This is not love

Κεφάλαιο 11

  Η Εύα πετάει το σακίδιο στο πάτωμα και τρέχει κατενθουσιασμένη στην ανοιχτή αγκαλιά του πατέρα της. Τσιρίζει τόσο δυνατά που η Ιόλη φοβάται πως το τέλος θα πονέσει ο λαιμός της. Ο Πέτρος την περιστρέφει στον αέρα και το παιδί ξεκαρδίζεται στα γέλια. Η Ιόλη τους παρακολουθεί από απόσταση και χαμογελάει ασυναίσθητα. Αυτή η εικόνα της δίνει το κίνητρο για να υπομένει κάθε επώδυνη ανάμνηση • Γιατί η Εύα έχει ανάγκη τον πατέρα της.
  - Από κοντά είσαι πιο όμορφος μπαμπά. Λέει η μικρή ενώ χαϊδεύει με τα δάχτυλά της τα μάγουλά του. Ένα κύμα ενοχής έρχεται να κατακλίσει την Ιόλη.
  Επί δύο ολόκληρα χρόνια, η μοναδική σχέση που είχε η Εύα με τον πατέρα της ήταν μέσω τηλεφώνου. Μόνο στα γενέθλια και στην γιορτή της τον καλούσαν με βίντεο κλήση. Κι όλα αυτά γιατί η Ιόλη δεν μπορούσε να απαλλαγεί από τον τρόμο που της προκαλούσε αυτός ο άντρας. Ακόμα και από απόσταση.
  Όταν ζούσαν στην Θεσσαλονίκη η Εύα ήταν τέσσερα χρόνων. Τότε τον έβλεπε ακόμα πιο σπάνια αφού ο Πέτρος μπαινόβγαινε σε κέντρα απεξάρτησης κι εκείνη δεν του είχε καμία εμπιστοσύνη. Σε γενικές γραμμές η Εύα δεν έζησε καθόλου τον πατέρα της. Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα.
  Ο Πέτρος στρέφει το βλέμμα του προς την Ιόλη και εκείνη κατεβάζει το κεφάλι. Η Εύα κατεβαίνει από την αγκαλιά του και τον πιάνει από το χέρι.
  - Πρέπει να δεις το δωμάτιό μου. Έχει τόσα παιχνίδια που καμιά φορά δεν μπορώ να περάσω. Λέει και η Ιόλη με τον Πέτρο γελάνε ταυτόχρονα. Εκείνος την ακολουθεί και η Ιόλη μένει μόνη της στο σαλόνι.
  Το γέλιο της Εύας δεν έχει σταματήσει και εκείνη νιώθει συχνά την ανάγκη να πάει μαζί τους στο δωμάτιο. Όμως θέλει να της δώσει χρόνο με τον πατέρα της. Να του μιλήσει ελεύθερα, να τον χορτάσει. Έτσι με μισή καρδιά παίρνει τον καφέ της και βγαίνει στην αυλή.

  Κανένα μήνυμα, καμία κλήση από τον Έκτορα. Όσο κι αν ελέγχει το κινητό της εκείνο επιμένει να στέκει αθόρυβο. Τα δάχτυλά της χτυπούν ρυθμικά το τραπέζι και τα δόντια της δαγκώνουν σκεπτικά το κάτω χείλος της.
  Η απραξία είναι η χειρότερη τακτική όταν έχεις σφάλει. Μα από την άλλη, να τον καλέσει για να του πει τι; 《Συνεχίζω να αγνοώ τα θέλω σου, μα πήρα για να δω τι κάνεις;》 Χθες ήταν ξεκάθαρος μαζί της. Και πολύ θυμωμένος με την στάση της. Όχι πως είχε άδικο, όμως η Ιόλη δεν είναι σίγουρη αν θέλει να μιλήσει για την σχέση τους στον Πέτρο. Πρώτον γιατί δεν συζητάνε ποτέ τα προσωπικά τους• και γενικά δεν συζητάνε τίποτα που να μην έχει σχέση με το παιδί. Και δεύτερον πάντα υπάρχει ο φόβος. Ο φόβος για την αντίδρασή του, για να μην την κατηγορήσει πως ένας άντρας της τρώει χρόνο από το παιδί. Αν ο Έκτορας σταθεί η τέλεια αφορμή για να της πάρει ο Πέτρος την Εύα;
  Πετάει με θόρυβο το κινητό πάνω στο τραπέζι και τρίβει τα μάτια της. Ρίχνει την πλάτη της πίσω στην καρέκλα και ξεφυσάει. Από δίπλα η φωνή της Βιολέτας την επαναφέρει στην πραγματικότητα.
  Ξαφνιασμένη γυρίζει προς το μέρος της και την βλέπει να την φωνάζει με ένα νεύμα πίσω από το διαχωριστικό πεζούλι. Η Ιόλη σηκώνεται βιαστικά από την θέση και ρίχνει μια ματιά στο εσωτερικό του σπιτιού.
  Όταν πλησιάζει την φίλη της εκείνη την κοιτάζει ήδη με γουρλωμένα μάτια.
  - Αυτός είναι ο Πέτρος; Την ρωτάει και η Ιόλη νεύει θετικά. Η Βιολέτα χτυπάει τα χέρια πάνω στα πόδια της θεατρικά και μουγκρίζει.
  - Συγνώμη φιλενάδα μας μόλις έβαλες τον διάβολο μέσα στο σπίτι σου. Ο τύπος είναι... Είναι φωτιά και λάβρα. Λέει και η Ιόλη την αγριοκοιτάζει.
  - Όχι, όχι μη με κοιτάζεις έτσι. Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Λέει κουνώντας της το δάχτυλο.
  - Τέλος πάντων. Που θέλεις να καταλήξεις; Ρωτάει άκεφα η Ιόλη σταυρώνοντας τα χέρια της.
  - Πρώτον γιατί δεν μου είπες πως θα ερχόταν τόσο σύντομα και δεύτερον γιατί κυκλοφορούσε χωρίς μπλούζα μέσα στο σπίτι; Μας κόλασε μεσημεριάτικα και είμαι και παντρεμένη γυναίκα. Η Ιόλη δεν μπορεί να μην χαμογελάσει με το τελευταίο σχόλιο της φίλης της.
  - Ούτε εγώ τον περίμενα. Της απαντάει και ελέγχει ξανά μέσα στο σπίτι.
  - Ήθελε να κάνει έκπληξη στην μικρή και τελικά έκανε σε εμένα. Λέει και επιστρέφει το βλέμμα πάνω της. Η Βιολέτα σμίγει τα φρύδια της.
  - Τι εννοείς; Την ρωτάει και βολεύεται πάνω στο πεζούλι. Η Ιόλη αντιγράφει την κίνησή της και χαμηλώνει το βλέμμα.
  - Έφτασε χθες το βράδυ και εγώ ήμουν με τον Έκτορα. Λέει και η Βιολέτα Γουρλώνει τα μάτια της.
  - Σας έπιασε να... Η πρόταση της μένει μισή αφού η Ιόλη κουνάει αρνητικά το κεφάλι της.
  - Όχι, όμως τον συνάντησε και εγώ ένιωσε πολύ άβολα. Λέει όσο ξεφλουδίζει ένα κομμάτι ασβέστη από το πεζούλι.
  - Εντάξει είναι λογικό. Όμως γιατί είσαι έτσι; Θέλω να πω ότι κάποια στιγμή θα το μάθαινε. Η Ιόλη σηκώνει επιτέλους το βλέμμα της και την κοιτάζει με μάτια που θυμίζουν κουτάβι.
  - Τα έκανα σκατά. Παραδέχεται και εξιστορεί όλα όσα έγιναν το περασμένο βράδυ.
  - Όντως, τα έκανες σκατά. Της λέει εκείνη και η Ιόλη συμφωνεί με ένα νεύμα.
  - Και εσένα πως σου ήρθε βρε κορίτσι μου να του πεις πως είστε φίλοι; Σε βρήκε με έναν άντρα μέσα στην άγρια νύχτα και μάλιστα με το παιδί να λείπει και πιστεύεις ότι τον έπεισες; Η Ιόλη σηκώνει ανήξερη τους ώμους της.
  - Πάντως έφυγε πολύ θυμωμένος και σήμερα δεν έχουμε μιλήσει καθόλου. Της λέει με παράπονο και η Βιολέτα πιάνει τα χέρια της.
  - Εντάξει μη στεναχωριέσαι. Θα του εξηγήσεις και θα καταλάβει. Τώρα είναι ακόμη φουντωμένος, θα του περάσει. Την καθησυχάζει και η φωνή του Πέτρου πίσω από την πλάτη της την κάνει να πεταχτεί όρθια. Η Βιολέτα την χτυπάει συνωμοτικά στο μπράτσο κι εκείνη την σπρώχνει διακριτικά.
  - Ψάχνουμε τους μαρκαδόρους. Λέει και πιάνει τα μάτια της Βιολέτας να κοιτάνε επίμονα χαμηλά στη μέση του. Εκείνος πιάνει τη βερμούδα και την σηκώνει για να καλύψει το λάστιχο από το μποξεράκι του. Η Ιόλη αποχαιρετά την φίλη της και πλησιάζει προς τον Πέτρο.
  - Φόρεσε μια μπλούζα. Του ψιθυρίζει μόλις περνάει από δίπλα του χωρίς να τον κοιτάξει. Εκείνος χαμογελάει λοξά και χαιρετάει την Βιολέτα που έχει μείνει απέναντι και τον χαζεύει.