Kill me Heal me! [Lizkook/Liskook]

23.ملکه ی دراما!

بچه ها ..
لطفا لطفااااا لطفااااااا
وقتی دارید این پارت رو میخونید
آهنگ The scientist از coldplay رو پلی کنید
حتما اینکارو کنید
وگرنه فایده نداره😭😭 جدی میگم😭😭

*************

Come up to meet you, tell you I'm sorry
You don't know how lovely you are
I had to find you, tell you I need you
Tell you I set you apart
Tell me your secrets and ask me your questions
Oh, let's go back to the start
Running in circles, coming up tails
Heads on a science apart
Nobody said it was easy
It's such a shame for us to part
Nobody said it was easy
No one ever said it would be this hard
Oh, take me back to the start

*نزدیک به غروب بود و پنجره های قدی و بزرگ آسمون رو که کم‌کم رنگ صفحه‌ی بزرگش رو تیره می‌کرد، جوری که انگار هیچوقت روشنایی وجود نداشته رو نشون میداد.

اون لحظه ها قرار بود تا آخر عمر به یاد لیسا بمونه.

دوربین ها چشمک زدن، چراغ ها کور شدن.

صدای موسیقی بلند تر شد و لیسا حس کرد توی زمان معلق شده.

جونگکوک به جای خون، الکل در رگ هاش جریان داشت*

+تو نمیدونی چقد دوست داشتنی هستی

*لیسا سعی میکرد به هرجا غیر از جونگکوک نگاه کنه*

+بهم راز هاتو بگو و ازم سوال هاتو بپرس

*جونگکوک با صدای نسبتا اروم اهنگ رو زمزمه میکرد.

سرش رو کمی پایین گرفت و به چشمای لیسا خیره شد و با لبخند کمرنگی ادامه داد*

+بیا دوباره شروع کنیم

_هیچکس نگفت آسونه.
*لیسا بدون اینکه نگاهش کنه با زمزمه هاش همراه شد*

+هیچکس نگفت آسونه.

_هیچکس نگفت قراره اینقد سخت باشه.

*جونگکوک تک خنده ارومی کرد

لیسا رو به خودش نزدیک کرد و گونه اش رو به سرش تکیه داد و چشماشو بست.

همونطور که با ریتم اهنگ و تانگوی هماهنگ تکون میخوردن جونگکوک اروم دستش رو روی کمر لیسا حرکت داد...

دستش با ریتم خاصی روی پوست کمر لیسا سر میخورد.

رعشه ای به تن لیسا افتاد و باعث شد چشم های خمارش باز بشن*

+بزرگ شدی!

*لیسا مات و مبهوت سعی کرد از اون حالت ارامش بیرون بیاد*

_من... بزرگ بودم.
تو بزرگ شدی!

+تو که همش میگی من بچه موندم.

*زمزمه کردن و مسخره سوال پرسیدن های جونگکوک دقیقا بغل گوش لیسا کلافه و مور مورش کرده بود.

طوری که سعی میکرد نفس های عمیق بکشه و با فوت کردن بیرونش بده و هر سه ثانیه موهاش رو با حرکت سرش تکون بده تا از خوردن نفس جونگکوک به گوشش بیهوش نشه*