Prison // Ft. Bankzitters

12.

Waar is dat mes eigenlijk?

Ze loopt er al de hele dag mee rond. Zou dat het mes zijn waarmee het meisje is neergestoken?

-

Koen is verdrietig. Ja hij heeft emoties en nu toont hij ze ook. Aan Juultje. Zijn vriendin. Hij is blij met haar en haar liefde en steun.

"Wanneer zouden we langs mogen gaan?" Vraagt hij uit het niets. Juultje haalt haar schouders op. "Geen idee, maar ik hoop snel." Koen knikt weer als antwoord daarop.

Hij mist Raoul echt wel!

-

Robbie is eigenlijk heel stil. Het Brabantse accent dat het huis meestal de hele dag door vult, is nu weinig te horen. Jamie maakt zich zorgen om hem. Nog nooit is de kleine Brabantse jongen zo stil geweest. Maar wat kan ze doen om hem te helpen? 

Ze staat in de keuken. Robbie zit in de woonkamer. Ze kijkt om het hoekje en ziet hoe hij stil voor zich uit zit te staren op de bank. Het is vroeg in de ochtend en ze weet dat hij nog niet heeft ontbeten.  Misschien moet ze een ontbijtje voor hem maken om te voorkomen dat hij vandaag niet gaat ontbijten. Ergens heeft ze het wel door hoor. Hij eet minder. Is meer met zijn verdriet en gevoelens bezig en vergeet daardoor om te eten. Ze wilt voorkomen dat hij uiteindelijk een eetstoornis hiervan krijgt en dus zorgt zij dat ze erbij is als hij eet en dat ze af en toe wat te eten voor hem maakt.

"Jaim? Wat ben je aan het doen?" hoort ze vanuit de woonkamer. "Eten maken." roept ze terug. "Ik heb geen honger." wordt er dan weer geroepen, maar hier trapt ze niet in. Misschien heeft hij echt geen honger, maar hoe dan ook, hij gaat wat eten. Al moet ze het letterlijk in zijn keel duwen.

"Jij gaat op z'n minst deze tosti eten." zegt Jamie streng wanneer ze richting de bank loopt met een paar tosti's. Ze hoort hoe Robbie zucht en dus geeft ze hem nog een iets strengere blik. "Ugh goed dan, maar alleen deze tosti." zucht Robbie. De strenge blik van Jamie verandert in een lieve blik. Met een  trotse lach op haar gezicht buigt ze naar hem toe. "Ik ben trots op je schat." fluistert ze in zijn oor, waarna ze hem een kus op zijn haar geeft. Robbie kijkt dan toch maar tevreden naar zijn bord. Misschien moet hij inderdaad luisteren naar zijn vriendin, die nog steeds trots naar hem zit te kijken.

-

Weer ligt hij in zijn bed. Het is inmiddels bijna 12 uur in de middag. Carolijn is niet thuis en dus heeft hij niemand die hem kan motiveren om uit zijn bed te komen, te gaan eten of überhaupt iets te gaan doen. Bankzitters ligt ook al een tijdje stil. Niemand wil er iets aan gaan doen. Niet nu. Misschien op een later moment, maar nu is het te vroeg daarvoor. Alles is te recent gebeurd. 

Scrollend door tiktok probeert hij zich te vermaken. Iets wat hem niet heel goed lukt. Zeker niet door de fan edits die hij soms voorbij ziet komen. Soms gaan ze echt te ver. 

Wanneer hij een edit over Raoul krijgt, kan hij het niet meer aan. Iets knapt er in hem. "GODVERDOMME WAAROM RAOUL WAAROM?! WAAROM LAAT JE ONS IN DE STEEK AAAAGHHH!" schreeuwt hij. Daarna draait hij zich om met zijn hoofd in zijn kussen. Luide snikken vullen de ruimte. Snikken die niemand hoort. Snikken die tussen deze vier muren blijven. Hij wil gewoon niet meer! Echt niet meer.. Zijn energie is op. Zijn kracht is op. Hij is op. Hoe kan hij er nu in godsnaam zijn voor zijn vrienden, Lieke en voor Raoul zelf? Niet. Hij kan het niet. Het wordt hem teveel.

"Waarom nou Raoul.....Waarom?" fluistert hij.

-

Milo is zoals gewoonlijk weer vroeg weg. De afgelopen dagen gaat het elke keer zo. Charlotte wordt wakker in een leeg bed. De rest van de ochtend blijft ze ook alleen. Pas rond 14:00 uur komt hij thuis. Helemaal rood en bezweet. Dan weet ze het al. Hij is weer zijn frustratie gaan uiten op de tennisbaan. Aan het trainen voor een belangrijke wedstrijd, maar ook gewoon zorgen dat zijn frustraties en boosheid rondom Raoul even verdwijnen. 

Meestal gaat hij gelijk naar boven om te douchen. Daarna pas komt hij bij Charlotte zitten of liggen. Ze is het gewend, maar nu.. nu lijkt er toch iets anders te zijn met hem. Hij kwam anders binnen. Een soort voorzichtig? In plaats van dat Charlotte iemand naar boven hoort lopen, hoort ze de kamerdeur opengaan. Haar Milo verschijnt in de deuropening. Helemaal rood en bezweet. Hij heeft dus nog niet gedoucht. Hmm vreemd. Hij komt langzaam op haar af gelopen. Inmiddels weet Charlotte bijna zeker dat er iets aan de hand is met Milo. Hij gedraagt zich vreemd. Anders dan anders. Daarom vraagt ze voorzichtig aan hem: "Hey Miel is er iets?"

Milo kijkt haar vreemd aan. Hij heeft een aparte blik in zijn ogen. Een blik waarvan ze niet kan plaatsen wat voor blik het zou moeten zijn. Bang? Is het angst dat in zijn ogen staat?

"Ik...Ik zag...Raoul." 

Heeey josti's

Mijn wiskunde docent lachte mij uit vandaag:) Blijkbaar zeg ik grappige dingen als ik gefrustreerd ben? Daarna zei ik: "Nee dit is niet grappig" en toen ging ie nog harder lachen. Eigenlijk ben ik dus besties met mn wiskunde docent, want besties lachen ook eerst voor ze je gaan helpen toch? Meneer Houtzager, wat een top bestie bent u- NEE NEE NEE IK HEB ZOVEEL HAAT NAAR HEM EN ZIJN WISKUNDE

GOED IK HEB DUS ZO'N GOED IDEE VOOR HET EINDE VAN DIT BOEK AAAH

Ja dat was het weer :)
DE GROETENN