Ang bestfriend ko ay ang pinakaguwapo, pinakamayaman at ang pinaka-notorious sa chicks na coed sa campus. Noong una ay parang hindi iyon matanggap ng mga tao. As simple as I was, hindi nila naiisip na wala akong malisya kay Gerard. Sa simula ay nasa...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
💖⭐💖
GERARD
Mom was on the balcony of our hotel suite when I sat on a wooden bench beside her. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. Our suite is on the eighty-sixth floor of the Ritz-Carlton Hotel.
From here we can see the whole Hong Kong Central.
"Ma," I called her softly.
She looked at me. Parang hindi naman galit. Nakapag-dinner nga kami kanina na tawa sila nang tawa ni Annie.
Hindi namin alam ni daddy kung ano ang pinagkukuwentuhan nila. Pagkakita namin. Pinaupo ni mommy si Annie sa tabi niya at si daddy sa tabi ko. So they had girls chit-chat. I guess that's what it's called.
"Sorry kaninang umaga. Hindi ko kasi ini-expect na magkakasama tayo sa isang suite. I mean, it would be nice if you would at least let me know next time," I explained.
She tilted her head na parang hindi makapaniwalang nagso-sorry ako.
So, I told her why I am apologizing. "Sabi ni daddy umiyak ka daw."
She laughed.
Nagulat ako. Nababaliw na ba ang mommy ko?
"Siyempre umiyak ako sa harap ng daddy mo para magpaawa. Papagalitan niya ako, eh. Dahil umiyak ako, hindi siya nagalit. Seemed that it's good. Nag-sorry ka pa!" She laughed again.
Oh my god! I rolled my eyes.
She was ecstatic. Her dimples were showing. Ito 'yata ang unang nakita ni daddy sa kanya. She had dimples beside her lips. Hindi sa pisngi. It is actually alluring.
Annie had something like that pero mas mababaw. Both of them when they speak, kahit nakakatakot ang sinasabi, parang nakangiti.
I blinked. Si Annie pa rin ang laman ng isip ko. I was getting desperate. "Pero, ma, I'm already twenty-four. Hindi na ako bata. I should be able to decide for me and Annie."
Humarap siya sa akin. "What kind of decision?"
I looked far. "Baka puwede ko na siyang ligawan."
"Bakit?"
Hindi ko alam kung ano'ng isasagot ko. Bakit kailangang may rason? "Gusto ko na siya maging girlfriend."
"Bakit nga?"
"I love, Annie--"
"Alam na natin pareho 'yan. Ang tanong, in love ba siya sa'yo?"
I didn't know what to say to that.
"Paano kapag na basted ka?"
Hindi ko iniisip 'yon. I didn't think that Annie would reject me.
Nagulat ako ng tumayo siya. She opened the glass sliding door going to our suite. "Annie!" she called.
