This is not love

Κεφάλαιο 18

Η Ιόλη τον προσπερνάει βιαστικά όσο εκείνος κάθεται στον καναπέ καμπουριασμένος και τρίβει το μέτωπό του. Αισθάνεται τόσο ευάλωτη κοντά του που ο φόβος σχεδόν την παραλύει.
- Ιόλη; Προφέρει απαλά το όνομά της λίγο πριν εκείνη μπει στο δωμάτιο. Προσποιείται πως δεν τον άκουσε και κλείνει την πόρτα πίσω της. Τα χέρια της τρέμουν όσο γυρίζει το κλειδί και τα γόνατά της λυγίζουν αργά στο έδαφος. Η πλάτη της ακουμπά στην ξύλινη επιφάνεια και τα δάκρυα που συγκρατούσε κυλούν αβίαστα στα μάγουλά της. Το μπράτσο της πονάει ακόμα το και τρίβει με υπόκωφους λυγμούς. Πως ξεγελαστηκε πάλι; Έχουν περάσει πέντε χρόνια και ο Πέτρος έχει μείνει ίδιος και απαράλλαχτος. Ύστερα από όσο κακό της είχε κάνει. Ύστερα από τόσα χρόνια που στερήθηκε το παιδί του εξαιτίας της συμπεριφοράς του. Δεν έφταιγε το αλκοόλ γαμώτο. Δεν ήταν αυτή η αιτία της κακοποιητικής συμπεριφοράς του. Ήταν τα νεύρα, ο οξύθυμος χαρακτήρας του, η λάθος ανατροφή. Ήταν ο ίδιος ο Πέτρος.
Το απαλό χτύπημα στην πόρτα την κάνει να τιναχτεί φοβισμένα. Αρπάζει αμέσως το κινητό της από πάτωμα και πληκτρολογεί το νούμερο το Έκτορα για να είναι σε ετοιμότητα. Το χερούλι πάνω από το κεφάλι της κατεβαίνει και εκείνη κλείνει τη μύτη και το στόμα της για να συγκρατήσει κάθε λυγμό που ψάχνει διέξοδο.
- Ιόλη άνοιξε μου, σε παρακαλώ. Ακούγεται κουρασμένα η φωνή του. Η Ιόλη αγκαλιάζει τα γόνατά της και ακουμπάει πάνω τους το μέτωπό της.
- Δεν πρόκειται να σε ακουμπήσω, στο ορκίζομαι. Μόνο να μιλήσουμε θέλω. Επιμένει και εκείνη σκουπίζει βιαστικά τα μάτια της.
Ανακουφίζεται όταν η φωνή του παύει να Ακούγεται και αφήνει επιτέλους την ανάσα της ελεύθερη. Πιο ήρεμη πια κλειδώνει την οθόνη του κινητού της ελπίζοντας πως η επέμβαση του Έκτορα δεν θα χρειαστεί για απόψε.
- Ξέρω ότι δεν κοιμάσαι και δεν πρόκειται να το κάνεις επειδή φοβάσαι. Λέει ο Πέτρος πίσω από την πόρτα και το κορμί της τσιτώνει αμέσως.
- Συγνώμη, εντάξει; Δεν ήθελα να σε πονέσω, ούτε να σε κάνω να φοβηθείς. Ο Πέτρος έχει καθίσει στο πάτωμα με την πλάτη του ακουμπισμένη στην πόρτα.
- Όμως ζήλεψα γαμώτο. Και πόνεσα όταν κατάλαβα πως το χθεσινό δεν σήμαινε Τίποτα για εσένα. Η Ιόλη κλαίει βουβά χωρίς να τολμήσει να αρθρώσει λέξη. Ακόμα και αν είναι η πρώτη φορά που ο Πέτρος εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, δεν είναι αυτό ικανό να την ηρεμήσει.
- Τα έχω κάνει σκατά, το ξέρω. Και τότε και τώρα. Όμως προσπαθώ να γίνει καλύτερος άνθρωπος Ιόλη. Και μου είναι δύσκολο ανάθεμά με να συγκρατήσω τα νεύρα μου...Όμως προσπαθώ. Ειλικρινά προσπαθώ. Η φωνή του έχει σπάσει και η Ιόλη αναρωτιέται πως μπορεί να είναι η έκφραση του. Κλαίει, χαμογελάει με ικανοποίηση πιστεύοντας πως τα λόγια του την έχουν πείσει;
- Σ' αγαπάω ακόμα. Θέλω να το ξέρεις αυτό. Η Ιόλη έχει ξαπλώσει στο πάτωμα με το σώμα της κουλουρισμένο. Πόσο λάθος αντίληψη έχει για την αγάπη γαμώτο; Η αγάπη θέλει χάδι, όχι ξύλο. Θέλει υπομονή, όχι τσαμπουκάδες.
- Φύγε Πέτρο. Για πρώτη φορά ακούγεται η φωνή της. Και βγαίνει τόσο διαλυμένη που ο Πέτρος δεν χρειάζεται να την δει για να καταλάβει σε τι κατάσταση την έφερε.
- Μην κλαις, σε παρακαλώ. Δεν έχω σκοπό να σε βλαψω Ιόλη. Παρεκτράπηκα και σου ζητώ συγγνώμη.
- Απλά Φύγε. Επαναλαμβάνει κουρασμένα εκείνη. Τα έχει ακούσει τόσες φορές αυτά τα λόγια.
Τα βήματά του ακούγονται βαριά στο διάδρομο. Ίσως όντως να το έχει μετανιώσει μα θα είναι παροδικό. Η μεταλλεία του Πέτρου είναι ακριβώς όπως όταν ξυπνάς με hangover. Πάντα ορκίζεσαι πως δεν θα ξαναπιείς και πάντα πίνεις.

Την επομένη μέρα η Ιόλη βγήκε από το δωμάτιο μόνο όταν άκουσε τη φωνή της Εύας. Πόσο τραγικό να στηρίζεται στην παρουσία του παιδιού της;
Εμφανίστηκε στο σαλόνι με τα ίδια ρούχα που φορούσε και χτες. Τα μάτια της ήταν κόκκινα από το κλάμα και οι μαύροι κύκλοι προδίδαν πως είχε μείνει άυπνη.
Ο Πέτρος από την άλλη δεν έδειχνε να είναι σε καλύτερη κατάσταση. Την κοίταζε επίμονα και μετανιωμένος. Δεν τόλμησε να της πει ούτε καλημέρα και ειλικρινά η Ιόλη ένιωσε τόσο ευγνώμων για αυτό.
- Είσαι άρρωστη μαμά; Ρώτησε η Εύα μόλις την είδε να ανοίγει το συρτάρι με τα φάρμακα.
- Όχι αγάπη μου, έχω λίγο πονοκέφαλο. Της χαμογέλασε και ήπιε το χάπι. Ο Πέτρος σηκώθηκε από την θέση του και πήρε στην αγκαλιά του την Εύα.
- Τι θέλεις να κάνουμε σήμερα; Την ρώτησε και το προσωπάκι της έλαμψε.
- Να πάμε στην θάλασσα όλοι μαζί. Είπε ενθουσιασμένη η Εύα και ο Πέτρος με την Ιόλη αντάλλαξαν μια αμήχανη μάτια.
- Είναι πολύ ωραία η ιδέα σου αγάπη μου, όμως σήμερα έχω μάθημα με την Μαρίνα. Βιάστηκε να απαντήσει η Ιόλη.
- Το απόγευμα μαμά, τώρα είναι πρωί. Ο Πέτρος φρόντισε να επέμβει και να την βγάλει από την δύσκολη θέση, βλέποντας πως είχε κοκκινήσει το πρόσωπό της.
- Μπορούμε να κάνουμε σήμερα κάτι οι δυο μας και αύριο να έρθει και η μαμά. Είπε τρυφερά στην Εύα και εκείνη αμέσως κατσούφιασε.
- Όχι, θέλω όλοι μαζί. Από τότε που ήρθε ο μπαμπάς δεν μου δίνεις καθόλου σημασία. Παραπονέθηκε η Εύα και η Ιόλη ένιωσε λες και έφαγε γροθιά στο στομάχι.
- Μωρό μου... Πλησίασε προς το μέρος της και έπιασε τα χέρια της.
- Εγώ ήθελα απλά να περάσεις χρόνο με τον μπαμπά. Είχες τόσο καιρό να τον δεις και είμαι σίγουρη πως είχατε πολλά να πείτε. Συνέχισε γλυκά και η Εύα κατέβασε το κεφάλι.
- Εντάξει, ναι. Όμως μου αρέσει να είμαστε και οι τρεις μαζί. Περνάω πιο ωραία. Επιμένει και η Ιόλη χαμογελάει αχνά για να μην καταλήξει να κλαίει μπροστά στο παιδί.
- Ε, αν περνάς πιο ωραίο δεν θα σου χαλάσω το χατίρι. Λέει με μισή καρδιά και αφήνει να φανεί το αντίθετο. Η Εύα πανηγυρίζει σηκώνοντας τα αδύνατα χέρια της και ο Πέτρος με την Ιόλη χαμογελούν.

Όσο ο Πέτρος μαθαίνει στην Εύα να επιπλέει σαν αστερίας στην θάλασσα, η Ιόλη βρίσκει την ευκαιρία να τηλεφωνήσει στον Έκτορα. Όλο το βράδυ δεν είχε σταματήσει να της στέλνει μηνύματα και να της κράτα συντροφιά όσο η Ιόλη αδυνατούσε να κοιμηθεί από την ένταση.
- Πως είσαι σήμερα; Την ρωτάει με την φωνή του να βγαίνει βραχνασμένη από τον ύπνο.
- Ευτυχώς έχουν ηρεμήσει τα πράγματα. Δεν με πλησιάζει, αποφεύγει να μου μιλήσει και σε γενικές γραμμές δείχνει πιο ήρεμος. Ο Έκτορας ξεφυσάει από την άλλη γραμμή.
- Όπως και να 'χει εσύ θα έχεις πάντα το κινητό κοντά σου. Δεν μπορείς να ξέρει πότε θα γίνει το επόμενο ξέσπασμα. Την συμβουλεύει και η Ιόλη ρίχνει μια γρήγορη ματιά στον Πέτρο που είναι ακόμα μέσα στην θάλασσα.
- Πιστεύεις πως θα το επαναλάβει; Τον ρωτάει ανήσυχα.
- Ελπίζω όχι. Όμως Ιόλη... Πρόσεχε εντάξει; Κι αν αισθανθείς να πιέζεσαι θα με πάρεις αμέσως τηλέφωνο.
- Εντάξει. Απαντά εκείνη και χαμογελάει με την τρυφερή του στάση.
- Θέλεις να πάρω την Μαρίνα και να έρθουμε; Την ρωτάει και αμέσως η καρδιά της χάνει έναν παλμό.
- Όχι. Σε παρακαλώ, όχι Έκτορα. Μόλις έφτιαξαν τα πράγματα, ας μην ρίχνουμε λάδι στην φωτιά. Λέει ταραγμένη και αισθάνεται τα βρεγμένα χέρια της Εύας να αγκαλιάζουν τα πόδια της.
- Θα τα πούμε το απόγευμα, εντάξει; Του λέει βιαστικά και το κλείνει.