrzyknęła profesor McGonagall o czerwono-złotych włosach.

Prawie wszystkie stoły śmiały się z kobiety, jednak Ślizgoni mieli kamienne maski i nie bardzo się śmiali, a większość była oburzona.

 - Co to było? – zapytała Elizabeth współlokatorki.

 - Jak ty to...? – zapytała w tym samym czasie Wila, której włosy również były czerwono-złote.

 - Dla mnie ten sok pachniał dziwnie, więc nie piłam – wyjaśniła. – Ale o co z tym chodziło? - Mogłaś nas uprzedzić – uśmiechnęła się przyjaźnie CeCe. – To byli Huncwoci, coś tam mówiłam o nich. Niestety uważają się za wielkich żartownisiów i płatają figle każdemu. Ale nie jest tak kolorowo, najwięcej ''żartów'' robią Slytherinowi i zwykle nie są one zabawne. Poza tym podobno znęcają się nad jakimś Ślizgonem, być może Snape'm bo często jest ich kozłem ofiarnym.