ေမာင္ေမာင္းကထိုေယာက်ာ္းရပ္ေနရာဆီသြားလိုက္ၿပီး ေျခတံရွည္ေတြကိုအသာတိုးေဝွ႕ၿပီး သူေရာက္လာတာအမွန္ျဖစ္ေၾကာင္းအသိေပးလိုက္တယ္ ။ ထိုေယာက်ာ္းဘက္က အထိအေတြ႕ကိုခံစားရမွာမဟုတ္ေပမဲ့ေမာင္ေမာင္းကေတာ့သည္လိုေလးခယခ်င္မိပါတယ္ ။ နတ္မင္းေတြကိုေတာင္ သူဒီလိုခြၽဲႏြဲ႕ျဖစ္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း
ထိုေယာက်ာ္းသိလ်င္လည္းေကာင္းမယ္ ။
"ကိုယ္မင္းကိုသိပ္လြမ္းတယ္ "
တည့္တိုးျမန္ျမန္ေျပာဆိုလာရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကိုေမာင္ေမာင္းနားလည္ေနေတာ့ ေျခာက္ေသြ႕ကာစမ်က္ဝန္းေတြက ေငြ႕ရည္ထပ္ဖြဲ႕လာျပန္တယ္ ။ ထိုေယာက်ာ္းကမရွိလာေတာ့မဲ့မနက္ျဖန္ေတြကိုေရတြက္ၿပီး႐ုန္းကန္ေနခဲ့ရပုံပဲ ။သူကအခ်ိန္ရတုန္းေမာင္ေမာင္းကိုအကုန္ဖြင့္ဟခ်င္ေနခဲ့ပုံရတယ္ ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား မနိုင္နိုင္တဲ့စစ္ပြဲကို ေခါင္းမာၿပီးေရွ႕တိုးခ်င္ေနရပါသလဲ ေမာင္ေမာင္းနားမလည္ေတာ့ ။
တိုက္ဆိုင္သည္လား ၊ ေမာင္ေမာင္းကိုခံစားနိုင္သည္လားမေသခ်ာတဲ့ ထိုေယာက်ာ္းကေမာင္ေမာင္းေတြးေနတာကို တန္းေျပာျပလာမည္လို႔ေတာ့မထင္မွတ္ခဲ့ေပ ။
"ကိုယ့္ခမည္းေတာ္က စီးပြားကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရးဘက္အာ႐ုံစိုက္လုပ္ေနခဲ့တာၾကာၿပီ ၊ အဲ့အခ်ိန္ကိုယ္ကလည္းျပည္သူေတြၾကားအာဏာႀကီးလာတယ္ ၊ ကိုယ့္ကိုႏွစ္လိုတဲ့သူေတြမ်ားသထက္မ်ားလာေတာ့ သူ႕ထီးသူ႕နန္းအတြက္ပူပန္လာပုံပါပဲ"
"ကိုယ့္ကိုယွဥ္ၿပိဳင္နိုင္ဖို႔ မသင့္ေတာ္တဲ့အက်ိဳးအျမတ္ေတြအတြက္ပါခ်ဲ့ကားလာေတာ့ ကိုယ္ရိပ္မိသြားတယ္ ၊ သူ႕ထီးနန္းအတြက္မပူပင္ရေအာင္ကိုယ့္မင္းသားတာဝန္ေတြလ်စ္လ်ဴရႈၿပီး
ေဆးပညာပဲေဇာက္ခ်ေလ့လာလိုက္ေတာ့တာ၊ ကိုယ္ တစ္ခ်ိန္လုံး မထင္မရွားေနခဲ့တယ္ ၊
ကိုယ့္မယ္မယ္ကိုမကုသေပးနိုင္ခဲ့တာအတြက္ ႏွေမ်ာတသျဖစ္တာလည္းပါတာေပါ့ "
"ဒါေပမဲ့ေမာင္းမေဆာင္ထဲလူမ်ားလာေတာ့ စကားခ်ိဳခ်ိဳေတြၾကား သူ႕စိတ္ကလည္းအေရာင္စုံသြားပုံရတယ္ ၊ ကိုယ္ထြက္လာခဲ့တာေတာင္
သူကမလုပ္သင့္တာေတြကိုမရပ္တန့္ခဲ့ဘူး ကိုယ့္ကိုေတာင္ စီးပြားေရးဆန္ဆန္တြက္ခ်က္ၿပီး စစ္တပ္အာဏာႂကြယ္တဲ့ စစ္သူႀကီးသမီးကညာေတြနဲ႕ ထိမ္းျမားေပးဖို႔အားထုတ္ခဲ့တာ ၊ တိုင္းျပည္ကိုင္တြယ္တာကိုသူကစီးပြားေရးအျမင္နဲ႕ပဲတြက္ခ်က္ေနခဲ့တာ "
