8 Numara

Bölüm 4

16 Ocak 2022.

"Meltem hanım hoş geldiniz. Çağla hanım sizi görmek ne hoş. İçeri geçebilirsiniz her şey hazır. Tüm basın sizin son açıklamalarınızı bekliyor."

Annem somurtsa da ben gülümseyerek karşımdakini onayladım. Benden ayrılarak karşıdaki güvenliğin kulağına bir şeyler fısıldadı. Güvenlik onu kafasıyla onayladı. Daha sonra dönüp bana gülümsedi ve içeri davet etti.

İçeri girdiğimizde herkes coşkuyla ayağa kalktı. Tüm ülke sanırım bu anı bekliyordu. 

"Tamam başlıyoruz" dedim anneme. Fazla düşünceli görünüyordu. Dakika başı dalıp gidiyordu. Onu da anlıyordum aslında. Tek başına bir sürü ağır işin altından kalkıyordu. Gerçekten örnek alınması gereken bir kadındı.

"Burada toplanan herkese teşekkür ederim" diye başladı annem. "İlk önce tekrar da olsa kısaca projemizin üstünden geçmek ve hatırlatmak istiyorum. Bundan 2 sene önce insanlık için önemli işlerden birine imza attık."

Derin nefes aldı. Ne zaman kameraları görse heyecanlanırdı.

"Sanal şehir projesi. Ne zaman istersen canlı bir şekilde geçiş yapabileceğimiz bir proje. Proje kapsamında şu anlık bir apartman dairesi, şehir hastahanesi, kütüphane ve bir kafe bulunuyor. Apartman daha çok otel gibi ve şimdilik 10 odası bulunuyor. Projemizin en önemli noktası insanların buraya nasıl geçiş yapacağı."

"Burası bizim sanal şehrimiz. Tabii ki ilerleyen dönemlerde bu şehir daha da gelişecektir. Altyapısı şimdilik zayıf, kanalizasyon sistemi yok. İnsanların temelli göçüp gitmesi için değil bir nevi kafa dağıtması için tasarlanmıştır. Aynı zamanda olası bir savaş, pandemi veya başka acil durumlarda sığınabileceginiz en güvenli yerdir. İstanbul depremi sırasında bir sürü insanı bu proje sayesinde kurtarabilir ve ölü sayısını minimuma indirebiliriz. Ülkemiz için büyük bir keşif. İnsanlar buraya bu görmüş olduğunuz mini makineler sayesinde seyahat edebilecekler."

Elindeki mini makineyi daha net göstermek için birkaç saniye durdu. 700 gram ağırlığındaki bu makine eski kameralara benzer tipte. Sağ ve sol tarafında kenardan gözükmesi zor olan iki delik bulunuyordu.

"Burada gördüğümüz üzere iki delik var. Tüm sinyalleri alacak şekilde. Beyin dalgaları algılaması ve bir nevi bilincimizin açık kalması için. Bir dakikadan kısa bir sürede insan ruhunun küçük bir parçasını alıyor gibi düşünün. Bilinciniz yerinde sadece var olduğunuz nokta başka bir yer. Aslında nerede olduğunuzu biliyorsunuz ve hissettikleriniz de tamamen önceki yerinize uygun ama beden olarak başka bir yerde uyanıyorsunuz. Sanal dünyada her hareketiniz kopyalanır fakat bu uzun süreli zamanlar için maalesef geçerli değilldir. Gelecekte bu hareketleri daha uzun sürede yapmayı düşünüyoruz. Sanal şehrinizde kendi apartmanınızda kalabilir veya kafeye giderek kendinize bir şeyler ısmarlayabilirsiniz."

İnsanların hepsi nutku tutulmuş gibi izliyordu.

"Yakında gönüllü insanlar seçtik ve deney yaptık. Başarılı bir şekilde sonuçlandığını da söylemekten gurur duyarız. Dilediğiniz zaman kendi şehrinize gidebilir ve doya doya tadını çıkarabilirsiniz. Bunun için insanların tek yapması gereken şey bize başvurarak kayıt olmaları.  Detayları sitemizden okuyabilirsiniz."

**********

"Anne mükemmelsin, zekana hayranım." Sarılıp kimseyi aldırmadan öptüm. Gülümseyerek o da bana sarıldı. Aniden kulağımda sesi yankılandı. "Yılmaz Koç."