Prison // Ft. Bankzitters

10.

"En daarom veroordeel ik meneer De Graaf tot 30 jaar cel. Dit was mijn uitspraak."

Iedereen is overdonderd van de uitspraak. Mensen zijn aan het huilen. Anderen staren voor zich uit. Sommige duiken in de armen van hun vriend, vriendin, man of vrouw. Of gewoon zomaar in iemand anders zijn of haar armen.

Alleen Raoul zit alleen. Hij is ook helemaal in shock. Niet wetende wat hij moet voelen. Voorzichtig kijkt hij om naar alle mensen die voor hem zijn gekomen. De tranen die in zijn ogen vormen, stromen over een aantal seconden over zijn wangen. HIJ IS ONSCHULDIG! WAAROM SNAPT NIEMAND HET?!?!

-

De politie staat naast hem. Het is een teken dat ze de zaal gaan verlaten. Ze gaan richting de gevangenis. Zijn 'thuis' voor de komende 30 jaar.

-

Hij ziet hoe Raoul gaat lopen met de beveiligers naast hem. Ze gaan nu voorgoed richting de gevangenis.

Opeens knapt er iets in hem. "Wacht!" Roept hij. Iedereen wordt stil en kijkt naar de kwetsbare, maar voor nu felle jongen. Matthyas. Die nooit iets in het openbaar zo fel durft te zeggen.

"Wat is er?" Zucht één van de agenten. Het is een wat forsere agent (waar overigens niks mis mee is x) die vooral heel streng en chagrijnig kijkt.

"Als je hem meeneemt..." Hij zucht even diep in en uit, wetende dat hij na deze uitspraak compleet zijn leven overhoop gooit.

"Neem mij dan ook maar mee." Fluistert hij bijna, maar wel hard genoeg, zodat iedereen het hoort.

De zaal vult zich met oeh's en aah's.

Zijn vriendin Carolijn kijkt geschokt naar hem. Wat heeft hij zojuist gezegd? Wilt hij vrijwillig mee of heeft hij ook iets met deze zaak te maken? Ook Lieke is zich ervan bewust dat Matthyas dit zojuist zei en denkt precies hetzelfde als Carolijn.

"Meneer wat bedoelt u hiermee?" Vraagt een andere agent. "Als u hem meeneemt, neem mij dan ook maar mee." Zegt hij nog een keer.

"Heeft u ook iets met deze zaak te maken?" Vraagt de strenge agent hem. "Nee, en daarmee spreek ik de waarheid, maar ik kan niet zonder Raoul, hij is mijn beste vriend. Alstublieft meneer.." zegt hij met tranen in zijn ogen. "Nee meneer dat gaat echt niet." Nu stromen de tranen over zijn wangen. Hoe moet hij dit in godsnaam gaan doen?!

-

Raoul is verbaasd over de uitspraak van Matthy. Heh heeft hij hier iets mee te maken? Maar al vrij snel is duidelijk dat dat niet het geval is. Matthyas kan niet zonder Raoul en dat geeft hem een fantastisch gevoel.

Inmiddels is hij weer terug in zijn cel. Alleen. Het is Matthyas niet gelukt om mee te gaan, hoe hard hij het ook probeerde. Echter is Raoul wel blij dat het Matthy niet is gelukt. Hoe lief hij het ook van hem vindt, hij wil niet dat Matthy later spijt gaat krijgen van deze keuze. Matthy heeft een heel leven voor zich. Daar moet hij gebruik van maken.

Toen hij in zijn cel kwam en de deur weer op slot werd gedaan, begon hij te huilen. Dertig jaar...DERTIG JAAR! Hij is al 58 jaar oud als hij pas de cel uit komt. Zijn hele leven wordt voorgoed veranderd. Hij gaat een deel missen. Kinderen krijgen, dat wordt het niet meer. Nee, hij wil geen vader worden op zijn 58ste. Hij wil NU kinderen. Of volgend jaar. Maar nee, hij moet hier 30 jaar zitten. Het voelt als levenslang.

En dan heeft hij het nog niet over de emoties die bij hem los kwamen toen hij Lieke, zijn ouders, opa en oma en zijn vrienden en hun vriendinnen zag net na de uitspraak. Iedereen was teleurgesteld. In shock over de beschuldigingen. Iedereen was aan het huilen, schudde zijn of haar hoofd of was stil voor zich uit aan het staren. Het heeft niet alleen zijn leven verpest, maar ook dat van zijn familie en vrienden. Logisch als niemand meer iets met hem te maken wil hebben.

En een leven met Lieke...dat kan hij wel vergeten.

-

Ze komen thuis. Hij stormt meteen naar boven. Zij besluit om even te wachten en aan te kijken wat er gaat gebeuren. Ze hoort na een aantal seconden al stompen tegen iets. Snel stormt zij ook naar boven. Eenmaal aangekomen, ziet ze haar vriend met zijn vuisten tegen de muur slaan.

"Hey hey Miel, rustig even, kom eens."

Ze spreidt haar armen en hij maakt er gretig gebruik van. Hij duikt in haar armen en laat luide snikken vrij.

"Ik ga het niet aankunnen char, het gaat me niet lukken. Wat als ik terugval? Terugval in de drugs omdat ik het niet aan kan. Weer zo agressief wordt..." snikt hij.

"Ssst lieverd. Dat is een zorg voor later en ik ga je erbij helpen als je terug valt. En anders gaan we hulp zoeken oké?" Ze voelt hoe Milo in haar armen knikt.

Even later ziet ze dat Milo slaapt. Hij is moe van alle emoties waarmee hij vandaag te maken heeft gekregen. Laat hem maar even lekker uitrusten.

-

"Matt...wat was dat?" Vraagt ze voorzichtig. Hij haalt zijn schouders op. "I-ik kan het gewoon niet zonder Raoul..ik kon alles bij hem kwijt, altijd mocht ik naar hem toekomen als iets even niet mee zat, als ik last kreeg van mijn autisme en nu? Naar wie moet ik nu?" Alles wordt hem even teveel en bijna schiet hij in een paniek aanval.

"Lieverd je mag naar mij komen. Ik zal er altijd voor je zijn. Is het een idee als ik even een tijdje hier blijf slapen?" Matthy knikt. Wat een fantastische vriendin heeft hij.

"Maar trouwens...had je het echt gedaan?" Vraagt ze nog een keer voorzichtig. Ze moet het weten. "Wat bedoel je?" Vraagt hij. "Als ze ja hadden gezegd..was je dan echt met Raoul meegegaan? Meegegaan naar de gevangenis..." Eigenlijk durft ze de woorden niet uit te spreken, maar ze wil een antwoord van hem. Ze wil weten hoe het nou echt zit.

Weer haalt hij zijn schouders op. "Ik weet het echt niet car.." snikkend zoekt hij naar de juiste woorden, maar hij kan ze niet vinden.

Carolijn knikt. "We hebben het er wel een ander keertje over." Fluistert ze, waarna ze een kus op zijn hoofd drukt.

4de deel ofz vandaag? Morgen wedstrijd dus dan zullen et niet zoveel komen AHHAHAHAH maar dit boek schrijft zo makkelijk, omdat ik zoveel inspiratie heb.

Jullie reacties maken me trouwens ook echt heel blij! X