BOOK 3: The Forgotten Vow (Completed)

Chapter 13

Mayera's POV

WOAHHHH ANG GANDA!

Umaga na. Narito kami ngayon ni tita sa Tokyo, Japan. Ang tataas ng mga buildings, ang daming tao, at ang liwanag. Grabe ang technology dito! Halos mapanganga ako. May mga malalaking screens sa mga buildings. Hindi halos uso ang billboard. Puro screens na! Anak ng high-tech nga naman tong mga hapon na ito.

Naglalakad kami ni tita ngayon... May hinahanap kaming hotel ngayon. Tokyo Central Hotel raw? Dito muna kami magsstay ng ilang gabi habang pinipinturahan palang ang bahay ni tita. Nagpapintura daw kasi siya ulit ng bago.

Pero ayos na rin ito. Makakaramas akong magstay sa isang five star hotel sa Tokyo! \(^o^)/

Aliw na aliw ako sa paligid. Dahil dito, hindi ko na nakita kung nasaan na si tita. T.T HALAAAA.

"Hala tita?! Tita! Nasaan ka na?! Tita!" Hindi ko na talaga siya mahanap! Ang ingay masyado, at maraming tao.

Hala. Hindi pa naman ako marunong mag-Japanese! Paiyak na sana ako pero natuwa ako nang may madaanan akong isang coffe shop at nakacosplay ang mga waitress. Naka maid outfit sila!!! Oh my goooosh. Magpapapicture ako! Magpapapivture ako! Pumasok ako sa loob ng shop at inilabas ang phone ko.

Nako. Paano ako magpapapicture? Nakakaintindi kaya sila ng English?

Nilapitan ko ang isang maid.

"Excuse me." Pinakita ko ang phone ko sa kaniya. "Picture... May I take a picture with you? I really like your maid outfit."

 

 

Hindi ko alam pero nag bow siya sa akin, tapos nakatitig lang sa akin.

"Naintindihan niya kaya ako?" Bulong ko sa sarili ko. Nagulat ako nang biglang may kumuha ng phone ko sa kamay ko...

"OY! ANO BANG—-"

-_-

-_o

o_-

O_O

\(OoO)/

Nang humarap ako sa likod ko ay nagulat ako sa taong kumuha ng phone ko.

Walang masyadong nagbago sa mukha niya. Ganun parin ang height niya. Yung ngiti niya... It all feel the same...

I was able to smell him again. Yung amoy na iyon... Yung amoy na siya lang ang meron...