This is not love

Κεφαλαίο 10

Το πρωί της ξεκινάει κακόκεφα και αμήχανα. Από το προηγούμενο βράδυ που τσακώθηκαν, ο Έκτορας δεν έχει επικοινωνήσει μαζί της. Κάτω από άλλες συνθήκες, το πρώτο πράγμα που θα έβλεπε όταν ξυπνούσε θα ήταν το μήνυμά του. Τώρα η κενή οθόνη τής υπενθυμίζει πόσο άσχημη τροπή έδωσε στην ήδη άβολη κατάσταση.
  Στο σαλόνι επικρατεί ησυχία και η Ιόλη διαλέγει το πιο μακρύ και το πιο κλειστό φόρεμα που υπάρχει στην ντουλάπα της.  Γαμώτο, είναι ξένη μέσα στο σπίτι της.
  Ανοίγει αθόρυβα την πόρτα του υπνοδωματίου της και περπατάει στις μύτες τον ποδιών της. Όταν φτάνει στο σαλόνι, βρίσκει τον καναπέ άδειο και το σεντόνι με το μαξιλάρι που έδωσε στον Πέτρο, διπλωμένο και τακτοποιημένο. Τα μάτια της τον αναζητούν στον χώρο, μα δεν τον βλέπει πουθενά. Ανακουφισμένη αφήνει την ανάσα της να βγει με θόρυβο και αποφασίζει να μπει για μπάνιο.
  Πρώτα κάνει μια στάση στην κουζίνα και ανοίγει την καφετέρια. Θέλει να βρει έτοιμο τον καφέ της όταν θα βγει από το ντουζ. Ύστερα παίρνει το φρέσκοπλυμένο μπουρνούζι από την ντουλάπα της και από το παράθυρο ελέγχει την αυλή της Βιολέτας. Το αυτοκίνητο λείπει, άρα έχουν φύγει ήδη για την παραλία.
  Καθώς πηγαίνει προς το μπάνιο, τα μάτια της πέφτουν πάνω στο πορτοφόλι του Πέτρο που είναι παρατημένο πάνω στο χαμηλό τραπέζι του σαλονιού. Την προσοχή της τραβάει η φωτογραφία που υπάρχει μέσα. Τρώει τα νύχια της και ελέγχει γύρω το χώρο. Είναι ντροπή να ψάξει τα πράγματά του, όμως κι εκείνος πως τα παρατάει όπου να ' ναι; Με χέρια που τρέμουν από την αδρεναλίνη, πιάνει το δερμάτινο πορτοφόλι και σαστίζει. Την θυμάται αυτή τη φωτογραφία. Είχε τραβηχτεί στο νοσοκομείο, μια μέρα μετά τη γέννηση της Εύας. Ο Πέτρος δείχνει σαν έφηβος με τα ατίθασα μαλλιά του και η Ιόλη κουρασμένη και χλωμή. Στα χέρια της κρατάει την Εύα που τα μάτια της είναι ακόμα κλειστά και μάγουλά της κόκκινα. Χαμογελάει ασυναίσθητα όταν την θυμάται τόσο μικρή. Και εδώ δείχνουν τόσο ευτυχισμένοι. Τι απέγινε όλη αυτή η οικογενειακή γαλήνη; Αναρωτιέται.
  Ο θόρυβος από το κλειδί στην πόρτα του μπάνιου την κάνει να τιναχτεί και να πέταξε βιαστικά το πορτοφόλι στη θέση του. Ο Πέτρος βγαίνει από το μπάνιο με μια πετσέτα τυλιγμένη στην μέση του και τα βλέμματα τους συναντιούνται. Η Ιόλη κοιτάζει τους κοιλιακούς που ξεπροβάλλουν στο γυμνό κορμί του και τα τατουάζ που καλύπτουν σχεδόν όλο του το δέρμα. Την τελευταία φορά που τον είδε κάπως έτσι,  δεν είχε ούτε κοιλιακούς, ούτε τατουάζ. Μονάχα ένα με την ημερομηνία γέννησης της Εύας στο σημείο που είναι η καρδιά του. Δυσκολεύεται να πάρει τα μάτια της από πάνω του παρόλο που μόλις χθες είδε γυμνό άντρα.
  Η θύμηση του Έκτορα την επαναφέρει βίαια στην πραγματικότητα.
  - Μπήκα για μπάνιο. Ελπίζω να μην υπάρχει θέμα. Λέει εκείνος κάπως μαγκωμένος και η Ιόλη κουνάει το κεφάλι της αρνητικά.
  - Περίμενα να βγεις για να μπω κι εγώ. Του λέει ψέματα αφού δεν σκέφτηκε και να κοιτάξει στο μπάνιο. Ούτε άκουσε το νερό που έτρεχε. Απλά θεώρησε πως είχε βγει βόλτα στο νησί. Λες κι εδώ ήρθε για διακοπές. 
  Σηκώνεται από την θέση της και τον προσπερνάει τάχα αδιάφορη. Προσπαθεί να εστιάσει οπουδήποτε αλλού εκτός από εκείνον. Τα μάτια είναι πάντα ανυπάκουα και κολλάνε εκεί που δεν πρέπει.
  Μόλις η μυρωδιά του αποσμητικού του πιάνεται στην όσφρηση της ένα κύμα αναμνήσεων την γυρίζει πίσω στο χρόνο.
  Το ιδρωμένο του κορμί να την χτυπάει με μανία. Μυρίζει αυτό το Αποσμητικό ανακατεμένο με ουίσκι και τσιγάρο. Η γεύση του αίματος έρχεται πάλι στο στόμα του. Το κλάμα του μωρού ηχεί στ' αφτιά της, σπασμένα γυαλιά, τα ουρλιαχτά της.
   Την λούζει κρύος ιδρώτας και το στομάχι της ανακατεύετε. Όταν ο Πέτρος αγγίζει το μπράτσο της εκείνη κάνει ένα βήμα μακριά του. Γυρίζει φοβισμένα προς το μέρος του και βλέπει το χέρι του να μένει μετέωρο.
  - Συγνώμη. Λέει και χαμηλώνει αμέσως το βλέμμα του.
  - Σου μιλούσα και δεν απαντούσες. Συνεχίζει και η Ιόλη παίρνει μια βαθιά ανάσα.
  - Αφαιρέθηκα. Του λέει και σφίγγει το μπουρνούζι επάνω της.
  - Το παιδί πότε θα έρθει; Την ρωτάει και οπισθοχωρεί προς την κουζίνα για να την κάνει να αισθανθεί ασφαλής.
  - Έχουν πάει στην θάλασσα, όμως θα τηλεφωνήσω στην φίλη μου για να μην καθυστερήσουν. Του απαντάει και σχεδόν τρέχει προς το μπάνιο.

  Το νερό πέφτει παγωμένο πάνω στο δέρμα της κι όμως την ανακουφίζει. Νιώθει την ανάγκη να βρίσκεται σε εγρήγορση, να μην επιτρέψει στον εαυτό της να παρασυρθεί για δεύτερη φορά στο λάθος. Είναι ευάλωτη και αυτό είναι το χειρότερο ελάττωμα της. Πάντα ήταν και ο Πέτρος το ξέρει καλύτερα απ' όλους.
  Το μετανιώνει χίλιες φορές. Πως δέχτηκε να τον φιλοξενήσει; Πως έπεισε τον εαυτό της πως θα ανταπεξέλθει με άνεση σε αυτή την κατάσταση; Πριν πέντε χρόνια κατέληξε στο νοσοκομείο από τα δικά του χέρια. Πριν πέντε χρόνια δεν ήταν σε θέση να κρατήσει το παιδί στα χέρια της εξαιτίας του. Πριν πέντε χρόνια βρέθηκε σακατεμένη σε ένα διαμέρισμα, με το μωρό να κλαίει και τους γείτονες να ειδοποιούν την αστυνομία.
  Κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη και βλέπει τα βουρκωμένα μάτια της. Βιαστικά ρίχνει νερό στο πρόσωπό της και υψώνει το βλέμμα στο ταβάνι. Όχι, απαγορεύεται να κλάψει. Αυτός ο άντρας εκεί έξω δεν αξίζει ούτε ένα δάκρυ. Όσο κι αν άλλαξε, όσο κι να μετάνιωσε - αν μετανιωσε- δεν παύει κάποτε να την διέλυσε. Στην μνήμη της έρχονται τα λόγια του Έκτορα στο πρώτο τους ραντεβού. 《 Αυτή η γυναίκα τα κατάφερε 》 της είχε πει. Ισιώνει την πλάτη της, ρουφάει τη μύτη της και εισπνέει βαθιά. 《 Αυτή η γυναίκα θα τα καταφέρει 》 μονολογεί και βγαίνει από το μπάνιο.