BOOK 3: The Forgotten Vow (Completed)

Chapter 24

Dominic's POV

Makalipas ang limang buwan ay lumala si Mayera. May mga pagkakataon na hindi na niya ako nakilala pero mamaya-maya maalala rin niya. Maeron ding pagkakataong nalilimutan niyang buntis siya. Ang ginawa namin ay nag leave sa trabaho si Reyna at binantayan si Mayes a bahay namin habang hinihintay naming umuwi si tita niya galing ng Japan.

Mula naman nung gabing nagusap kami tungkol sa sakit niya, ay inumpisahan ko ang tutok na pag aaral tungkol sa sakit na Alzhemer's. Wala pang nadidiskubring gamot dito, at hindi ito kayang gamutin ng opersyon. Kahit papaano baka may madiskubre ako.

Si Dr. Felipe Castro, 58 years old. Nabasa ko ang pangalan niya sa internet. Isa pala siyang doktor na specialist ng Alzheimer's. Dahil dito ay pinuntahan ko siya sa office niya at kinausap...

"Dr. Tamayo po."I shaked hands with him.

"Tamayo? Do you have a wife called Mayera Tamayo?" Kilala niya si Mayera? I nodded and smiled at him.

"Nagpacheck-up siya sa akin before... Kamusta na siya?" Nalungkot ako.

"Nakakalimot na po ng mga mahahalagang bagay Doc."

 

"You know, my wife died because of that disease...  The moment I learned that she's sick, I focused myself on studying the said disease. But it was too late, until she died. Namatay siyang hindi ako kilala."

 

Napatungo lang ako...

"Nalimutan niya rin ako noon, pero nararamdaman kong kilala ako ng puso niya... Nagkaroon pa kami ng dalawang anak. Naaalala ko pa nga, habang nagsesex kami tinatanong niya kung sino ako."

 

Sa sinabi ni Doc na yun ay natawa ako pero pinipigil ko lang. Nang tumingin ako sa kaniya ay nakangiti siya, at sabay kaming natawa ng malakas.

Then he became serious. "Just be strong for her Dr. Tamayo... Be with her. She needs you."

 

Dahil sa mga nabasa kong articles niya, at dahil sa nalaman ko ngayon ang dahilan kung bakit siya naging specialist ng Alzheimer's ay tumayo ako at tumungo sa harap niya.

"Doctor Castro... Please make me your apprentice. Help me study about Alzheimer's. Please help me find a way..."

I looked up to him, and him smiling at me.

"Alam ko kung gaano kasakit ang makitang mamatay ang asawa mo na walang alam na kahit ano... Sa paghihirap niya, nahihirapan ka din... Dr. Tamayo,it hurts like hell... So now, I'll decide to help you." Tumayo siya at iniabot ang kamay niya para sa isang shake hands. Agad ko namang inabot sa kaniya ang kamay ko at lubos na nagpasalamat.

Mula nang napagkasunduan namin ito ni Dr. Castro ay halos 24/7 kami sa ospital. Halos wala na akong tulog. Madalang ko nalang din makausap si Mayera. Somehow, I became afraid. Baka ako yung una niyang malimutan. Lalo na at hindi na kami masyadong nagkikita. Halos hindi ko na siya naaalagaan... Tuwing gabi ko nalang siya pinagmamasdan habang tulog siya. Hinihimas ko ang tiyan niya, kinakausap ko si baby, at kinakausap ko si Mayera habang natutulog siya.