This is not love

Κεφαλαίο 6

Το επόμενο πρωί η Ιόλη παίρνει τον καφέ της στην αυλή της Βιολέτας. Όσο τα παιδιά τρέχουν ασταμάτητα εκείνη εξιστορεί όλο όσα διαδραμαριστηκαν το περασμένο βράδυ.
  - Γαμώτο Ιόλη, εσύ ξεπέρασες τον εαυτό σου. Λέει ενθουσιασμένη η Βιολέτα και η Ιόλη τρίβει το μέτωπό της γελώντας.
  - Νομίζω πως το παράκανα. Σεξ σε δημόσιες τουαλέτες και μάλιστα από το πρώτο ραντεβού; Ρωτάει χαμηλόφωνα ενώ ελέγχει για να βεβαιωθεί πως τα παιδιά βρίσκονται στην κατάλληλη απόσταση.
  - Έλα τώρα, ζούμε στον εικοστό πρώτο αιώνα. Ποιος δίνει σημασία σε αυτά; Την καθησυχάζει εκείνη και η Ιόλη κουνάει μπερδεμένη το κεφάλι της.
  - Νομίζω πως βιάστηκα. Όμως ειλικρινά εκείνη τη στιγμή μου ήταν αδύνατον να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Παραδέχεται και τα μάγουλά της κοκκινίζουν στην ανάμνηση. Η Βιολέτα χαμογελάει λοξά.
  - Πέντε χρόνια είναι αυτά φιλενάδα. Απορώ πως δεν είχες πάθει στερητικό σύνδρομο. Η Ιόλη γελάει δυνατά.
  - Είσαι ξεδιάντροπη. Την πειράζει και η Βιολέτα συμφωνεί.
  - Και τώρα; Ποτέ θα βρεθείτε; Η Ιόλη χαμηλώνει το βλέμμα και στρώνει με το χέρι της το τραπεζομάντηλο στο τραπέζι .
  - Δεν ξέρω. Απαντάει και η διάθεση της αλλάζει απότομα. Η Βιολέτα γέρνει το κεφάλι της αναζητώντας τα μάτια της.
  - Δεν στο ζήτησε; Ρωτάει απαλά και η Ιόλη την κοιτάζει.
  - Όχι. Λέει ανέκφραστη και γυρίζει το βλέμμα στην Εύα.
  - Εντάξει μην βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα. Ίσως να μην θέλει να σε πιέσει. Ξέρει πως έχεις ένα παιδί. Λέει η Βιολέτα και αγγίζει τρυφερά το χέρι της.  Η Ιόλη την κοιτάζει.
  - Κι αν απλά δεν θέλει να με ξαναδεί; Ρωτάει και ο τόνος της φωνής της βγαίνει θλιμμένα. Η Βιολέτα τραβάει την καρέκλα κοντά της και πιάνει και το άλλο της χέρι.
  - Έι, δεν θέλω ηττοπάθειες. Είμαι σίγουρη πως ο τύπος σε θέλει. Μα ακόμα και δεν είναι έτσι, εσύ  πέρασες καλά κι αυτό μετράει. Η Ιόλη χαμογελάει ψεύτικα και συμφωνεί με ένα νεύμα.
  - Θα δεις πως έχω δίκιο. Προσπαθεί να την εμψυχώσει και την τραβάει στην αγκαλιά της.

  Εκείνο το απόγευμα η Ιόλη πήρε μαζί της και την Εύα. Δεν ήθελε να την αφήσει πάλι στην Βιολέτα. Ήδη την είχε κουράσει αρκετά κι εκείνη είχε την δική της οικογένεια. Όσο καλές φίλες κι αν ήταν, όσο κι αν η Βιολέτα επέμενε πως το παιδί δεν της ήταν βάρος η Ιόλη ήξερε πως στα πάντα υπήρχε ένα όριο.
  Η Εύα παρακολουθούσε τη μαμά της να παίζει βιολί και δεν έπαιρνε τα μάτια της από πάνω της. Η Ιόλη είχε προσπαθήσει να της μάθει πριν λόγους μήνες να παίζει μα η Εύα δεν ήταν παιδί της υπομονής, ούτε της μελέτης. Κάθε φορά που δεν τα κατάφερνε πετούσε κάτω το δοξάρι και έτρεχε κλαίγοντας στο δωμάτιο της. Δεν υπήρχε λόγος να την πιέσει, έτσι και το άφησε.
  - Μαμά, κοίτα πόσα λεφτά μαζέψαμε. Αναφώνησε ενθουσιασμένη η Εύα κάποια στιγμή και η Ιόλη γέλασε.
  - Είσαι γουρλού γι' αυτό. Της απάντησε η Ιόλη και τσίμπησε την μύτη της γονατίζοντας δίπλα της.
  Τότε, ένα κοριτσάκι, λίγο μεγαλύτερο από την Εύα, τις πλησίασε. Μαμά και κόρη την κοίταξαν συγχρονισμένα και εκείνο φάνηκε να ντρέπεται.
  - Γειά σας, είπε ευγενικά και η Ιόλη την πλησίασε. Τα μάτια της ήταν τόσο πράσινα που δεν μπορούσε να μην τα παρομοιάσει με αυτά του Έκτορα.
- Γειά σου καρδούλα μου. Είπε τρυφερά η Ιόλη και της χαμογέλασε.
  - Θα μπορούσατε να παίξετε αυτό το κομμάτι; Ρωτάει το κοριτσάκι και της δίνει ένα χαρτάκι. Η Ιόλη το διαβάζει και σμίγει τα φρύδια της.
  - Ξέρεις εσύ αυτό το κομμάτι; Γελάει και χαϊδεύει τα σγουρά μαλλιά της.
  - Όχι εγώ, ο αδερφός μου. Λέει και τον δείχνει με το δάχτυλό της. Τα μάτια της Ιόλης πέφτουν πάνω στον Έκτορα και η το στομάχι της σφίγγεται από ενθουσιασμό. Του Χαμογελάει λοξά όταν την χαιρετάει από μακριά και βάζει το χαρτάκι στην τσέπη της.
  - Φυσικά αγάπη μου. Λέει τελικά στο κοριτσάκι και σκύβει για να πιάσει το βιολί.
  Όταν ολοκληρώνει το κομμάτι και ο κόσμος την χειροκροτεί, ο Έκτορας πλησιάζει προς το μέρος της μαζί με την αδερφή του.
  - Μακάρι να μπορούσα να σε ακούω όλη μέρα. Σχολιάζει εκείνος και η Ιόλη χαμογελάει.
  - Να παίζω βιολί; Τον ρωτάει και ο Έκτορας γέρνει ελάχιστα προς το μέρος της.
  - Και αυτό. Λέει και τα μάτια του γυαλίζουν. Η Ιόλη κοιτάζει τα παιδιά που τους παρακολουθούν σιωπηλά και γονατίζει δίπλα στην Εύα.
  - Μωρό μου, θέλεις να πάρεις χρήματα και να πάτε μαζί με το κοριτσάκι να πάρετε παγωτό από απέναντι. Λέει και της δείχνει το μαγαζί με τα μάτια της. Η Εύα αναφωνεί ενθουσιασμένη και σηκώνεται όρθια. Η αδερφή του Έκτορα  τον κοιτάζει ζητώντας άδεια με τα μάτια της. Εκείνος την νεύει θετικά και την φιλάει στο μέτωπο.
  - Με προσοχή στο δρόμο. Τους φωνάζει η Ιόλη και εκείνες πιάνονται χέρι χέρι. Όταν πια απομακρύνονται ο Έκτορας τυλίγει το χέρι του γύρω από την μέση της και την κολλάει επάνω του. Η Ιόλη τσιρίζει ξαφνιασμένη και κοιτάζει τον κόσμο γύρω της.
- Μπορώ να γίνω για λίγο ωμός; Την ρωτάει σε απόσταση αναπνοής από τα χείλη της και εκείνη κουνάει ερωτηματικά το κεφάλι της.
  - Όσο κι αν μου αρέσει ο ήχος του βιολιού , πάντα θα προτιμώ τον οργασμό σου όταν είμαι μέσα σου. Ψιθυρίζει και η καρδιά της χτυπάει γρήγορα. Τα μάγουλά της καίνε κι εκείνος χαϊδεύει το λαιμό της.
  - Έκτορα. Πάει να παραπονεθεί μα την διακόπτει με τον δείκτη του να κολλάει στα χείλη της.
  - Αν έχεις σκοπό να μου πεις πως το μετάνιωσες λυπάμαι μα είμαι ήδη κολλημένος μαζί σου. Τα λόγια του την κάνουν να χαμογελάσει.
  - Απλά θα έλεγα πως είμαστε σε δημόσιο χώρο. Του απαντάει και εκείνος κοιτάζει γύρω του.
  - Δηλαδή απαγορεύεται να σε φιλήσω; Την ρωτάει και η Ιόλη κοιτάζει απέναντι στο δρόμο. Τα κορίτσια είναι πάνω από το ψυγείο και ακόμα διαλέγουν παγωτό. Χωρίς δεύτερη σκέψη σηκώνεται στις μύτες των ποδιών της και φιλάει τρυφερά τα χείλη του. Για λίγο ξεχνάει ακόμα κι η ίδια που βρίσκεται έτσι όπως η γλώσσα του αγγίζει τη δική της. Τα χέρια της τον σπρώχνουν απαλά από το στήθος και ο Έκτορας απομακρύνετε απρόθυμα.
  - Ελπίζω τα κορίτσια να αργήσουν να επιστρέψουν γιατί μετά από αυτό δεν είμαι σίγουρος πως θα μπορέσω να περπατήσω. Λέει και δείχνει με τα μάτια του το καβάλο του. Η Ιόλη ελέγχει το σημείο που της δείχνει. Κανονικά θα έπρεπε να γελάσει μα το μόνο που αισθάνθηκε ήταν τη θερμοκρασία να ανεβαίνει.
  - Θέλω να σε δω απόψε. Της ζητάει και εκείνη παίζει αμήχανα με τα χέρια της.
  - Δεν γίνεται Έκτορα. Μόλις χθες άφησα το παιδί σε μια φίλη μου. Λέει με χαμηλωμένο βλέμμα και εκείνος κουνάει το κεφάλι του θετικά.
  - Ναι καταλαβαίνω. Απαντάει φανερά απογοητευμένος εκείνος και πλέκει τα δάχτυλά του με τα δικά της.
  Η φωνή της Εύας τους κάνει να απομακρυνθούν και η Ιόλη στρέφει όλη την προσοχή στο παιδί.
  - Μαμά, το ξέρεις ότι η Μαρίνα παίζει πιάνο; Ρωτάει με ενθουσιασμό και η εκείνη χαμογελάει.
  - Αλήθεια; Ρωτάει η Ιόλη την αδερφή του Έκτορα και εκείνη κουνάει το κεφάλι της τη στιγμή που ρουφάει τη γρανίτα της. Ο Έκτορας την αγκαλιάζει από τους ώμους και την φιλάει στην κορυφή του κεφαλιού της.
  - Η μαμά μου παίζει πιάνο, βιολί και τραγουδάει. Έχει την πιο ωραία φωνή που υπάρχει στον κόσμο. Λέει η Εύα και σηκώνει τα χέρια της για να δώσει έμφαση.
  - Στο τελευταίο θα συμφωνήσω μαζί σου. Σχολιάζει ο Έκτορας και η Ιόλη κοκκινίζει.
  - Μπορεί να σου κάνει και μαθήματα αν θέλεις. Προτείνει η Εύα στην Μαρίνα και εκείνη κοιτάζει ικετευτικά τον αδερφό της.
  - Αν έχει χρόνο γιατί όχι; Συμφωνεί ο Έκτορας και η Ιόλη κοιτάζει την Μαρίνα. Νιώθει πραγματικά άβολα με αυτή την πρόταση. Δεν βρίσκει καθόλου καλή ιδέα να μπαινοβγαίνει στο σπίτι του Έκτορα και να δεθεί με το παιδί ενώ καλά καλά δεν ξέρει αν υπάρχει κάτι ανάμεσά τους.
  - Θα μου δώσετε λίγο χρόνο. Πρέπει να δω αν μου περισσεύουν ώρες. Λέει χαμηλόφωνα η Ιόλη και αμέσως η έκφραση της Μαρίνας κατσουφιάζει.
  - Μπορεί να έρχεται στο σπίτι μας μαμά. Σχολιάζει ξανά η Εύα και η Ιόλη αναρωτιέται από ποιον πήρε τέτοιο στόμα αυτό το παιδί.
  - Ή θα έρχεσαι και εσύ μαζί με την μαμά σου στο δικό μας σπίτι. Λέει ο Έκτορας στην Εύα και εκείνη χοροπηδάει ενθουσιασμένη.
  - Αυτό θα ήταν τέλειο. Αναφωνεί με γουρλωμένα μάτια στην Μαρίνα και πιάνονται από τα χέρια ενθουσιασμένες. Η Ιόλη με τον Έκτορα γελάνε.
  - Μην της χαλάσεις το χατίρι, σε παρακαλώ. Της λέει εκείνος χαμηλόφωνα αγγίζοντας απαλά τη μέση της. Η Ιόλη τον κοιτάζει στα μάτια και κουνάει το κεφάλι της θετικά. Εκείνος χαμογελάει, της δίνει ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο και πιάνει από το χέρι την αδερφή του.
  - Υποθέτω πως θα τα ξαναπούμε στο πρώτο μάθημα; Ρωτάει ο Έκτορας.
  - Ναι, απαντάει εκείνη και χαιρετάει την Μαρίνα εγκάρδια.
  Η Ιόλη με την Εύα τους κοιτάζουν καθώς φεύγουν κι ύστερα το παιδί υψώνει το κεφάλι για να δει τη μαμά του.
  - Αυτός ο κύριος σε αγαπάει; Την ρωτάει τόσο αθώα που της προκαλεί γέλιο.
  - Όχι παιδί μου. Ένας γνωστός μου είναι. Απαντάει η Ιόλη καθώς κλείνει το φερμουάρ από τη θήκη του βιολιού.
  - Και τότε γιατί σε φίλησε στο στόμα; Η ερώτηση την κάνει να παγώσει.
  - Μάλλον μπερδεύτηκες αγάπη μου. Μια αγκαλιά κάναμε από ευγένεια. Προσπαθεί να το σώσει πανικόβλητη.
  - Μα σας είδε και η Μαρίνα. Επιμένει εκείνη και η Ιόλη παίρνει μια βαθιά ανάσα.
  - Μήπως είδατε λάθος ανθρώπους; Αυτό θα έγινε, ναι. Χτυπούσε ο ήλιος στα μάτια σας και μας μπερδέψατε με άλλους. Είναι σίγουρη πως δεν έχει μείνει χρώμα στο πρόσωπό της. Βιαστικά, πιάνει το χέρι της Εύας και Καρφώνει το βλέμμα της μακριά για να μην την κοιτάξει.
  - Στις ταινίες πάντως όταν ένας άντρας φιλάει στο στόμα μια γυναίκα σημαίνει πως την αγαπάει. Λέει με πείσμα η Εύα καθώς περπατάνε στο δρόμο και η Ιόλη χαμηλώνει το βλέμμα για να την κοιτάξει.
  - Και που είδες εσύ τέτοια ταινία; Την ρωτάει.
  - Στο σχολείο. Τα Χριστούγεννα η κυρία αντί να βάλει το πολικό εξπρές στον προτζεκτορα έβαλε καταλάθος την ταινία που έβλεπε σπίτι της.
  - Και εμείς στέλνουμε τα παιδιά μας σχολείο για να μάθουν πέντε γράμματα. Μουρμουρίζει η Ιόλη μέσα από τα δόντια της.
  - Τι είπες μαμά; Ρωτάει η Εύα και βάζει το χέρι της για σκιά στο μέτωπο της.
  - Τίποτα παιδί μου, τίποτα.