This is not love

Κεφάλαιο 8

Η Ιόλη ελέγχει την Εύα που κοιμάται βαθιά και επιστρέφει στο δωμάτιο. Μόλις ανοίγει την πόρτα βλέπει τον Έκτορα να φοράει τη μπλούζα του.
  - Φεύγεις; Τον ρωτάει και δεν ξέρει αν νιώθει απογοητευμένη ή ανακουφισμένη. Εκείνος μειδιά και κουνάει το κεφάλι του συγκαταβατικά.
  - Λείπω ήδη αρκετή ώρα. Αν ξυπνήσει η Μαρίνα και δεν με βρει εκεί θα φοβηθεί. Λέει και η Ιόλη τον καταλαβαίνει απόλυτα. Κοιτάζει τα χέρια του που κουμπώνουν την ζώνη του παντελονιού του και πλησιάζει αργά προς το μέρος του.
  - Δεν σε έχω ρωτήσει ποτέ για τους γονείς σου. Λέει και τον αγκαλιάζει από πίσω. Εκείνος πιάνει το ένα της χέρι και το φέρνει πάνω στα χείλη του.
  - Ζουν στην Γερμανία. Λέει αδιάφορα και την τραβάει απαλά για να σταθεί μπροστά του.
  - Και εσείς; Πως και δεν είστε μαζί τους; Ρωτάει και υψώνει τα γαλάζια μάτια της για να τον κοιτάξει. Ο Έκτορας στρώνει μια τούφα πίσω από το αφτί της και χαϊδεύει το μάγουλό της.
  - Μεγάλη ιστορία. Υπεκφεύγει ή είναι ιδέα της;
  - Θα αναλύσουμε άλλη φορά το γενεαλογικό μου δέντρο. Της λέει και εκείνη γελάει.
  - Εντάξει. Του απαντάει και ανοίγει την μπαλκονόπορτα. Ο Έκτορας την φιλάει τρυφερά για τελευταία φορά προτού φύγει. Εκείνη τον παρακολουθεί να απομακρύνετε και τελευταία στιγμή τον φωνάζει. Εκείνος γυρίζει προς το μέρος της με τα χέρια του μέσα στις τσέπες του παντελονιού του.
  - Ελπίζω να μην χρειαστεί να μπεις για ντουζ ξανά απόψε. Του λέει και εκείνος γελάει. Κουνάει το κεφάλι του σαν να την μαλώνει και δαγκώνει το κάτω χείλος του. Η Ιόλη τον χαιρετάει τάχα αθώα και μπαίνει πίσω στο δωμάτιο.

 
 
  Τα μαθήματα με την Μαρίνα αποδείχθηκαν μεγάλη πρόκληση για την Ιόλη. Όχι γιατί το παιδί δεν ήταν καλό στο πιάνο μα επειδή ο Έκτορας δεν έχανε αφορμή να την ξεμοναχιάσει όσο τα κορίτσια έπαιζαν στον κήπο.
  - Θα κάνουμε γρήγορα, στο υπόσχομαι. Ο Έκτορας τρέχει από πίσω της όσο η Ιόλη προσπαθεί να τον αποφύγει στους διαδρόμους του σπιτιού του.
  - Ξεκόλλα Έκτορα. Την τελευταία φορά παραλίγο να μας πιάσει η αδερφή σου στο μπάνιο. Τον μαλώνει και προλαβαίνει να βγει στην βεράντα.
  - Δεν μας έπιασε όμως. Λέει χαμηλόφωνα και η Ιόλη στρέφει τα μάτια της στο ταβάνι. Ρίχνει το σώμα της στην ξύλινη κουνιστή καρέκλα της βεράντας και κοιτάζει τα παιδιά που τρέχουν και γελάνε. Ο Έκτορας την εγκλωβίζει με τα χέρια του να ακουμπούν στα μπράτσα της καρέκλα και γέρνει από πάνω της.
  - Κοίτα πόσο απασχολημένες είναι. Ψιθυρίζει ελάχιστα εκατοστά από τον λαιμό της και εκείνη ακουμπά την πλάτη της πίσω. Με τα μάτια της δείχνει την κενή θέση απέναντι της και ο Έκτορας χαμογελάει. Κάνει δύο βήματα πίσω και κάθεται. Είναι η πρώτη φορά που βλέπει το αυταρχικό της ύφος και ανάθεμα, είναι τόσο σέξι.
  - Πρέπει να χαλαρώσουμε Έκτορα. Δεν γίνεται να λειτουργούμε σαν έφηβοι που μόλις ανακάλυψαν το σεξ. Ψιθυρίζει την τελευταία λέξη. Εκείνος μπλέκει τα δάχτυλά του πάνω στο στήθος του και γέρνει το κεφάλι του στο πλάι.
  - Γιατί όχι; Ρωτάει με ένα μειδίασμα.
  - Επειδή δεν είμαστε και επίσης στην ζωή μας υπάρχουν δύο παιδιά. Τουλάχιστον από πλευράς μου δεν θέλω να διακινδυνεύσω να με πιάσει η Εύα σκαρφαλωμένη επάνω σου. Ο Έκτορας χαμηλώνει το βλέμμα ένοχα.
  - Το έχω παρακάνει ε; Ρωτάει και σκαλίζει αμήχανα το ξύλο της καρέκλας. Η Ιόλη γέρνει προς το μέρος του και αγγίζει τα γόνατά του.
  - Και οι δυο το έχουμε παρακάνει. Του απαντάει πιο μαλακα κι εκείνος την κοιτάζει.
  - Έχεις δίκιο. Πρέπει...Πρέπει να συγκρατώ τον εαυτό μου. Η Ιόλη συμφωνεί με ένα νεύμα και του χαμογελάει.
 
  Σχεδόν όλο το απόγευμα ο Έκτορας έπαιζε στην αυλή με τα παιδιά όσο η Ιόλη έκανε κρέπες στην κουζίνα. Μόλις έστρωσε το τραπέζι στην βεράντα όλοι κάθισαν με ανοιχτή την όρεξη. Η Ιόλη τύλιξε μια κρέπα για τον καθένα κι ύστερα κάθισε επιτέλους να φάει κι εκείνη.
  - Η μαμά μου είναι πολύ καλή μαγείρισσα. Μια φορά μου είχε φτιάξει μια τούρτα ολομόναχη. Λέει με ενθουσιασμό η Εύα και η Ιόλη χαμογελάει ντροπαλά.
  - Εσύ Μαρίνα δεν έχεις μαμά; Ρωτάει και όλοι στο τραπέζι παγώνουν.
  - Εύα. Την μαλώνει με ένα βλέμμα η Ιόλη και το παιδί μαζεύει αμέσως τους ώμους του. Ο Έκτορας καταπίνει με το ζόρι την μπουκιά του και η μόνη που δεν δείχνει να ενοχλείται είναι η Μαρίνα.
  - Έχω, όμως μένει στη Γερμανία με τον μπαμπά μου. Λέει καθώς περνάει μια στρώση μερέντα πάνω στην κρέπα της.
  - Και εμένα ο μπαμπάς μου μένει μακριά. Όμως σε λίγο καιρό θα έρθει. Συνεχίζει απτόητη η Εύα και η Ιόλη απολογείται με ένα βλέμμα στον Έκτορα. Εκείνος κουνάει το κεφάλι του σαν να της λέει πως δεν πειράζει και έτσι μόνο τα κορίτσια μιλάνε με δυνατή φωνή.
  - Σε εμάς πότε θα έρθουν η μαμά Έκτορα; Λέει με ένα μικρό παράπονο η Μαρίνα. Ο Έκτορα Σταμάτα να μασάει και το χρώμα φεύγει από το πρόσωπό του. Ακουμπά το πιρούνι αργά στο πιάτο του και χαμογελάει αχνά στην αδερφή του.
  - Μόλις τελειώσουν οι δουλειές τους θα  έρθουν. Της απαντάει τελικά και  η Ιόλη αισθάνεται πως η ατμόσφαιρα έχει βαρύνει απότομα.
  - Εύα τελείωσες με το φαγητό σου; Την ρωτάει καθώς σηκώνεται από την θέση της και μαζεύει τα άδεια πιάτα.
  - Ναι. Απαντάει το παιδί και σκουπίζει το πιγούνι του που έχει γεμίσει σοκολάτες.
  - Θα τα μαζέψω εγώ. Λέει ο Έκτορας ενώ  ακουμπάει την μέση της. Εκείνη τον κοιτάζει για άλλη μια φορά απολογητικά και ακουμπά τα πιάτα πίσω στο τραπέζι.
  - Μην το σκέφτεσαι καν. Παιδί είναι. Λέει χαμηλόφωνα και η Ιόλη νιώθει να ανακουφίζεται.
   Ο Έκτορας με την Μαρίνα, τις συνοδεύουν έως την αυλόπορτα. Τα κορίτσια αποχαιρετιούνται με χορευτικά που οι ίδιες έχουν επινοήσει και η Ιόλη βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει με τον Έκτορα.
  - Το βράδυ θα είμαι μόνη στο σπίτι. Το παιδί θα κοιμηθεί σε μια φίλη. Του λέει χαμηλόφωνα και εκείνος χαμογελάει πλατιά.
  - Άρα δεν θα μπω από το παράθυρο; Ρωτάει και γελάνε ταυτόχρονα.
  - Αυτό σημαίνει πως θα έρθεις;
  - Θα έρθω, ναι. Έτσι κι αλλιώς έχω μερικές δουλειές να τακτοποιήσω και φώναξα την γυναίκα που προσέχει τη μικρή.  Η Ιόλη χτυπάει τα χέρια της παλαμάκια και εκείνος γελάει.
  - Θα σε δω μετά λοιπόν. Του λέει χαμηλόφωνα.
  - Ναι μωρό μου. Απαντάει εκείνος στον ίδιο τόνο και επιστρέφουν πίσω στα παιδιά.