ALT ÜST OLAN HAYATIM

8. EVE DÖNÜŞ

Evime gelmiştim odama çıkıp üstümü değiştirip rahat edebileceğim şeyler giydim. Masanın başına geçip bugün verilen ödevleri yapmaya başladım. Ödevler bittiğinde biraz test çözdüm. Önce matematik sonra fizik çözmüştüm. Saat gece bir olmuştu. Kalkıp mutfağa indim. Kendime noodle yaptım. Noodle piştiğinde onu hızlıca yiyip çatalı ve tabağı bulaşık makinesine koyup odama gittim. Üstüme bir ceket aldım. Gitarımı da yanıma aldım. Bahçeye çıkıp çimlere uzanıp yıldızları izlemeye başladım. Kenardaki hamak salıncağa geçip oturdum. Gitarı da kucağıma almıştım. Can KOÇ - Gökyüzünü Tutamam şarkısını çalmaya başladım. Bir yandan da söylüyordum. 

Ben gökyüzünü tutamam
Yıldızları çalanlar var
Bu karanlığın sebebi onlar 

Sözlerimi tutamam
Hayalleri çalanlar var
Bu vazgeçişimin suçlusu onlar

  Şarkı söylemek her zaman olduğu gibi beni rahatlatırken yavaş yavaş söylemeyi bitirmiştim. Biraz daha yıldızları izleyip içeri geçtim. Kendime bir bardak sıcak çikolata yapıp içtim. Odama çıkıp banyoya girdim. Banyodan çıkıp hızlıca üstümü giyinip yatağa yattım 6'ya alarm kurup uykuya daldım.

  Pamir'in ağzından

  Salonda volta atan babama bakıyordum. Hepimizi bir güzel azarlamıştı. Haklıydı da bu yüzden sesimi çıkartmamıştım.  Mete abimin savunması ise " Asel'in böyle bir şey yapacağını düşünmemiştim. Sadece ne tepki verir diye denemek amaçlı yapmıştım." olmuştu ve bu benim iyice sinirlenmeme neden olmuştu. Hayır anlamıyorum bu adam nasıl bu kadar salak olup aynı zamanda şirket yönetebiliyordu. Sinirli bir nefes verdiğimde herkes bana bakmıştı. Gergince ayağımı titretiyordum. Çocuk gibi ön yargıyla yaklaşmıştım başta ama bunu çocuklar bile yapmıyordu. Tamam soğuktum, serttim, ciddiydim ama bu kadar değildim. Tamam kabul Asel'e tam güvenemiyordum ama ön yargımı azaltmaya çalışıyordum. Diğerleri gibi her dakika ona laf etmiyordum. Onun yerine bir şans veriyordum yani en azından deniyordum. Derince off'ladım. Herkesin bakışları yine bana dönmüştü. Tam o sırada kapı çalmıştı. 

 İçeri giren Yazgılara baktım. Gözlerimi kaçırdım. Annem hiç bir şey olmamış gibi konuştuğunda ona baktım. " Kızlar bir şey mi oldu? Bugün dersimiz de yok." kızlara çevirdim bakışlarımı. Yağmur " Selma Hanım Asel evde mi? Evdeyse kaykay kayacağız da bizimle gelebilir mi diye sormaya gelmiştik." yutkundum. Annemin suratındaki ne diyeceğini bilemez ifadeyle konuşmaya başladım. " Kızlar abim biz D C oynarken Asel cesaret deyince evden gitmesini söyledi. Bu yüzden Asel de gitti. Yani anlayacağınız Asel evde yok." susmamla derin bir sessizlik olmuştu. Yağmur sakin tutmaya çalıştığı çok belli olan bir ses tonuyla konuşmaya başladı. "Ne yaptığını sanıyorsun lan sen?" abim " Özür dilerim. Sadece ne tepki vereceğini öğrenmek istemiştim. " deyip sustuğunda Pelin sinirle üstüne yürüdü. 

  Abime bir yumruk attığında şaşırmıştım. Bir karıncayı bile incitemeyecek gibi duran bu kız abime yumruk atmıştı. Dışarıdan bakılınca çıtkırıldım duruyordu şu an abimi yakalarından tutmuş yere fırlatan kız. Yazgı yerdeki abimin yanına gidip karnına bir tekme attı. Abim dahil hepimiz şoktaydık. Bir tekme daha attı, hırsını alamamış gibi bir tekme daha attı. Abimin ağzındaki kanı tükürdüğünde Yağmur gidip abimi yakasından tutarak yerden kaldırıp duvara doğru itti. Abim sendelediğinde yakasından tuttu. Suratını yumruklamaya başlamıştı. Yazgı ve Pelin dışarıdan bakılınca Yağmur'a kıyasla çıtkırıldım gözüküyorlardı ama üçe bakılınca hiç de öyle olmadıkları ortaya çıkıyordu. Ki abimin kandan gözükmeyen yüzü de bunları kanıtlar nitelikteydi. Gidip abimi Yağmur'un elinden kurtardım. Yağmur tuttuğum kolunu sertçe çekerek elimden kurtardığında şaşkındım. Üçü de hiç bir şey olmamış gibi arkalarını dönüp çıktıklarında şokla arkalarından bakıyordum. Bugün çok önemli bir şeyi öğrenmiştim. O da insanların dış görünüşüne aldanmamak gerektiğiydi. Dışarıdan baksam bu üç kızın böyle bir şey yapabileceğine hiç ama hiç inanmazdım. Biri gelip bana dese şaka derdim ama yanılıyormuşum.