Prison // Ft. Bankzitters

19.

Week later

Vandaag is de dag! Vandaag mag er officieel bezoek komen. Alleen is nu de vraag: Komt er wel bezoek voor hem? Natuurlijk wil hij niets liever. Hij wil mensen zien om wie hij geeft, van wie hij met heel zijn hart houdt, maar toch is het eng. Wat zullen ze nu wel niet van hem denken? Zullen zijn vrienden nog zijn vrienden zijn? Of hebben die hem verlaten? 

Al die gedachten zorgden er vannacht al voor dat hij niet kon slapen. Hij lag alleen maar te draaien in zijn bed. 

Nu was het eindelijk ochtend, maar ja daar had hij ook niks aan. Bezoek kwam namelijk pas in de middag, wist hij van Stefan, zijn celgenoot.

Er hangt niet eens een klok in de cel,  maar toch kan Raoul het geluid van tikkende secondes horen. Irritant vindt hij het. Al helemaal omdat er niet eens een klok hangt en hij de tijd dus niet kan zien. Die tikkende secondes blijven maar herhalen in zijn hoofd. Het is zoiets als 5 december. Dat je als kind de hele dag moet wachten op pakjesavond. En áls het dan eindelijk avond is, duurt het nog heel lang voor er op de deur wordt geklopt. En dan, eindelijk zijn er zakken vol met cadeautjes en weet je wat er dan gebeurd? Nee? Je ouders, familie, of weet ik veel wie er zijn, willen eerst wat gaan drinken en eten. Moet je alsnog wachten op je cadeautjes. Ja er is heel wat geduld voor nodig, maar dan eindelijk, eindelijk worden alle pakjes op de grond gelegd en kan het openmaken gaan beginnen.

Wie geduld heeft, wordt beloond. (Zieke quote Meik)

En als Raoul vandaag ook geduld heeft, kan hij zijn vriendin zien. En ook nog eens één van zijn beste vrienden. Maar als hij nog iets meer geduld heeft en zich netjes gedraagt, is hij uiteindelijk weer vrij. Kan hij de wereld gaan ontdekken. Het klinkt misschien vreemd, maar op dit moment wil hij reizen. Puur omdat hij toch al weet dat hij toch geen kinderen meer gaat krijgen. Daar is het dan te laat voor. Gij wilt namelijk niet dat zijn kind dan gepest zou worden, omdat de vader van het kind al op een opa lijkt. Nee, nu wil hij de wereld ontdekken. Misschien moet hij vragen om pen en papier. Dan kan hij een bucketlist gaan maken voor wat hij gaat doen als hij vrij komt.

-

"Gadverdamme wat zijn deze mensen klef." Hoort ze hem zeggen tegen zijn camera, terwijl hij waarschijnlijk beelden kijkt van lang leve de liefde. "Huuuh? Gaan ze nou niet verlengen?! Maar ze hebben letterlijk de helft van de aflevering gezoend?!?!?!?!"

Jamie zit in de woonkamer en kan het allemaal horen. Vooral omdat Robbie nogal hard praat en veel commentaar heeft. Ze kan er wel om lachen. Vooral nu hij verbaasd is om een aflevering. Soms is die man echt gek. Maar wel leuk gek.

Ze vindt het fijn dat hij even een moment heeft dat hij niet aan Raoul denkt. Zolang hij zich focust op zijn werk, moet het goed gaan. Toch?

-

Pff weer een opname. Weer een aflevering lang leve de liefde overleefd. Tuurlijk is het goed dat hij iets doet en dat hij werkt, maar de laatste dagen heeft hij alleen maar opgenomen. Hij is zelfs begonnen met een video editten. Normaal doet zijn editor dat, maar hij wil iets te doen hebben. Als hij niks doet, gaan zijn gedachten automatisch naar Raoul en dat wilt hij voorkomen.

Maar werkt hij nu niet teveel? Op de beelden van vandaag zag hij er moe uit. Maar wat moet hij anders?

-

"Matt ik ben zo zenuwachtig. Wat als hij helemaal is veranderd in echt zo'n typische crimineel?" Lieke spreekt het een soort fel uit, maar je kan horen dat ze zich echt zorgen maakt. Matthy zucht. Klinkt misschien bot, maar hij weet het ook allemaal niet meer. En daarnaast houdt hij zijn emoties in bedwang. Hoewel, dat gaat wel steeds moeilijker. Hij staat op het punt om te breken, maar nu moet hij nog even sterk zijn. Hij gaat Raoul vandaag zien. Goed nieuws toch?

"Lieke ik denk niet dat Raoul daarin zou veranderen, wees maar niet bang oké? Laat het maar gewoon op je afkomen. Soms is dat het beste." Eerlijk? Hij weet ook niet waar dit advies vandaan kwam. Hij is een soort automaat geworden. Een adviezenautomaat ofzoiets.

Ze zijn aangekomen bij de beruchte plek. Tenminste zo voelt het. Hier gaan ze hem straks zien.

Na her fouilleren door de agenten, mogen ze door naar een zaal. Soort kantine. Ze nemen plaats aan een tafel. Matthy merkt aan alles dat Lieke super zenuwachtig is en probeert daardoor zijn zenuwen te verbergen. Waarschijnlijk zou ze nog zenuwachtiger worden als ze ziet dat hij het ook eng vindt.

En dan gaat de deur open. Een glimp van een bruinharige man verschijnt. Raoul.

-

De deur maakt geluid. Er komt een agent hun cel binnen. "Bezoek voor meneer de Graaf." Zegt de agent bot.

Geluk.
Blijdschap.

Dat is wat er door hem heen gaat. Er is iemand gekomen. Er is iemand gekomen! Voor hem!

Wie zal het zijn? Zijn ouders? Lieke? Misschien wel Robbie? Koen? Matthy? Milo? Het maakt hem echt niet uit. Hij is al blij genoeg dat er überhaupt iemand voor hem is gekomen. Het geeft hem hoop. Hoop dat alles goed komt en dat hij hier doorheen komt

Er wordt een deur geopend. Hij kan nog niet zien wie er voor hem is, want hij staat achter andere gevangenen. Hij is zenuwachtig, maar probeert het te onderdrukken. Gewoon genieten van het feit dat hij mensen ziet.

Hij kijkt de zaal rond. Ouders, kindjes, vriendinnen, maar nog geen spoor van iemand die hij kent. Dan kijkt hij naar rechts. Daar in de hoek.

Lieke.

Ze is toch gekomen! En er zit iemand bij. Zodra die zijn hoofd omdraait, herkent hij de jongen meteen.

Matthyas het Lam.

Weer veel te laat Meike, stop met in de avond schrijven.

Ja nou ja eigenlijk heb ik vrij weinig te zeggen. Hoop dat het weer een prima deeltje was en anders ja gewoon weer pech :)

Groetjess<3