8 Numara

Bölüm 15

"İn arabadan. Hemen!"

Kadın kendi elleriyle arabanın kapısını açtı. Adam uyarılarına rağmen çıkmayınca yakasından tuttuğu gibi dışarı fırlattı.

"Seninle konuşmak için fazla zamanım yok ama merak etme alırım boyunun ölçüsünü."

Hâlâ yerde olan adam burnumu çekerek yavaşça ayağa kalktı.

"Ne istiyorsun benden?"

"Benim olanı!" diye bağırdı kadın aniden. Yeniden yakasına yapıştı, azrail gibiydi. Gözleri sanki alev alevdi.

"İzinsin benden aldığın bilgileri."

Sesi sonlara doğru daha kısık çıkmaya başlamıştı. Ruh hali değişiyor gibiydi.

"Bundan onun haberi olmayacak. Duydun mu?"

Adam hemen kimden bahsettiğini anlamıştı. Kafasını yere dikip ağır ağır salladı. Başka çaresi yok gibi gözüküyordu lakin bunu hallederdi.

"Bak ona söylersen ya da beni polise verirsen emin ol hepinizi oraya gömerim Taha" dedi kadın. Daha sonra ağır ağır adamın kulağına yaklaştı. "Orası dediğim de mezar değil. Çünkü emin ol mezarlık bile senin için büyük bir hediye olurdu."

Adam korkudan kaskatı kesilmişti. Ne yapacağını bilemiyordu çünkü o an beyni durmuş gibiydi.

Kadın gülümseyerek ayrılıp arabasına bindi. Arkasından gelen 2 koca arabayla birlikte oradan ayrıldı.

Adamsa uçurumun kenarında yalnız bir şekilde kaldı. Hâlâ kendine gelmekte zorlanıyordu. Kendine geldiğinde aklına koyduğu ilk şeyi yapacaktı.

********

Herkes suspus olmuş abimi ve gelen kızı izliyordu. En çok da annemin kendine gelmesi 5 dakikasını almıştı.

"Ahsen?"

Annem ayağa kalkıp kıza doğru yaklaşmaya başladı. Çok fazla şaşırmış gibi gözüküyordu ve muhtemelen kızı tanıyordu.

"Ahsen mi? O kim?"

Aramızda ilk önce merakına yenik düşüp sorgulayan Beyza olmuştu. Bense sakin sakin olayı izliyordum.

"Memnun oldum canım ailem" dedi ve gülümsedi ismi Ahsen olan kız. Fakat bu gülümsemenin altında bir şeyler var gibiydi.

"Ne kadar zamandır birliktesiniz? Neden bizim haberimiz yok?"

"Senin her yaptığından bizim haberimiz var mı Beyza?"

Beyza Serkan'ın lafina karşılık susup geri çekildi. Bozulmuş gibi duruyordu çünkü her seferinde aynı konudan vuruyordu.

"Sizden izin falan istemiyorum anne. Sadece haber vermeye geldik."

Annem bir şey söylemiyordu. Kaygılı bir şekilde izliyordu sadece. Beyza zaten kendi köşesine çekilmişti. Bu yüzden ağzımın açıp bir şeyler söylemenin tam zamanı diye düşündüm.

"Erken oldu. Bebek yapsaydınız sonra öğrenirdik biz hiç sıkıntı yok."

Beyza alttan alttan bana bakış atmayı ihmal etmedi. Tabii ya ayrı seviye zaten çocuk bile vardı ortada ama kimsenin haberi yoktu.

"O da var merak etmeyin" dedi Ahsen.

Annem istemsizce öksürük krizine girdi. Kolundan tutup tekrar oturttum. İçimden gülme isteği geliyordu.