DOĞU'DA KADIN OLMAK

NEREDEYDİN

Gözlerimi kızdan alamıyordum,o kadar güzeldi ki.

Annemin "de hayde çık,ne kıza bakıyorsun üstünü değiştireceğiz daha" diyince, toparlanıp odama gittim.

Gece boyunca gözüme uyku girmiyordu ,hep onu düşünüyordum .

Sabahın erken saatlerinde uyanırdım. Kalkar kalmaz salona geçince kızın hala uyuduğunu gördüm, oysa insanlar uyurken ne kadar da masumlardı.

Uzun bir süre istemsizce ona bakıyordum . Annemin kafama tokatı geçirmesiyle kendime gelmiştim.

"Ana ben şey için kıza bakmıştım, iyi mi diye".

"Hayvan tüyüne alerji varmış, vücudunda çıkan yaralardan belli"

Anamın öyle demesiyle bir an üzüldüm, ne için üzülüyordum ki tanımadığım biri için üzülmezdim normalde ama bu farklıydı.

"Ana tedavisi falan yok mudur"

"Zor biraz yiğidim .Yaralarına melhem sürdüm ama sadece kendine gelebilir fazla da birşey yapamaz"

"Ne yani , ölecek mi ana"

"Allah korusun oğlum, daha gencecik bir kız.Kimi kimsesi yok mu ,kimin kızıdır,neyin nesidir "

"Bende birazdan şehire ineceğim,ordan bulurum kim olduğunu.Aman diyim ana dikkat edin kıza,ailesine sağ Salim teslim edelim"

"Belli ki varlıklı bir ailenin kızı, üst başından belli "

ALİ

Sabaha kadar kardeşimi aradık, yorgunluktan konuşacak halimiz kalmamıştı. Babama ,anneme nasıl vejîn'i bulamadık diyecektim.
Evin neşesiydi ,az biraz yaramazlık yapardı ama yine de evde en çok o sevilirdi.

Mardin de herkes tanırdı bizi ama kimse vejîn'i görmemişti gerçi bu güne kadar yüzünü de gören olmamıştı. Babam hep şöyle derdi" Vejîn bir ağa kızı onu sadece ailesi ve yakınları görebilir"
Hep onun yüzünden kardeşim hayatını yaşayamadı.
Belki de şimdi ölmüştür, hayır hayır ne diyorum ben , kardeşimi bulmadan eve gitmeyeceğim.

DEVRAN

"Hayde eve gidelim yorgunluktan düşüp öleceğiz"

Baran
"Abi babamlara ne diyeceğiz "

"Bulamadık diyeceğiz, her yeri aradık bulamadık "

Eve vardığımızda bütün gözler üzerimizdeydi , kardeşimizi nasıl bulamadık diyecektik. Annemin ağlamaktan şişen gözleri umutla bize bakıyordu.
Babam yanımıza gelerek

"Hani Vejîn ,saklanıyor mu arkanızda,tamam Vejîn çık vallahi kızmayacağım sana"

Diyince ,benim gözlerimden yaşlar akmaya başladı.

"Dilinizi mi yuttunuz , söylesenize kardeşiniz nerde "

"Baba , bulamadık "

" Nasıl bulamadınız lan "

Diye bana tokat attınca , yüzüm sağ tarafıma düştü.

Babam yakamdan tutup.
"Ulan nasıl kardeşinizi bulmadan geldiniz "

Babam hala yakamı tutuyordu ve bir anda bıraktı. Başımı ona çevirdiğimde evin kapısına bakıyordu, Vejîn'in atı gelmişti ama Vejîn yoktu.

Hayatımda ilk kez babamın ağladığını gördüm. Demek ki evlat acısı böyle birşeydi .

Bu bölümü nasıl buldunuz?