ALT ÜST OLAN HAYATIM

10. PARK

Kahvaltı bitince kalkıp çantamı alıp hızlıca çıktım. Motoruma ilerledim. Bebeğime binip okula doğru sürmeye başladım. Okulun yakınlarında bıraktım. Biraz da yürümek istiyordum. Yürürken aklımdan pazar günkü maçı düşünüyordum. Cumartesi de Atakanların basketbol maçı vardı. Yürürken önüme geçen biriyle yana kaymamla biriyle çarpışmam ve üstüme kahve dökülmesi bir oldu. Bu önüme geçen kişiydi. Sakin ol Asel sadece anlık bir şey o sana yol vermeye çalışırken oldu bu. Adamın konuşmasıyla ona döndüm. "Özür dilerim hanımefendi. İyi misiniz? Niye yoluma çıkıyorsunuz ki?" ona baktım. Adam ünlü bir iş insanıydı soy adını şimdi unutmuş olsam da adını hatırlıyordum. Alkım'dı. Tek kaşımı kaldırarak ona baktım. "Pardon da yolunuza çıktım. Bunun için özür dilerim ama ben yolunuzdan çekilip kenara kaydıktan sonra oldu. Burada bence suçlu ben değilim. Ha yanlış anlamayın sizi de suçlamıyorum. İyi günler." deyip ilerlemeye başladım. Alkım Bey'in arkamdan baktığını hissetsem de bir şey demeden gittim.

Okula girip hızlıca sınıfa çıktım. Takıma daha söylememiştim ama salak bir iddia için çalışma saatlerimizi arttırmayacaktım. Yerime oturduğumda bizim tayfayla konuşmaya başladık. Aklıma gelenle ofladım. Piknik de iptal olmuştu. Oğuz " Ne oldu güzelim?" diye sorduğunda " Piknik iptal oldu ya." dedim. Herkesin aklına yeni gelmiş gibiydi. Ali'nin "Güzellik boş ver sen onu gelecek hafta yaparız." demesiyle gülümsedim.

Zil çaldığı gibi sınıfa giren hocaya baktım. Fizik hocamız her zaman ki gibi kapıda nöbet tutuyor gibi sınıfa zil çalar çalmaz dalmıştı.

Alkım Bey'in ağzından

Eve geldiğimde bir süre durup oraya baktım. Kendi isteğimle terk ettiğim yere kendi isteğimle dönüyordum. Bahçeden içeri girdim. Beni gören korumalar düğmelerini ilikliyorlardı hızlıca. Onlara bakmadan geçtim. Kapıyı çaldım. Kapıyı açan Feyza ile şaşırsam da gülümsedim. Feyza şaşkınlıkla bakıyordu bana. Yanağından öpüp içeri geçtim. Salona gittiğimde beni gören annem "Oğlum!" diye bağırmıştı. Ona gülerek sarıldım. "Annem!" dediğimde daha sıkı sarılmıştı. Babamla sadece el sıkışmıştık. Hâlâ oldukları yerde durup bana şaşkınca bakan kardeşlerime baktım. "Özlemediniz mi lan abinizi keratalar?" diye sordum onlara dönerken.

Mete'nin dayak yediğini anlamamla kaşlarım derince çatıldı. "Ne oldu sana ? Kim yaptı bunu?" herkes birbiriyle bakışırken Feyza da yeni görmüş gibiydi. "Cidden Mete kim yaptı bunu?" Mete nefret kusarcasına konuşmaya başladığında iyice öfkelenmiştim. "Kız kardeşimiz olacak hanımefendinin arkadaşları." Pamir kaşlarını çatarak ona baktı. " Pardon da abi durduk yere dayak yemiş gibi konuşma. Her ne kadar ben de sevmesem de güvenmesem de bir insanın hakkının yenmesini istemiyorum. Kızı evden kovduğun için dayak yedin." dediğinde hem neye kızacağımı hem de neye şaşıracağımı şaşmıştım. İki tarafta haklıydı. Herkesle teker teker sarılmıştım. Şirkete geçmek için evden çıktım.

Şirkete geldiğimde herkes şaşırsa da kimse bir şey diyemiyordu. Hızlıca ofisime çıktım. Önüme aldığım dosyalarla ilgilenmeye başladım.

Asel'in ağzından

Okul çıkışında tekrardan dört saat boyunca antrenmanı yapmıştık. Bittiğinde konuşmaya başladım. "Ben karşı okulla iddiaya girdim. En iyi olan kazansın diye biz en iyi olmaya çalışmayacağız." deyip sustuğumda tüm takım aynı anda "EN ÇOK EĞLENMEYE ÇALIŞACAĞIZ." demiştik. Dudağımın kenarı hafifçe yukarı doğru kıvrıldı. Bizim takımın ,takım ruhuna hastaydım. Geçip motoruma bindim. Kaskımı takmamıştım. Sakince sürmeye başlamıştım. Eve geldiğimde motordan indim.

Eve doğru ilerleyip kapıyı çaldım. Kapıyı Ege açmıştı. Beni beklemiyor gibiydi zaten beni gördüğünde de yüzü düşmüştü. Ona göz devirip içeri girdim. Odama çıkarken Arman'ın sesini duydum. " Ooo hanımefendiler teşrif edebilmişler." ona dönüp bomboş gözlerle baktım. Bana göz devirip gittiği sırada derin bir nefes alıp verdim sakinleşmek adına.