This is not love

Κεφάλαιο 24

- Μη το κλείνεις Έκτορα. Του ζητάει θυμωμένα από το τηλέφωνο λίγα μέτρα έξω από το σπίτι του.
- Δεν έχουμε να πούμε τίποτα άλλο Ιόλη. Απαντάει χαμηλόφωνα εκείνος από την άλλη γραμμή.
  - Κι όμως, έμεινε κάτι ακόμα. Του πετάει με ειρωνεία.
- Είναι η τελευταία φορά που ζητάω να σε δω. Στο ορκίζομαι. Βγες για πέντε λεπτά, είμαι έξω από το σπίτι σου. Η Ιόλη τον ακούει να παίρνει μια βαθιά ανάσα και τελικά να υποχωρεί.
  - Εντάξει.
  Όσο βλέπει την φιγούρα του να πλησιάζει από την σκοτεινή αυλή, τα δάχτυλά της σφίγγουν τα χαρτιά με τις αποδείξεις. Φοβάται. Είναι η πρώτη φορά που ο Έκτορας της προκαλεί τρόμο. Ίσως τελικά να μην ήταν τόσο καλή ιδέα να τον δει μέσα στην νύχτα.
  Ο ήχος της αυλόπορτας την ανατριχιάσει και κάνει ένα βήμα πίσω μόλις ο Έκτορας φτάνει κοντά της.
  Τα χέρια του είναι μέσα στις τσέπες τις φόρμας του και τα πράσινα μάτια του την κοιτάζουν ψυχραμένα.
  Δεν μιλάει κανείς τους. Η Ιόλη προσπαθεί να κρύψει τον φόβο της και οι Έκτορας την θλίψη του. Πρώτη εκείνη απλώνει τα χαρτιά προς το μέρος του με χέρια που τρέμουν, ενώ ο Έκτορας σμίγει τα φρύδια του ξαφνιασμένος.
  - Τι είναι αυτά; Την ρωτάει χωρίς να μπει στον κόπο να ξεδιπλώσει τα φύλλα.
  - Γιατί δεν μου το είπες Έκτορα; Τον ρωτάει με την φωνή της να σπάει και εκείνος δείχνει απόλυτα χαμένος στην κουβέντα. Χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις, διαβάζει το πρώτο χαρτί. Ίσως το σκοτάδι να μην της επιτρέπει να βλέπει καθαρά, όμως του χλωμό του πρόσωπο δεν μπορεί να κρυφτεί.
Τα δάχτυλά του περνάνε νευρικά μέσα από τα μαλλιά του, γυρίζει βιαστικά πίσω και ελέγχει το σπίτι. Όταν διαβάζει και το δεύτερο χαρτί, χαμηλώνει το βλέμμα και διπλώνει τα φύλλα.
  - Που τα βρήκες αυτά; Την ρωτάει με μια ψύχραιμα που την ξαφνιάζει.
  - Έχει σημασία; Ρωτάει η Ιόλη και σταυρώνει τα χέρια σε θέση άμυνας. Εκείνος κουνάει το κεφάλι του.
  - Γιατί τόσα ψέματα Έκτορα; Μεγαλώνω το παιδί μου μόνη μου, είμαστε ακριβώς το ίδιο. Γιατί δεν μου είπες τίποτα; Ο Έκτορας γέρνει το κεφάλι του προς τα πίσω ενώ πιάνει και με τα δύο χέρια το σβέρκο του.
  - Επειδή θέλω το καλό της Μαρίνας. Λέει χαμηλόφωνα και η Ιόλη τον κοιτάζει μουδιασμένη.
  - Το καλό της Μαρίνας είναι να ξέρει ένα πατέρα για αδερφό της και μια γιαγιά για μαμά της; Ρωτάει ενοχλημένη λες και πρόκειται για το δικό της παιδί.
- Ναι Ιόλη. Αυτό είναι το καλό της.
- Γιατί; Την πληγώνεις δεν το καταλαβαίνεις; Την κάνεις να πιστεύει πως η μαμά της δεν την θέλει ενώ στην πραγματικότητα...δεν ζει. Ψιθυρίζει την τελευταία πρόταση και εκείνος την κοίταζε βουρκωμένα.
  - Είναι προτιμότερο δηλαδή μάθει πως η μαμά της είναι νεκρή; Ρωτάει θυμωμένα και η Ιόλη κάνει ένα βήμα πίσω.
  - Θα ήταν αν ήξερε πως τουλάχιστον ο πατέρας της στέκεσαι δίπλα της. Λέει προσπαθώντας να κρύψει την ταραχή της. Ο Έκτορας γελάει με ειρωνεία και διώχνει το βλέμμα του από πάνω της.
  - Δεν έχεις ιδέα Ιόλη. Δεν ξέρεις τίποτα για εμένα οπότε κράτα τις συμβουλές για τον εαυτό σου. Εκείνη χαμηλώνει το κεφάλι της.
  - Εσύ δεν μου επέτρεψες να σε μάθω. Λέει με παράπονο.
  - Και ευτυχώς δεν το έκανα. Σχολιάζει πικρόχολα εκείνος και η Ιόλη τον κοιτάζει.
  - Έκτορα... Ψελλίζει και εκείνος υψώνει τον δείκτη του για να την σταματήσει.
  - Απλά Ξέχνα με Ιόλη. Πες πως δεν υπήρξαμε ποτέ μαζί. Και σε παρακαλώ μη πεις κουβέντα για όσα έμαθες. Η φωνή του βγαίνει πληγωμένη και η Ιόλη νιώθει την καρδιά της να πονάει. Ο Έκτορας γυρίζει την πλάτη και ετοιμάζεται να φύγει.
  - Πως πέθανε η γυναίκα σου; Τον ρωτάει κάνοντας τον να σταματήσει. Για μερικές στιγμές η Ιόλη κοιτάζει την πλάτη του και ήδη έχει μετανιώσει για την ερώτηση.
  Όταν ο Έκτορας γυρίζει προς το μέρος της, στην έκφραση του ζωγραφίζεται όλος ο πόνος. Τα πράσινα μάτια του γυαλίζουν από τα δάκρυα που με δυσκολία συγκρατεί. Το πιγούνι του τρέμει και οι γροθιές του έχουν κλείσει.
  - Πως πέθανε Έκτορα; Η φωνή της βγαίνει με δυσκολία και το στομάχι της έχει δεθεί κόμπος.
  - Εγώ έφταιξα. Ψιθυρίζει εκείνος και νιώθει τα γόνατά της να λύνονται.