Ang bestfriend ko ay ang pinakaguwapo, pinakamayaman at ang pinaka-notorious sa chicks na coed sa campus. Noong una ay parang hindi iyon matanggap ng mga tao. As simple as I was, hindi nila naiisip na wala akong malisya kay Gerard. Sa simula ay nasa...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
💖💖💖
FIRST LOOK
ANNIE
I carelessly sank on the hard desk looking at the front where the professor was already discussing. Sana ay hindi niya ako nakita.
But when he faced the class again from writing on the blackboard, ay sa akin agad siya tumitig. As if sensing my nervousness and he wanted to torture me, he held his gaze on me for a while.
I didn't look away.
Akala ko ay magsasalita siya para pagalitan ako. But instead, he called me to recite the poem, I indict, which I did with flying colors.
Mabuti na lang at nag-memorize ako kagabi. Humanities was a mean subject.
And after my long recitation, the class sat there really quietly.
Akala ko ay may mambu-bully na naman sa akin, because that was what they loved to do, lalo at hindi nakatingin ang management, although hindi pa talaga ako nagiging biktima. If ever, ngayon pa lang.
But before I really said a thing, nagpalakpakan na ang mga classmates ko.
I sighed at tahimik na hinipan ang bangs na humarang sa mukha ko pag-upo ko.
"Neat," sabi ng lalaking tumabi sa akin.
I blinked.
Ngayon ko lang ito nakita at dati na akong walang katabi sa pinakadulo at pinakagalid ng mga upuan na ito. This school just wouldn't really accept scholar by heart. Pinaghirapan ko ang lahat ng bagay and I never had time to make friends kaya sa loob ng tatlong buwan ko sa eskuwelahang ito ay iisa pa lang ang talagang naging kaibigan ko, si Lora. At hindi ko siya classmate sa subject na ito.
The man started drawing manga anime in his notebook habang nagdi-discuss si Professor De Leon. He was wearing a cotton yellow T-shirt with blueprints in front. A worn-out jeans and blue sneakers.
Akala ko nga ay hindi siya nakikinig pero nang dalawang ulit siyang tawagin at tanungin ng matandang professor ay pareho niyang nasagot ng walang kahirap-hirap.
Pinilit kong iiwas ang mga mata ko sa kanya, but I had to look in my peripheral vision.
He was so handsome and tall with brownish tan skin. It was his natural skin color dahil wala naman akong nakikitang sunog na parte sa nakalitaw na balat niya. Kahit ang leeg at siko ay makinis at hindi nangingitim tulad ng ibang lalaki. His knuckles were reddish brown which I couldn't take my gaze off.
The way that he was holding his pen was so sexy.
Ipinilig ko ang ulo ko. What am I doing? Ogling a man that I'd seen for the first time? Naman!
Nang mag-dismiss si Prof ay nag-unahan lumabas ang mga classmates ko.
The man, for some reason, waited for me to stand bago siya tumayo. Pinauna niya rin akong maglakad papunta sa pinto bago siya sumunod.
