Prison // Ft. Bankzitters

17.

Weer wordt hij gebeld. En weer is het Lieke. Wat zal er nu weer zijn?

"Wil je alsjeblieft hier heen komen?? Ik, ik heb een vreemd pakketje gekregen." Klinkt de stem van Lieke uit de telefoon. Hij weet niet of hij er klaar voor is, maar gaat toch maar.

Een kwartiertje later zit hij bij Lieke op de bank.

"Nou kijk, ik kreeg dus deze doos, maar het adres is van een paar straten hierachter, de postbezorger deed vreemd en er zitten allemaal zakjes in." Praat Lieke in één stuk door. Matthy kijkt naar de doos. Het adres staat er ook vaag op. Niet hoe een adres er normaal op zou staan. In de doos zitten overduidelijk drugs, tenminste dat denkt hij. Misschien moet hij Milo even videobellen, die weet vast wel wat voor drugs het zijn.

Het is een foto geworden. Hij heeft een foto naar Milo gestuurd en die heeft bevestigd dat het drugs zijn. Welke? Dat weet zelfs Milo niet.

"Maar wat moet ik hiermee?" Vraagt Lieke hopeloos. Matthy schudt zijn hoofd. "Ik weet het ook niet, het enige is dat we het misschien aan de politie kunnen vertellen. Weet je hoe de bezorger eruit zag? Grote kans dat hij ook de drugsdealer zelf is." Antwoordt hij. "Hmm hij had wel iets weg van Raoul...maar dan wel echt 100x lelijker." Lieke grinnikt. Het is een serieus onderwerp, maar als ze denkt aan hoe lelijk de man eigenlijk was, moet ze toch wel een beetje lachen. Nu schudt Matthy lachend zijn hoofd. De vrouw voor hem is erg goed in grappige opmerkingen maken.

Na nog even alles besproken te hebben, besluiten ze om morgen naar de politie te gaan. Wie weet helpt het niet, maar er is ook een kleine kans van wel. Al is dat alleen maar omdat ze dan misschien die zogenaamde postbezorger kunnen opsporen en daarna kunnen inzien dat dat waarschijnlijk degene zou moeten zijn geweest die de drugs verkocht in plaats van Raoul. Tenzij Raoul wel drugs heeft verkocht, maar ze kunnen dat toch echt niet geloven. Hoewel, op dit moment lijkt het ook alsof het klopt van de moord. Misschien is Raoul inderdaad wel in staat tot al die dingen.

Matthy en Lieke hebben nog even gewoon gepraat alsof er niks aan de hand was. Alsof ze net geen heel plan hebben bedacht voor wat ze gaan doen met die doos. Maar ook na een tijdje praten over nutteloze dingen, gaat het gesprek toch weer naar Raoul. "Zullen we hem binnenkort opzoeken?" Vraagt Lieke. "Mag dat al dan?" Lieke haalt haar schouders op. "We kunnen het vragen."

Het is een tijdje stil. "Maar...wil je dan wel met mee mee als we hem mogen bezoeken? Ik, ik durf niet alleen." Lieke durft Matthyas amper aan te kijken. Een waterige glimlach verschijnt op zijn gezicht. "Tuurlijk."

Hij gaat Raoul binnenkort opzoeken! Nou ja misschien, maar alsnog. Ergens is hij heel blij, maar het voelt ook dubbel. Hij moet hem namelijk opzoeken in de gevangenis. Dat is niet wat een mens wilt toch? Een normaal iemand wil gewoon een appje sturen met 'yo kom je langs?' Helaas is dat nu niet het geval  maar weet je, hij is allang blij dat hij Raoul dan toch een keer kan zien.

-

Het is koud in deze cel. En eenzaam. Er staat weinig. Een kaal, hard bed staat tegen de muur aan. Een muur die mijlenver weg lijkt te staan. Al sinds hij hierin is gestopt, zit hij tegen de muur. Met zijn hoofd in zijn handen en zijn knieën opgetrokken. Waarom kon hij net nou niet vertellen wat er aan d'r hand was? Als hij had verteld wat er was gebeurd, dan hoefde hij hier misschien niet te zitten. En dus hoopt hij dat er iemand terugkomt om te kijken of hij toch wel wilt praten. Misschien dat hij het nu namelijk wel kan! En dan zou hij weer naar zijn eigen cel mogen en zou er binnenkort iemand op bezoek mogen komen. Eigenlijk was het dus echt een domme actie van hem dat hij niks zei. Hij weet wel waarom hij niks zei. Hij was boos. Boos op alles en iedereen die hem niet gelooft. Ze snappen allemaal niet dat hij onschuldig is.

-

Tenminste, dat denken wij. Wij weten niet wat er in Raoul zijn verleden is gebeurd. Alleen Raoul zelf weet dat. En misschien, misschien hoort dit alles wel ij zijn verleden. Misschien is dit wel de plek waar hij thuis hoort. Weten wij veel? Ik ben ook maar iemand die het verhaal aan jullie verteld. Ik weet ook niet alle details. Géén idee of Raoul wel echt is wie we denken dat hij is. Misschien is hij inderdaad wel een moordenaar. Een drugsdealer. Een crimineel. Een naar persoon. Als je dit zo leest hé, walg je er dan van? Misschien wel. Of wil je de waarheid niet onder ogen komen? Dat begrijp ik ook wel. De teleurstelling die je dan zou moeten voelen.

Jouw idool, je voorbeeld, iemand naar wie op kijkt... blijkt opeens iemand anders te zijn. Een andere persoonlijkheid te hebben. We denken allemaal dat we ze kennen. Alleen maar omdat we hun video's al een aantal weken, maanden, jaren kijken. Maar hoeveel weten we nou eigenlijk van ze? Tuurlijk we weten dat Raoul een vriendin heeft, genaamd Lieke, een kat, 28 jaar oud, maakt Youtube video's, heeft een kanaal met zijn vrienden, de bankzitters en dat soort dingen. Maar die dingen hè, die gaan niet diep. Het zijn oppervlakkige dingen die we van hem weten. We kennen hem, maar tegelijkertijd kennen we hem niet. Niet écht tenminste. Misschien eens leuk om over na te denken. Want hoeveel weet je nou van een persoon die je niet eens persoonlijk kent? Eigenlijk in verhouding maar een héél klein beetje. Bijna niks dus.

Oeps weer een half deel over Matthy en Lieke🤭

Volgende deel zal ik ook weer over de andere bankzitters schrijven.

Mijn obsessie met Matthy is iets te groot geworden oeps :)

We zijn trouwens over de 1k reads! Thank you all❤️

Love jullie<3