MECRUH KARANFİL °En Derin Yaram°

♤ BÖLÜM 1 | İÇİ ÇÜRÜK GEÇMİŞ

Keyifle okumanız dileğiyle ♡Satırlara yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın lütfen.

🎧 Sagopa Kajmer - 24

🦋

"Aydınlık yolu herkes bulur, mesele karanlık yolda ışık aramak..."

Necip Fazıl Kısakürek

♧

Bize verilen kısacık ömrümüze sayısız mutluluk sığdırdığımız gibi amansız acıyıda sığdırırız.

Ama maalesef kelebeğin ömrü kadar olan vaktimizi huzur ve sevinç çığlıklarıyla geçirmek kolay değildir. Çünkü hayatımıza yanlış zamanda dahil ettiğimiz kişi ve beraberinde getirdiği olaylar ruhumuzu zedeler. Zor kabuk bağlayan yaralar alırız.

Ya da tam tersi doğru zamanda hayatımıza giren insanlar sayesinde ruhumuz yenilenir ve her hücremiz mest olur.

İkisi arasında en iyi seçimi yapmak için insanlara derinden değil, pamuk ipliğiyle bağlanılmalı.

Kimseye haddinden fazla güvenmeyip, hep bir adım mesafeli olunmalı. Boşuna dememişler, babana bile güvenmeyeceksin!

Bugüne kadar hayatımdaki insanlardan ve ailemden de gördüğüm şuydu ki, pamuk ipliğini güvendiğin kadar sağlamlaştırabilirsin.

En acı gerçeğim ise ne kadar çok istersem isteyeyim, hep ilk vazgeçilen olmamdı!

Ezan sesi kulaklarıma dolduğunda gözlerimi aralayarak derince nefes çektim içime. Gördüğüm rüyanın kötü etkisi beynimi yoruyordu. Yine beyaz bir elbise vardı üzerimde. Şu son bir aydır gereksizce gerilim dolu rüyalar görmekten sıkılmıştım. Beni bugünkü gördüklerimden erken kurtaran ezan sesiydi. Yatmadan önce camı açık unutmuş olmalıydım.

Madem uyanmıştım daha yatmamın bir manası yoktu çünkü iki buçuk saat sonra hastaneye gitmek için tekrar kalkacaktım. Kendimi zorlayarak yatağımdan doğruldum. Komodindeki telefonumu elime alıp kontrol ettim bildirim var mı diye. Yoktu. Hayatımda erkek sinek bile olmadığı için şaşırmadım.

Sabahın köründe neden insanların mesaj atmasını beklersin ki Naz?

Arada beyin olmayacak düşlere kapılıyor iç ses!

Yüzüme yapışan saçlarımı geriye itekleyip yataktan kalktım ve açık olan pencereyi kapattım. Odadan çıktığımda sol tarafımda kalan iki odanın hem kapısının hemde lambasının açık olduğunu görmemle yüzümde huzurlu bir tebessüm oluştu.

Arkadaşım Eslem namaza kalkmış, bu saate kadar uyumadığını düşündüğüm kardeşim Beylem'i de kaldırmış olmalıydı. Beylem yine ders yüzünden yatmamıştı kesin.

Hello Kitty baskılı pijamamın yukarı sıyrılan paçasını diğer ayağımla düzelterek paytak adımlarla holü geçip banyo kapısının önünde durdum. Karşımda pervaza yaslanan Beylem, yine uykusuzluktan gözlerini açamıyordu. Bu bir değil iki değildi artık. Resmen gözlerinin altı şiş şiş dolanıyordu kaç gündür. Bir azarı hak ediyordu.

Şamar oğlan mı bu kız Naz?

Sen bir dur iç ses!

"Beylem sen yine saat kaça kadar ders çalıştın? Demedim mi ben sana kendini bu kadar yorma diye, " dedim sinirle kaşlarımı çatarak. Hazırlıksız yakalanmanın verdiği irkilmeyle bana dönüp, "Abla korktum ya!" dedi elini kalbine bastırarak. İfadem değişmeyince bayık bir bakış attı. "Of abla ne yapayım? Deneme çok uğraştırdı beni, ondan geç yattım." dedi yakınır ses tonuyla. Esneye esneye yırtılan ağzıyla Eslem'in çıkmasını bekliyordu.