This is not love

Κεφάλαιο 1

  Το δοξάρι χαϊδεύει τις χορδές του βιολιού και η μελωδία προσελκύει τον κόσμο. Η Ιόλη στέκεται μπροστά από έναν γαλανόλευκο ανεμόμυλο με τον αέρα να φυσά τα μακριά μαύρα μαλλιά της.
  Μπροστά στα πόδια της η θήκη του βιβλίου έχει γεμίσει με χρήματα που της αφήνουν οι περαστικοί, κυρίως τουρίστες.
  Μια ηλικιωμένη κυρία της κάνει νόημα να κοιτάξει στον φωτογραφικό φακό και η Ιόλη χαμογελάει πλατιά. Ένα μικρό παιδάκι κάνει σβούρες χορεύοντας Μπροστά της. Δικαιωματικα, αξίζει να κλέψει την παράσταση. Όταν την κοιτάζει ντροπαλά εκείνη του κλείνει το μάτι.
  Όταν το κομμάτι ολοκληρώνεται ο κόσμος χειροκροτεί κι εκείνη κάνει μια μικρή υπόκλιση με τα μάγουλά της να κοκκινίζουν.
  Ένα ζευγάρι κοντά στα πενήντα την πλησιάζει δειλά και της ζητά να παίξει ένα βαλς, οποίο ξέρει. Η Ιόλη δέχεται με χαρά και με μια κίνηση του χεριού της τους δείχνει το σημείο για να χορέψουν.
  - Την προσοχή σας παρακαλώ. Λέει δυνατά και όλοι στρέφονται να την κοιτάξουν. Στρώνει τη φράντζα που πέφτει στα γαλάζια μάτια της και δείχνει το ζευγάρι που περιμένει.
  - Εδώ υπάρχει η ζωντανή απόδειξη πως τελικά υπάρχουν και μεγάλοι έρωτες. Λέει με ένα πλατύ χαμόγελο και η γυναίκα χαμηλώνει το κεφάλι της ντροπαλά. Ο άντρας της την πιάνει από τη μέση και η Ιόλη ξεκινάει να παίζει το πιο όμορφο βαλς που θυμάται.
  Τα μάτια της είναι καρφωμένα πάνω τους. Μακάρι όλοι οι άντρες να αγαπούσαν τις γυναίκες τους όσο ο συγκεκριμένος τη δική του. Έλαμπαν τα μάτια του έτσι όπως την κοιτούσε.
  Αφηρημένη στις σκέψεις της δεν αντιλήφθηκε τον νεαρό άντρα που την πλησίασε περνώντας από μπροστά της. Όταν αισθάνθηκε το απαλό χάδι στο πλάι του κεφαλιού της τρόμαξε. Έκανε ένα βήμα δεξιά και μερικές νότες χάθηκαν. Αντανακλαστικά γύρισε προς το μέρος του και τον είδε να απολογείται με τα καταπράσινα μάτια του. Η Ιόλη έμεινε να τον κοιτάζει για μερικές στιγμές ανέκφραστη. Εκείνος της έδειξε τις τουλίπες που κρατούσε στα χέρια του για να της δώσει να καταλάβει πως το χάδι που αισθάνθηκε ήταν το χέρι του όταν πέρασε το λουλούδι πίσω από το αφτί της. Γιατί δεν της μιλούσε και χρησιμοποιούσε την νοηματική;
  - Ευχαριστώ. Του χαμογέλασε τελικά και η έκφραση του χαλάρωσε. Επέστρεψε πίσω στην θέση της και εκείνος έγειρε προς το μέρος της.
  - El tango de Roxanne. Είπε και η Ιόλη του χαμογέλασε λοξά. Έπαιξε τις τελευταία νότες και το ζευγάρι την ευχαρίστησε αφήνοντάς της ένα ικανοποιητικό πόσο μέσα στη θήκη.
  - Μου βάζεις δύσκολα. Είπε τελικά στον άγνωστο άντρα χαριτολογώντας.
  - Μη μου πεις πως δεν το ' χεις; Έδειξε να ξαφνιάζετε.
  - Αλίμονο. Του απάντησε και ακούμπησε το δοξάρι στις χορδές. Η Ιόλη παρατήρησε τις ανοιχτόχρωμες τρίχες στα χέρια του να υψωνονται από τις πρώτες κιόλας νότες. Χαμογέλασε αχνά και συνέχισε να παίζει. Εκείνος έβγαλε το κινητό του και το έστρεψε προς το μέρος της. Περίμενε να τον κοιτάξει για να της ζητήσει πάλι στην νοηματική την άδεια για να την βγάλει βίντεο. Η Ιόλη δέχθηκε με ένα νεύμα.     Μόλις ολοκλήρωσε το κομμάτι εκείνος υποκλίθηκε μπροστά της δύο φορές. Εκείνη γέλασε με την κίνηση του, γονάτισε για να μαζέψει τα χρήματα και έβαλε το βιολί στη θήκη. Όταν σηκώθηκε τον είδε βγάζει από την τσέπη του μερικά χαρτονομίσματα.
  - Πήρα το λουλούδι. Του λέει με το χέρι του να μένει μετέωρο και εκείνη να στρώνει την τουλίπα πίσω από το αφτί της.
  - Είναι πολύ λίγο για αυτό το κομμάτι. Της λέει ενώ δεν δέχεται να κρύψει τα χρήματα του.
  - Κανένα λουλούδι δεν μπορεί να υπάρξει λίγο. Τον αποστομώνει και εκείνος χαμογελάει λοξά.
   - Έκτορας. Συστήνεται τελικά κι εκείνη σφίγγει το χέρι του.
  - Ιόλη. Λέει και κρεμάει τη θήκη στην πλάτη της. Ο Έκτορας υψώνει τα φρύδια του.
  - Ακόμα και το όνομά σου είναι μελωδικό. Εκείνη γελάει. Για μερικά στιγμές μένουν να κοιτάζουν ο ένας τα μάτια του άλλου. Η αμήχανη σιωπή την κάνει να θέλει να το βάλει στα πόδια.
  Με τον αντίχειρα της δείχνει προς τα πίσω και εκείνος κουνάει το κεφάλι του σαν η κίνησή της να τον ξύπνησε από λήθαργο.
  - Πρέπει να πηγαίνω. Λέει τελικά εκείνη και ο Έκτορας κάνει ένα βήμα μπροστά.
  - Θέλεις να κάνουμε μια βόλτα στο λιμάνι; Ή να πάμε για καφέ, φαγητό ό,τι θέλεις. Η γλώσσα του σώματος προδίδει την αμηχανία του. Η Ιόλη γέρνει το κεφάλι της στο πλάι και χαζεύει τα μάτια του. Να τα κάνει τόσο φωτεινά ο ήλιος;
   - Ειλικρινά πρέπει να φύγω. Του απαντάει και μπορεί να διαβάσει την απογοήτευση στο πρόσωπό του. Κουνάει το κεφάλι του θετικά και χαμηλώνει το βλέμμα.
  - Εντάξει. Ίσως αν ξαναβρεθούμε να έχεις χρόνο. Η Ιόλη συμφωνεί μαζί του με ένα νεύμα και τον αποχαιρετάει.
  Περπατάει βιαστικά και αισθάνεται στο στομάχι της έναν γλυκό κόμπο. Πόσο καιρό είχε να νιώσει έτσι.
  Γυρίζει αργά το σώμα της για να ελέγξει αν ο Έκτορας έχει φύγει και τον πιάνει να κάνει ακριβώς την ίδια κίνηση με εκείνη. Η Ιόλη γυρίζει κατακόκκινη μπροστά μα θέλει να ξανακοιτάξει. Όταν το τολμά η σκηνή επαναλαμβάνεται και ένα πλατύ χαμόγελο μένει κολλημένο στα χείλη της.