DOĞU'DA KADIN OLMAK

KAVGA

Annem başımda durmuş "Delalamın hadi uyan "dedi. Gözlerimi açmakta o kadar zorlanıyordum ki, annem tekrardan elini başıma koyduğunda " yanıyorsun sen kızım"diyerek koşar adımlarla odadan çıktı. Bir müddet sonra odaya savaş, babam ve annem geldi .
Savaş elini başıma koyarak" gözlerini açabilecek misin" dedi . Hayır işaretinde başımı salladım. Savaş beni muayene ettikten sonra babama dönüp " Tahmin ettiğim gibi" dedi. Neyden bahsettiklerini bilmiyordum. Savaş babamla bir süre konuştuktan sonra oda da benimle tek başına kaldı. Bana bakarak " Hadi Vejin küçük çocuklar bile senin gibi yapmıyor"
Kaşlarımı çatık bir şekilde ona baktım.
Bana gülümseyerek " Hadi bakalım kalk artık" dedi. Kalkmayınca yanıma gelip ellerini belime sarıp kendine doğru çekip doğrulttu. Göz göze geldiğimizde,derin bir şekilde ve istemsizce gözlerinin içini incelemeye başladım. Gözleri yeşilin bulunmaz bir rengi gibiydi... Çok güzeldi.
Birden bire Savaşı'nı nefesini daha da yakından hissettim. Kalbim tekrar hızlanmıştı. Bir an da kapı açıldı. Güneş ışınları gözlerimi yaksa da gelen kişinin kim olduğunu görmek için çırpınıyordum. Gözlerime inanamıyorum... kısık sesle "Diyar"dedim.
Diyar bize doğru hızlı adımlarla gelip belimde duran Savaş'ın elini çekip  " uzak dur lan kızdan" dedi. Savaş, Diyar'ın " Asıl sen bu kızdan uzak dur " dedi . Diyar yumruğunu Savaş'ın tam yüzüne vurup yere düşürdükten sonra üstüne çıkıp birbirlerini yumruklamaya başladılar . Kalkacak Halim yoktu . Korkuyla titreyen dizlerimi görmezden gelip ayağa kalkmaya  çalıştım kalkmamla düşmem bir oldu, gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.  Savaş ve Diyar donuk bir şekilde bana bakıyordu.
Savaş;
"Beğendin mi yaptığını"
Diyar;
" Dokunma lan kıza. Bırak!"
Savaş;
"Kız burda can çekişiyor kavganın sırası mı şimdi "
Savaş'ın Vejin'e dokunmasına asla tahammül edemiyorum . Savaş Vejin'ini kucağına almış yatağa bırakacağı vakit arkasından gidecektim ki Ali ve Reşo  Ağa içeriye girince geri adım attım. Kolumla kanla dolmuş dudağımı sildikten sonra içeriden çıktım.  Aşağıda duran arabama binmek için merdivenlerden inerken Ali beni kolumdan tuttu.
Ali
"Noluyor olum sana , artık bırak şu Savaş'ın peşini"
Diyar
" Bak Ali ,Savaş'ın ne kadar tehlikeli olduğunu bilmiyorsunuz uzak tuttun onu ailenizden özelikle de Vejin'den."
Arkamı dönüp gittim. O adamın gerçek yüzünü neden görmüyorlardı bir türlü anlam veremiyorum..
Gözlerimi açtığımda başımda duran savaş ve Ali abimden başka kimse yoktu.
Abim "İyi misin kardeşim" dedi. Anlımı öperken.
"İyim abi " dedim . Ve gülümsedim . Savaş'ın dudak kenarın da kurumuş kanı bana Diyar ile kavga ettiklerini hatırlattı.
Sesiz bir şekilde" Diyar " dedim. Savaş sinirli bir ses tonuyla "Gitti o, sende şimdi dinlen sabah tekrar muayene geleceğim" dedi.
Neden bunlar düşman gibiydiler ki daha birbirlerini tanımıyorlardı ya da birbirlerini çok iyi tanıyordular...