12. Odrodzenie

12 4 0
                                    

Renesans

Odrodził się człowiek,
wcześniej stłamszony.
Z potulnego robaka awansowany
na świata władcę.

W końcu Boże dziecię
miało jakąś wartość
i twórczą możliwość.
Wiele dzięki temu zmieniło się.

Odrodził się antyk
z kolumienkami i rzeźbami.
Pełen spokoju i harmonii,
i zasad twórczych.

Na miarę i od linijki
skraiwano utwory.
Strojono je w antyczne kostiumy.
A wszystko przyprószone fragmentami mitologii.

Odrodził się świat.
Przestał być miejscem plugawym,
pełnym grzechu i nikczemności.
Zyskał piękne miano: dar.

Był małym cudem
stworzonym dla nas.
Pełnym odkryć i piękna,
kształtowany (nie)mądrym ludem.

I tak oto opisano
moment, w którym Ziemia
przeżywała swój renesans.
Początek czegoś nowego.

_________

Siemcia!

Tym razem wiersz dokładnie o temacie. Całą tę wiedzę zawdzięczam swojej kochanej sorce od polskiego. Może licealistom się przyda.

Trzymajcie się Świetliki!

Dywan z liściOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz