This is not love

Κεφαλαίο 19

Η Μαρίνα ήταν κατενθουσιασμένη που επιτέλους η Ιόλη έχει επιστρέψει για τα μαθήματα πιάνου. Ήταν προφανές πως το παιδί είχε αρχίσει να δένεται τόσο με εκείνη όσο και με την Εύα.
  Η μοναδική άβολη στιγμή ήταν όταν την πόρτα άνοιξε η νταντά της Μαρίνας. Στη τελευταία τους συνάντηση η Ιόλη στεκόταν μπροστά της με κλεμμένα μάτια και έξαλλο βλέμμα. Από μέσα της παρακαλούσε να μην την θυμάται όμως οι ελπίδες της ναυάγησαν με το καλημέρα.
  Όταν ο Έκτορας έκανε τις συστάσεις η νταντά, που το όνομά της ήταν Ειρήνη, είπε πως είχαν ξανασυναντηθεί με την Ιόλη και την θυμόταν. Ευτυχώς δεν ανέφερε τίποτα άλλο για εκείνο το βράδυ.
  Μετά το μάθημα πιάνου, η Ειρήνη φρόντισε να απασχολήσει τα παιδιά, δίνοντας την ευκαιρία στον Έκτορα και την Ιόλη να μείνουν για λίγο οι δυο τους.
  - Δηλαδή μένει εδώ και το βράδυ; Ρωτάει η Ιόλη τον Έκτορα για την Ειρήνη. Εκείνος ακουμπάει το δίσκο με τους καφέδες πάνω στην συρταριέρα του δωματίου του και της δίνει την μια κούπα.
  - Είναι προσωρινό. Κάθεται δίπλα της, στην άκρη του κρεβατιού.
- Πως και πήρες τέτοια απόφαση; Ρωτάει εκείνη και φυσάει τον καφέ προτού πιει.
  - Θέλω να υπάρχει κάποιος με το παιδί σε περίπτωση που εσύ με χρειαστείς. Της απαντάει με άνεση, ξαπλωμένος στο πλάι με το χέρι του να στηρίζει το κεφάλι του. Η Ιόλη υψώνει τα φρύδια της ξαφνιασμένη.
  - Επειδή είναι εδώ ο Πέτρος. Διαπιστώνει και ο Έκτορας την επιβεβαιώνει με ένα νεύμα. Εκείνη ανακάθεται οκλαδον. Του Χαμογελάει πλατιά και η καρδιά της λιώνει απο την γλυκιά του χειρονομία.
  - Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ήθελα να σε είχα γνωρίσει νωρίτερα. Τουλάχιστον δέκα χρόνια πίσω. Ο Έκτορας γελάει και τεντώνει το λαιμό του για να φιλήσει το γόνατό της.
  - Ήμουν χάλια τότε, δεν νομίζω πως θα μου έδινες ιδιαίτερη σημασία. Τώρα γελάει εκείνη ρίχνοντας πίσω το κεφάλι της. Αυτός ο ήχος είναι εθιστικός.
  - Αποκλείεται. Του απαντάει και γέρνει για να φιλήσει τα χείλη του.
  - Χαίρομαι που έφερες την Εύα. Για να είμαι ειλικρινής δεν πίστευα πως ο κέρβερος θα επέτρεπε στην μικρή να έρθει στο σπίτι του εχθρού. Η Ιόλη χαμογελάει και χαμηλώνει το βλέμμα.
  - Ούτε εγώ. Η Εύα όμως ήθελε να έρθει και ειλικρινά είναι αδύνατον να μεταπείσεις αυτό το παιδί.
  - Προσπάθησε να την μεταπείσει; Ρωτάει ο Έκτορας και σηκώνεται για να αφήσει την κούπα πάνω στον δίσκο.
  - Παραδόξως όχι. Έμεινε σπίτι και της υποσχέθηκε πως θα ετοιμάσει ποπ κορν για να δουν το βράδυ μια ταινία της Disney στην τηλεόραση. Του λέει εκείνη καθώς τον ακολουθεί με τα μάτια της. Ο Έκτορας νεύει και γυρίζει προς το μέρος της.
  - Τουλάχιστον προσπαθεί να είναι καλός πατέρας. Λέει και η Ιόλη συμφωνεί.
   Το βλέμμα της πέφτει πάνω στον πίνακα φελλού που κρέμεται πάνω από το γραφείο του. Υπάρχουν χαρτιά τακτοποιημένα με τάξη, μια φωτογραφία της Μαρίνας να παίζει πιάνο και πάνω πάνω, στην κορνίζα, το αυτοκόλλητο καρδιά που του είχε δώσει εκείνη την ημέρα στον δρόμο. Χαμογελάει ασυναίσθητα και σηκώνεται αργά από το κρεβάτι. Ο Έκτορας ακολουθεί το βλέμμα της και ύστερα Χαμογελάει μαζί της.
  - Το κράτησες; Τον ρωτάει καθώς τα δάχτυλά της χαϊδεύουν την ανάγλυφη επιφάνεια. Εκείνος κουνάει το κεφάλι του θετικά και πηγαίνει κοντά της. Αγκαλιάζει την μέση της από πίσω και φιλάει την λακκουβίτσα στο λαιμό της.
  - Ήταν η πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου που δέχτηκα για δώρο αυτοκόλλητο. Γελάνε και οι δύο ταυτόχρονα. Η Ιόλη γυρίζει προς το μέρος του και κοιτάζει επίμονα τα μάτια του.
- Πως εξηγεί η επιστήμη αυτή μου την κίνηση; Τον ρωτάει και εκείνος κοιτάζει τα χείλη της που γυαλίζουν.
  - Πως είσαι το πιο αγνό πλάσμα που έχω γνωρίσει. Λέει και πάει να την φιλήσει. Εκείνη γέρνει πίσω το κεφάλι της.
  - Αυτό το λέει η επιστήμη ή εσύ; Ρωτάει γελώντας.
  - Εγώ είμαι η επιστήμη. Την πειράζει και καταφέρνει να γευτεί τα χείλη της.
  Τα χέρια του κατεβαίνουν αργά στους γλουτούς της. Η γνώριμη μυρωδιά της του υπενθυμίζει πόσο πολύ του έχει λείψει.
  - Μην παρεκτρεπεσαι. Χαμογελάει εκείνη πάνω στο στόμα του και ο Έκτορας την κολλάει επάνω του.
  - Θέλεις να με αναγκάσεις να μπω πάλι στο ντουζ; Πιάνει το χέρι της και το ακουμπά στο καβάλο του. Η Ιόλη νιώθει το τράβηγμα στην κοιλιά της και αναστενάζει απαλά.
  - Ακριβώς. Της λέει και με μια απότομη κίνηση την σηκώνει και την οδηγεί στο κρεβάτι.
  Πρώτα τρέχει να κλειδώσει την πόρτα και ύστερα ξαπλώνει ανάμεσα στα πόδια της. Κατεβάζει τις τιράντες από το φόρεμά της και σκορπάει μικρά φιλιά στους ώμους της. Η Ιόλη τυλίγει τα πόδια της γύρω από την μέση του και βιαστικά ξεκουμπώνει το παντελόνι του.
  - Μου έλειψες, λέει μέσα από τα δόντια του μόλις το χέρι της μπαίνει μέσα από το μποξεράκι του. Εκείνη χαμογελάει λοξά και επιταχύνει την κίνηση με το χέρι της. Ένα μικρό βογκητό γλιστράει από τα χείλη του και λαίμαργα ρουφάει το γυμνό της στήθος.
  Τα νύχια της αφήνουν ίχνη στην πλάτη του και ο Έκτορας παραμερίζει το εσώρουχό της για να μπει γρήγορα μέσα της. Στην πρώτη ώθηση η Ιόλη τεντώνει την πλάτη της μαζί με έναν δυνατό αναστεναγμό. Ο Έκτορας κλείνει το στόμα της με την παλάμη του και επιταχύνει. Εκείνη σφίγγει τα πόδια της γύρω του και τελειώνει πρώτη.
  - Γαμώτο Ιόλη. Ψιθυρίζει πάνω στο λαιμό της από έξαψη και την ακολουθεί.
  Ιδρωμένος πέφτει δίπλα της και φίλα το υγρό μέτωπό της.
  - Νομίζω πως είμαι εθισμένος μαζί σου. Λέει λαχανιασμένος και εκείνη γελάει αγκαλιάζοντάς τον.

  Η σπιτική λεμονάδα της Ειρήνης αποδείχτηκε πεντανόστιμη. Μέχρι και η Εύα που απεχθάνεται τις γλυκόξινες γεύσεις, είχε πιει δύο ποτήρια.
  - Αυτή είναι η γιαγιά σου; Ρωτάει χαμηλόφωνα η Εύα την Μαρίνα για να μην την ακούσει η Ιόλη. Το αθώο της μυαλό όμως δεν σκέφτεται πως η μητέρα της κάθεται ακριβώς δίπλα της.
  - Όχι, είναι η κύρια που με προσέχει όταν λείπει ο Έκτορας. Απαντάει η Μαρίνα και η Ειρήνη χαϊδεύει τρυφερά τα μαλλιά της.
  - Εμένα η γιαγιά μου μείνει στη Θεσσαλονίκη. Και ο μπαμπάς μου. Συμπληρώνει και ο Έκτορας με την Ιόλη ανταλλάζουν μια βιαστική ματιά.
  - Μαμά να σε ρωτήσω κάτι; Στρέφεται η Εύα προς τα εκείνη και η Ιόλη νεύει θετικά με ένα αχνό χαμόγελο.
  - Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι, σημαίνει πως θα παντρευτούν; Η Ιόλη νιώθει αμέσως τα μάγουλά της να ζεσταίνονται. Αμάν πια αυτό το παιδί με τις απορίες του.
  - Όχι πάντα. Της λέει απαλά προσπαθώντας να κρύψει την αμηχανία της. Ο Έκτορας με την Ειρήνη γυρίζουν τα κεφάλια τους στο πλάι για να μην φανεί πως γελάνε.
  - Όμως τις πιο πολλές φορές ναι. Επιμένει η Εύα και η Ιόλη ξεφυσάει.
  - Γιατί άραγε να ασχολείται ένα επτάχρονο με τέτοια θέματα; Φαίνεται σαν να μιλάει στο παιδί μα στην πραγματικότητα είναι η σκέψη που λέει δυνατά.
  - Επειδή θέλω να μάθω αν θα παντρευτείς ξανά με τον μπαμπά. Της λέει και δαγκώνει ένα μπισκότο με κανέλα. Το πρόσωπο της Ιόλης έχει πανιάσει και η έκφραση του Έκτορα δείχνει το ξάφνιασμά του.
  - Δεν νομίζω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να το συζητήσουμε. Άλλωστε τα έχουμε πει αυτά αγάπη μου. Προσπαθεί να σώσει πανικόβλητη την κατάσταση κοιτάζοντας μια τον Έκτορα και μια την Ειρήνη.
  - Τότε γιατί ο μπαμπάς κοιμήθηκε ένα βράδυ στο κρεβάτι σου; Τα μάτια της γουρλώνουν ασυναίσθητα και ο Έκτορας τρίβει νευρικά το πιγούνι του κοιτάζοντας την επίμονα.
  - Νομίζω πως έχεις μπερδευτεί λιγάκι. Γελάει αμήχανα και χαϊδεύει το μάγουλο της Εύας.
  - Όχι. Ένα βράδυ που σηκώθηκα να πιω νερό ο μπαμπάς δεν ήταν στον καναπέ και σας άκουσα να μιλάτε από το δωμάτιο σου. Η καρδιά της χτυπάει τόσο δυνατά που φοβάμαι πως θα φανεί ο παλμός στον λαιμό της.
  - Αυτό δεν σημαίνει πως κοιμήθηκαν μαζί. Λέει ο Έκτορας προσπαθώντας να ακουστεί ατάραχος μα δεν τα καταφέρνει.
  - Κοιμήθηκαν. Το πρωί που ξύπνησα και πήγα να δω παιδικά, δεν βρήκα κανέναν στο σαλόνι. Πήγα στο δωμάτιο της μαμάς και τους είδα να κοιμούνται αγκαλιά. Επιμένει η Εύα και η Ιόλη έχει καρφώσει το βλέμμα στο κενό. Σκατά!
  -Τότε αν το είδες, μάλλον θα έγινε. Σχολιάζει πικρόχολα ο Έκτορας κοιτάζοντας την Ιόλη.
  Η Ειρήνη σηκώνεται αργά από την θέση της και χαμογελάει στα κορίτσια.
  - Θέλετε να πάμε να πάρουμε παγωτό; Τις ρωτάει και εκείνες φωνάζουν ενθουσιασμένες.
  - Εμείς θα πρέπει να φύγουμε. Λέει η Ιόλη και ετοιμάζεται να σηκωθεί. Ο Έκτορας όμως πιάνει αμέσως το χέρι της και εκείνη παγώνει. Τα μάτια του τις δείχνουν θυμωμένα την καρέκλα και εκείνη κάθεται αργά στην θέση της.