Prison // Ft. Bankzitters

7.

Zaterdag 16 juli 2022

De grote dag is aangebroken. Zijn rechtzaak. Ergens is hij blij dat er na vandaag zekerheid is, maar hij is ook verdrietig. Een depressief gevoel.

Hij weet niet wat hij kan verwachten, ondanks dat agent Peters hem een aantal dingen had uitgelegd. Hij kon zich er eerlijk gezegd niet goed op concentreren.

Ergens hoopt hij dat er geen mensen komen, zodat hij niemand onder ogen hoeft te komen. Wel denkt hij dat zijn ouders komen. Van zijn vrienden twijfelt hij nog. Die hebben wel snel een oordeel. Hij weet niet eens of ze nog wel vrienden met hem willen zijn zodra hij uit de gevangenis komt.

Als hij er nog uitkomt..

-

De dag van de waarheid. De dag waarin ze te weten komen waarvoor Raoul is opgepakt. Matthyas is zich klaar aan het maken. Netjes. Hij had gehoopt dat deze dag nooit zou komen, dat het een nachtmerrie was. Raoul zou dan niet echt vastzitten. Maar helaas is deze nachtmerrie de werkelijkheid.

Hij is zenuwachtig, maar gelukkig gaat zijn vriendin mee. Carolijn steunt hem in alles. Heel blij is hij ermee. Zeker nu.

Of hij klaar is voor de rechtzaak? Absoluut niet. Noem één reden waarom hij hier klaar voor zou moeten zijn. Ik wacht.

-

De dag is aangebroken. Toen haar wekker ging, wist ze al gelijk welke dag het was, terwijl ze normaal in de ochtend echt even moet opstarten. Daarnaast kreeg ze eigenlijk ook vrijwel meteen een depri en verdrietig gevoel. Haar liefde zou worden veroordeeld voor iets. Hij zou officieel de gevangenis in gaan.

De dagen bij haar ouders waren fijn voor haar. Ze heeft kunnen nadenken. Nadenken over de relatie nu met Raoul. Ze heeft besloten dat ze het niet zomaar wil opgeven. Ook omdat ze nog steeds van hem houdt. Dat gaat echt niet over. Mocht er wat veranderen, dan kan ze altijd nog de stap maken om toch bij hem weg te gaan, maar voor nu blijft ze bij hem. Om hem te steunen.

-

Met een zucht zet hij zijn ontbijt neer. Hij wil niet. Waarom kon dit niet gewoon een droom zijn. Eerder een nachtmerrie maar toch. Gelukkig zijn de andere jongens er ook. Dat maakt het wel iets beter voor Robbie. Hij had daar niet alleen willen zitten.

-

Nee nee nee. Hier wil hij niet heen, maar het moet. Hij heeft het zichzelf beloofd en kan Raoul niet zomaar laten vallen. Stiekem hoopt hij dit dat gewoon een flauwe grap van iemand is. Misschien wel een prank van Raoul zelf. Dat hij straks rustig komt aangelopen in een clownspak én met wen camera in zijn hand. Dat hij dan heel hard roept: "Geprankt ooohh." Maar eigenlijk weet Koen al dat dit geen flauw grap of prank is en dat dit echt een serieuze zaak is. Een zaak waar hij bang voor is. Bang om achter alle antwoorden van de door zichzelf gestelde vragen te komen.

-

Milo heeft het zwaar. Net als alle andere bankzitters. Het is d'r grote dag vandaag. Nee, die zin omschrijft niet goed zijn gevoel. Het klinkt meer als een grote dag als sinterklaas ofzo. Maar nee, dit is een veel serieuzere dag. Een dag met veel emoties, maar hoogstwaarschijnlijk ook met veel antwoorden. Eerlijk gezegd twijfelt hij een beetje. Wil hij wel al die antwoorden op al die vragen? Zal hem dat niet extra veel pijn gaan doen?

-

De prullenbak zit vol met zakdoekjes. Gebruikte zakdoekjes. Zakdoekjes met veel tranen. Heel veel tranen. Tranen van zijn ouders. Hoe kan hun zoon nou zijn opgepakt. Hun zoon, van wie niemand had gedacht dat hij iets of iemand ooit kwaad zou doen.

De moeder van Raoul zit snikkend in de armen van de andere man. De vader van Raoul. De man waarmee ze al heel lang niet is geweest, omdat ze gingen scheiden, maar vandaag, vandaag heeft ze de steun van juist deze man nodig. Ook omdat Raoul ook zijn kind is. Vandaag is de rechtzaak. De rechtzaak van haar bloedeigen zoon. Ze kan het niet geloven.

Zijn vader weet niet wat hij moet doen. Hij moet er zijn voor zijn voormalige vrouw, maar straks waarschijnlijk ook voor de opa en oma van Raoul. Mensen waar Raoul graag naartoe ging. Ja echt, hij had een erg goede band met hun.

Het is tijd om te gaan. Snikkend en wel loopt ze naar de auto. Raoul's vader neemt plaats achter het stuur. Hier gaan ze dan. Op weg naar de rechtzaak. Voor het eerst sinds een tijd weer samen. Zou Raoul dat fijn vinden?

-
Hij wordt opgehaald. Zometeen is de rechtzaak. Hij wil het niet. Kon het niet gewoon een nachtmerrie zijn. Maar nee, als hij in zijn arm knijpt, merkt hij al meteen dat dit geen droom is. Ook niet als hij vijf keer in zijn arm knijpt.

Het busje is onderweg naar het pand. Hij is onder begeleiding van politie. Niet voor zijn eigen veiligheid, omdat hij beroemd of bekend is, maar omdat hij wordt behandeld als crimineel. Is hij dat wel?

Iedereen is in de zaal en hij krijgt zo het teken dat hij naar binnen mag. De zenuwen gieren door zijn lijf. Nu komt het moment. Het moment dat zijn leven compleet anders gaat maken. Een stuk minder leuk.

De deuren gaan open en hij wordt onder begeleiding mee naar binnen genomen..

Omg weet je wat echt een zieke plottwist zou zijn? Als ik aan het einde van het boek zou zeggen in de pov van Raoul: "bedankt voor het kijken naar deze video, ik vond het een erg interessante belevenis om voor deze video een nachtje in de gevangenis te slapen" HAHAHHAHA SORRY.

dat gaat dus sws niet meer gebeuren, anders wisten jullie het einde van het boek al, maar was best leuke plottwist geweest toch?

Ik doe niet aan mentale schadevergoeding trouwens dus ja mocht je dit boek zielig vinden, niet mijn schuld xx