Prison // Ft. Bankzitters

15.

Raoul is zich natuurlijk niet bewust van al het drama dat er zich thuis afspeelt. Het drama rondom het filmpje en die zogenaamde vriend van Raoul. Eigenlijk, ik zeg het liever niet natuurlijk, maar eigenlijk is Raoul de dader van dit hele drama. Goed we gaan weer even kijken hoe het met hem gaat in de gevangenis.

-

Samen met Stefan is hij bij het ontbijt. Weer hetzelfde. Een broodje met beleg. Opzich prima te eten hoor, maar ooh wat heeft hij zin een soja yoghurt (hou op Meike). Het is druk in de zaal. Raoul merkt al dat er naar hem gekeken wordt, maar probeert het zoveel mogelijk te negeren. Hij zal het wel verkeerd zien. Of toch niet?

Er komt een brede gast aanlopen. Brede schouders, spierballen, armen vol tatoeages en gewoon een uiterlijk dat je bang maakt. "Wat zit je daar zielig..mis je pappie en je mammie?" Hij maakt zogenaamde huilbewegingen. Raoul snapt niet waar dit over gaat. Wat lult die gast nou zomaar? Hij besluit alles te negeren en gewoon zijn broodje te eten.

"Ga je me nu negeren ook? Triest..." Zegt de jongen dan weer. Wat is die gast toch allemaal aan het doen? "Trouwens, hoe zit dat nu met je vrienden, de bankzittertjes toch? Laat je die zomaar in de steek? Moesten ze huilen, of hebben ze je allemaal laten vallen net zoals dat jij ze liet vallen?" Nu is het genoeg! Niemand mag zomaar over zijn beste vrienden praten! Woest staat hij op. "Wat denk je wel niet?!" Hij geeft een harde duw tegen de schouders van de jongen tegenover hen, die overduidelijk schrikt van het feit dat Raoul ook best wel sterk is. Helaas herpakt de jongen zich snel. "Oehoehoeh nu ben ik bang...net zoals dat al je vrienden nu wel bang voor jou zullen zijn. En Lieke? Die ook wel he, die zal je ook wel verlaten hebben. Snap ik wel hoor, ik zou ook niet met zo'n sukkel gaan."

Er knapt iets. Er knapt iets heel erg! Hij haalt uit naar de jongen. Die verwachtte het niet en kreeg vol een hand in zijn gezicht. "Ah ja nu ben je boos, windt je eens niet zo op joh, daar zijn de bewakers niet zo blij mee...oeps misschien nog een jaartje langer straf." Raoul maakt zich niet druk om de bewakers. Hij is boos. Kwaad. Woest! Niemand mag zulke dingen zeggen over zijn vrienden en Lieke. Niemand. En dus geeft hij rustig nog wat klappen.

"Raoul de Graaf!" Wordt er geschreeuwd vanaf 4 kanten. Hij voelt hoe er mensen tussen komen. Van achter wordt hij meegesleurd door een bewaker. Of nou ja eigenlijk zijn het er twee. Zo gevaarlijk is hij niet hoor. Als hij nog één keer achterom kijkt, ziet hij hoe de jongen die hem net zo belachelijk maakte, in de slachtofferrol zit. Die doet alsof Raoul alles heeft veroorzaakt. En ja hoor, hij ziet hoe de bewakers die man geloven. Dit gaat nog een groot probleem worden voor Raoul.

Hij zit in het kantoortje van meneer Peters. Die kijkt hem streng aan. "Wat was dit?" Raoul haalt zijn schouders op. Natuurlijk weet hij dondersgoed wat er aan de hand was, maar hij weet ook dat het niet gaat helpen. Alles en iedereen hier is tegen hem. Behalve agent Jeroen dan misschien en Stefan, maar verder haat iedereen hem. Hij weet het zeker. "Nou als je niks gaat zeggen, dan kan ik je ook niet verder helpen. Dat wordt een nachtje in de isoleercel. Ohja en je moet nog maar even een weekje langer wachten voor er bezoek voor je mag komen." De woorden van Peters komen hard aan bij Raoul, maar zijn enige antwoord is: "best."

En weer wordt hij meegenomen. Dit keer naar een gang waar hij nog niet eerder is geweest. De gang van de isoleercellen. Er wordt er één open gemaakt en Raoul wordt er zo onderhand ingedrukt. Waarom moet dat nou elke keer zo hardhandig?!

"Gaan jullie maar even weg. Ik bespreek nog even iets met hem." Weer hoort hij de stem van Peters. Hoezo is die hem achterna gegaan? "Raoul, ik geloof niet dat jij dit uit jezelf doet, wat is er nou allemaal aan de hand?" Het is lief bedoelt, maar nee, Raoul is niet in de stemming om lief te zijn. De boosheid zit nog volledig in zijn lijf. "Niks." Meer zegt hij niet. Peters zucht overduidelijk. "Goed dan, we praten hier morgen wel over, maar weet dat je het nu echt niet beter voor jezelf maakt." Hij loopt richting de deur. Raoul zit daar op de grond. Hij kan het niet. Hij kan nu echt niet vertellen wat er gebeurde. Hij is te boos daarvoor. En hoe graag hij het ook wilt, hoe graag hij alles wilt zeggen, het kan niet. Niet nu.

Maar op jet moment datPeters de deur dicht doet, knapt er opnieuw iets in zijn hoofd.

"IK BEN ONSCHULDIG, WAAROM SNAPT NIEMAND HET!...."

Luide snikken vullen de ruimte..

Ben ik weer

Wat een spanning he wowowow (nee eigenlijk niet)

IK HEB ZO'N GOED IDEE VOOR T EINDE VAN DIT BOEK EN IK KAN NIET WACHTEN TOT IK JULLIE REACTIES DAAROP KAN LEZEN HAHAHAHAH (wees niet bang, er komen nog heel wat delen hoor, ik zit pas net in t verhaal, tis pas deel 15)

Groetjes van mij<3