Prison // Ft. Bankzitters

14.

Wat is de gevangenis toch voor vreselijke plek. Voor vreselijke personen. Maar? Is Raoul dan ook een vreselijk persoon? Wij vinden van niet, de mensen om hem heen vinden van niet, waarom vindt de politie dat dan van wel?

Het was raar wakker worden voor Raoul. Niet alleen, maar met iemand naast hem. Nou ja een soort van naast hem. Stefan was al wakker toen hij wakker werd. Hij begroette hem alsof het de normaalste zaak van de wereld was, dat hij hier even iemand begroet in een gevangenis. Doet iedereen toch wel eens?

Samen lopen ze naar het ontbijt. Er bekruipt een naar onderbuikgevoel zich in Raoul's lijf. Alsof er iets vreemds en vervelends gaat gebeuren. Voor nu negeert hij het maar, want er kan toch niks gebeuren in de gevangenis?

-

Hij kan het niet meer. Niet meer zolang zijn beste vriend in de gevangenis zit. Nog 29 jaar en 356 dagen ofzo. Hij weet het niet eens meer. Wat moet hij doen in die tijd? Depressief op bed zitten is het ook niet waard. Vindt hij het nog wel waard om hier te zijn zolang Raoul er niet is?

Stop Matthy, stop.

Dit kan hij niet maken. Hij moet doorgaan. Voor Raoul. Maar hoe doe je dat?

-

Toch blijft het filmpje de hele tijd in haar hoofd zitten. Een filmpje waarin Raoul duidelijk dronken te zien was en die andere gast ook heel vaag. Die leek wel iets minder drank op te hebben.

Lieke gaat terug met haar gedachten naar de dag erna. De dag dat het mes opgehaald werd.

"Goedemorgen schat" Een zware ochtendstem vulde de ruimte. Lieke was net wakker geworden en Raoul zat rechtop in bed. Waarschijnlijk met een flinke kater, maar goed.

De ochtend was rustig verlopen. Raoul had natuurlijk die kater en Lieke had gewoon geen zin om veel te doen. Ze zaten samen op de bank toen opeens de bel ging. Raoul stond op, liep naar de keuken, rommelde wat in een laatje en liep toen pas naar de deur. Lieke had er met verbazing naar gekeken.

Het leek wel een eeuwigheid voordat haar vriend weer terug kwam. Natuurlijk wad de eerste vraag die Lieke stelde: "Wie was dat?" Er werd op geantwoord dat het een vriend van hem was. "Maar wat moest je dan eerst in de keuken doen?" Vroeg ze daarna. Ze vond het vaag. "Hij kwam wat lenen, want hij gaat koken voor z'n vriendin, maar had niet het goede mes." Dat verhaal. Het klonk zo vreemd en logisch tegelijk. Maar je kan toch ook gewoon naar de winkel gaan om een mes te kopen?

En Raoul bleef zo lang bij de deur staan. Ze hoorde vaag stemmen, maar niet zo hard als ze Raoul normaal bij de deur hoort praten. Vreemd vond ze het toen, maar ja Raoul zal wel de waarheid spreken. Maar waarom stond hij zo lang bij de deur en praatte hij zo zacht, alsof niemand het mocht horen?

"Fuck, hij heeft toen de opdracht gegeven."

Alles wordt in één keer duidelijk. Raoul is wel de opdrachtgever. Hoe kan hij haar zo verraden?!

Ze. Moet. Iemand. Bellen. Nu!

-

De telefoon gaat. Het harde geluid van de ringtoon klinkt in zijn oren. Hij heeft geen zin in bellende mensen. Hij wil gewoon hier depressief op bed blijven liggen. Toch heeft hij ergens het gevoel dat dit nog wel eens een belangrijk telefoontje kan zijn. Hij zet zijn depressieve gevoel opzij en rent zo ongeveer naar zijn telefoon.

Hijgend neemt hij op. "Met Matthyas."

"Hey Lieke hier, kun je alsjeblieft komen? Ik heb iets heel belangrijks ontdekt in Raoul's telefoon!"

Zonder nog iets te zeggen, hangt hij op een sprint naar zijn schoenen, jas, autosleutels en uiteindelijk naar zijn auto.

-

De bel gaat. Lang en hard. Alles aan die bel doet haar herinneren aan waar ze zojuist achter is gekomen. Ze durft niet eens meer open te doen, want stel dat die gast voor de deur staat.

Dan na een aantal seconden wordt ze gebeld. Het is Matthy. "Ik sta voor je deur he." "O-oh ja.."

Ze doet de deur open en durft hem bijna niet aan te kijken. Waarom is ze nou opeens zo bang? Ze is toch een sterke vrouw?

"S-so-rry" Is het enige dat ze uit kan brengen. Hoe stom kan ze zijn! Matthy duwt haar naar binnen en doet de deur dicht. Zodra deze dicht is, trekt hij haar in een vriendschappelijke knuffel. Een knuffel die Lieke nu echt even nodig heeft.

Ze zit op de bank. Matthy komt aan met een kop thee. Hoe kan dat nou? Normaal moet zij degene zijn die nu de mensen in haar huis koffie en thee aanbiedt.

"Dus, wat moest je me vertellen?"

Lieke begint met het filmpje. "Oké maar ja, nee ik weet het niet. Het kan logisch zijn, maar ook weer niet." Is het eerste dat Matthy uitbrengt na het zien van het filmpje. Daarna begint Lieke met vertellen over de dag erna. Hoe Raoul eerst zo vreemd naar de keuken ging, zo zacht praatte en daarna juist weer heel normaal deed.

"I-ik denk dat hij...op dat moment....o-o-o-pdracht heeft gegeven." Luide snikken vullen de woonkamer.

-

Hij schrikt van wat Lieke zojuist heeft gezegd. Het kan waar zijn. Sterker nog, alles klinkt zo logisch met de uitspraken van de rechter. Maar waarom zou Raoul dat doen?

Lieke huilt. Vreselijk vindt hij het om te zien. Hij sust haar en zegt dat alles goed komt. Maar waarom zou je zeggen dat alles goed komt als je niet eens een klein beetje weet of dat wel de waarheid is? Komt alles wel écht goed?

Heee hallo

Ik heb echt t idee dat Matthy de main character is in dit boek, naast roel dan. Vinden we dat erg? Idk ik voel de vibe wel, maar vertel maar wat je ervan vindt. Ik zal proberen om de andere bankzitters er ook bij te betrekken :)

Volgend deel gaat een groot deel denk ik over roelie in de gevangenis, want ja das de hele story snap je

Ik ben trots op t begin van dit deel maar daarna weet ik t nie meer :)

Doeeegg<3