DOĞU'DA KADIN OLMAK

PAYLAŞAMAMA

Doğmakta olan güneşin hafif ışığı bile beni uyandırmaya yetiyordu. Gözlerimi açtığımda kendimi daha iyi hissediyordum ama  kendime gelebilmek için, ılık bir duş almak iyi gelecekti bana.
Tenime değen su damlacıkları beni nedense huzurlu hissettiriyordu . Duş almak insanı rahatlatsa da , insanın kendisiyle baş başa kaldığı tek yer diyebilirim. Rahat kafayla kendisiyle konuştuğu yerlerden birisiydi . Benimde öyleydi... ve olmazsa olmaz şarkı eşliğinde duş almak , fazlasıyla beni rahatlatıyordu . 
Ahmet Kaya' dan  bir  parça okumasam olmazdı.

Dağlar bize düz olur, lo
Yâr gelmezse ne olur?
Bir yâr gider, bin yâr gelir
Düşmanlar görür, kör olur
Hadi sen git işine de
Herkes kendi işine
Dağlarımda zulüm var, lo
Düşemem yâr peşine...
Havluyu kendime sarıp duştan çıktım ve ne göreyim.
Yatağımda oturmuş pişkin pişkin sırıtan Diyar'a Kaşlarımı  çatmış sinirli bir şekilde
- Senin odam da ne işin var ?
Hiç kendini bozmayarak baştan aşağı beni süzdükten sonra
- seni merak ettim Mardin Güzeli .
- bir daha izinsiz odama girme . Çık dışarı!
Diye tekrardan kaşlarımı çattım.
Yerinden kalkıp bana doğru gelince geri geri gitmeye çalıştım soğuk duvara sırtım çarpınca artık kaçacak yerimin olmadığını anladım ve Diyar da bunu anlayıp tekrardan sırıtmaya  başladı.
Kalbim tekrardan hızla çarpmaya başladı. Bir elini duvara yaslayıp bir elini de belime doladı ne kadar buna engel olmaya çalışsam da içimde bir histe buna yenilmem gerektiğini fısıldıyordu. Diyar gözlerimin içine bakarak .
- gözlerin. Dedi.  Bende "Ne olmuş gözlerime" anlamında  kafamı kaldırdım.
Gülümseyerek .
-Gözlerin  diyorum kadın. Gözlerin beni bitiriyor. Dedi ve nefesini boynumda gezdirip tekrardan gözlerime baktı.
- çok güzel kokuyorsun . Dedi ve gözleri dudaklarıma kayınca artık birşeyler yapmam gerektiğini fark etsem de buna engel de olmak istemiyordum . 
Diyar biraz daha bana yaklaştığın da ise onun güçsüz yönünü fark edip ittim ve hemen ondan uzaklaştım. Kalbimecim hızlı atsa da buna aldırış etmedim.
Düşük bir ses tonuyla
- odamdan çıkar mısın artık? Dedim.
Gülümseyip arkanı dönüp odadan çıkmasıyla yatağa oturup hızlı atan kalbimi sakinleştirmeye çalıştım
" Neden sürekli kafamı karıştırıp duruyor. Kendine gel Vejin artık o doğru kişi değil . Sanki doğru kişi olsa ne olacak. Sonuçta ben bir kızdım kim dediklerimi önemser ki kim benim hayallerimi,heveslerimi , duygularımı Önemser ki dedim. Yenilmiş gibiydim bu töre lanetine, oysa buna yenilmemek için ne savaşlar vermiştim içimde.Her neyse hazırlanıp kahvaltıya inemem gerekiyor"
Üstüme kahverengimsi tüylü bir bindallı giydikten sonra ince altın kolye setimi taktıktan sonra aşağıya kahvaltıya indim. Aşağıya indiğimde bütün aile bir aradaydı . Savaş ve Diyar karşılıklı oturmuş göz teması ile birbirlerine nefret kusturdukları belliydi.
Beni fark eden Savaş;
- Günaydın Vejin,bu gün nasılsın.
Dedi. yanındaki sandelyeyi benim için çekti yanına oturup.
- Gayet iyi hissediyorum kendimi . Dedim.
Gülümseyip
- çok iyi, o zaman bu gün tedavin ilerlemiş mi onu kontrol etmeye gidelim . Dedi ve babama baktı.
Babam da
- Evet , beraber gidersiniz kahvaltıdan sonra . Dedi.
Diyar'a baktığımda sinir küpü gibiydi elleriyle oynuyordu .
Kahvaltı bittikten sonra ben çantamı odadan almak için yukarı çıktığımda arkamda seslenen Diyar'a baktım.
- Vejin o manyakla tek başına gitmeyeceksin değil mi . Dedi.
- ne diyorsun sen ya ne manyağı?
O benim doktorum ve bana gördüğün gibi yardımcı olmaya çalışıyor ve sandığın gibi de biri değil.
Diyar sinrilenip kolumdan tutup sesini bir tık yüksektip.
- asıl senin sandığın gibi biri değil. Dedi .
Canım acıyordu yüzümü buruşturup.
" Kolumu bırak , canımı acıtıyorsun.
dedim.
Kolumu bırakıp tam birşey söyleyecek iken
Arkamı dönüp gittim.
Diyar " bu kız beni delirtecek en sonda " aşağıda durmuş Savaş'ın yanına doğru gittim " Bana bak bana olan bu kinini sakın ola Vejin'den çıkarayım deme mahvederim seni " . Bana bakıp pişkin pişkin güldü.
" Zaafını görmek ne güzel birşey " dedi. tam yumruğumu sıkıp ağzını kırmak istesemde Ali beni kolumdan tutup arabaya bindirdi.