SEVDA KURŞUNU -Asena&Fırat- (TAMAMLANDI)

1.Bölüm - DÜZENLENDİ

Yıllar sonra bu hikâyenin çatısı altında buluşmak ne güzel bir duygu. Hepiniz yeniden hoş geldiniz.

Bu hikâye 12 Temmuz 2018 - 12 Mart 2020 tarihleri arasında yazılıp yayımlanmıştır.

Sevda Kurşunu'nu okumadan önce Efsane, Esmerim Lâl ve Esmerim Abre kitaplarını okumanızı tavsiye ediyorum. Çünkü bu hikâye Yalın Serisi'nin bir parçası.

Eğer planlarım şaşmazsa bir hafta Hemdem'e yeni bölüm paylaşmak, bir hafta da Sevda Kurşunu'nun düzenlediğim bölümünü paylaşmak istiyorum. Tabii öncelik Hemdem. Çünkü o yeni olmanın ayrıcalığını yaşıyor. :)) (Düzenlemeye yeni başladım. Elimde düzenli hâlde durmuyor maalesef)

-Bölümlerin hepsi düzenlendiğinde eski hâlini kaldıracağım. O zamana kadar yayında kalacak.

-Düzenleme yapınca kitap mı oluyor sorusu geldi. Hayır, kitap olmuyor. Şu an öyle bir durum söz konusu değil. Esmerim Abre'den sonra okumak isteyenler için düzenlenmiş hâliyle dursun.

-Ayrıca kitap fiyatlarındaki yükselişle kitap alamayanlar da bu düzenlemeyi rahat rahat okuyabilsin. Bir gün kitap olursa ve kaldırılırsa ben okuyamadım diye üzülmesin kimse.

-Hikâyeyi okurken, okumayanlar olduğunu da unutmadan yorum yapmanızı rica ediyorum. Aksi takdirde yorumlarınızı silmek zorunda kalacağım.

Kitabın gidişatıyla ilgili kulaklara su kaçırmak yok yani :)

Şu an aklıma gelen ve söylemek istediklerim bu kadar.

Keyifle okumanızı diliyorum.

###

Küçücük beşiğinde, dünyanın tüm kirlerinden uzakta, mışıl mışıl uyuyan bebekler ve onların her soluğunu bir dua gibi dinleyen anneler...

Yorgun argın işten dönüp tomurcuk kokulu çayını yudumlarken, gözünü bir an bile ekrandaki maçtan ayırmayan babalar...

Sımsıcak güneşin altında, denizin kıyıya her vuruşunda çıkardığı o huzur veren sesi dinleyen tatilciler...

Hevesle beklediği filmin gösterimini en iyi ses ve görüntü kalitesine sahip salonlarda izleyen seyirciler...

Parklarda koşturan çocuklar, işe giden milyonlarca insan, üniversite kampüslerini dolduran, geleceğe umutla bakmamızı sağlayan gençler...

Bir de...

Tüm bunlar güven ve huzur içerisinde olabilsin diye silahlardan çıkan her mermiyle canı pahasına dans edenler...

İşte bu, onların hikâyesi...

***

''Çok kalabalıklar komutanım! Başımızı çıkardığımız an hepimizi...'' kısa bir sessizlik oldu. Bu sessizlikte duyulan tek ses ise silahların ateşlenme sesiydi.

''Şerefsiz köpekler, tam da arazinin orta yerindeyken sıkıştırdılar. Yeri çok iyi tespit etmişler." Mermiler başlarının üstünden vızır vızır geçerken

''Peki ne yapacağız komutanım?'' sorusunu duyan tim komutanı çevreye bakmak için başını kaldırmıştı ki merminin rüzgâr gibi geçişini hissetti ve yeniden gizlendi. Kendi aralarında yine kısa bir sessizlik oluşurken dinmek bilmeyen silah sesleri buna ters düşüyordu.

''Sonuna kadar mücadele edeceğiz... Ama..." Sol tarafındaki kayanın ardında gizlenmiş, sırt üstü uzanır gibi siper almış Yüzbaşı Cihangir'e bakıp sözlerine devam etti.