Marry Me Money

Chapter 1 (part 1 of 2)

“Why not marry me?” bukas agad ni Lex sa kanina’y pinag-uusapang kasal. “pareho lang naman tayong makikinabang dito.”

Tiningnan lang siya ng kausap na nagpapahinga sa Bangka mula sa pagsisisid sa dagat.

“Look James, it’s just a piece of paper. Hindi mo kailangang matali sakin.”pagpipilit parin niya. “We’ll be married in name only.” Diin niya.

 “You’re too immature to understand.”

“And what are you? Too mature to know it all?”

“ There’s no love between us, Lex to marry each other.”

“So? Practicality nalang.” She opposed “ Hindi ko makukuha ang mana ko kung hindi tayo magpapakasal.” Pagdadahilan niya.

Hindi niya nga ito mahal. Pero kailangan niyang magpakasal dito kung gusto niyang makuha ang mana ng lolo niya. Kung hindi ay mapupunta ito sa pamilya ng kapatid ng papa niya na puro pag-gagasta at pagsusugal lamang ang alam.

“I am already rich to run after your lolo’s proposition.” James said.

Iniaabot sakanya ang isang mask at diving suit.

“Aanhin ko to?”

“Ano pa ba? Didn’t we came here to go underwater?” anito.

“Oh, come on. Riding in this boat away from shore take me years to have courage.” Itinuro niya ang tabing dagat. “I need an extra dedication to jump underwater.” She continues.

“What?! You’re afraid of water?”

“Correction, underwater.” Pagtatama niya.

Takot nga siya sa ilalim ng tubig. She knows how to swim. Pero kapag nasa ilalim ng dagat, inaatake siya ng phobia.

 “Lakas ng loob mong imbitahin akong mag scuba diving, eh takot ka naman pala sa tubig.” Pang-aasar nito.

Niyaya niya lang naman ito na mag diving para sumama ito sa kanya. Para mahikayat niya sa gusto niya.

“This is where your interest are. Kaya I invited you here. Hindi ka naman sasama kung hindi dahil dito.” Paliwanag niya.

“Where did you get that idea?” he wonders.

“Sa lolo mo. Binibuild up ka niya sakin, eh.”

Natahimik ito saglit. This marriage idea ay nanggaling sa mga lolo nila. They’re grandfathers were best of friends kaya napagkasunduang ipakasal silan dalawa.

“Dive with me, and I’ll marry you.”

“You must be kidding me. You know I can’t. that’s too hard.”

“See? Hindi mo kaya. Exactly how I feel about this marriage.” Pagkukumpara nito. “Lex, marriage is sacred for me. Papakasalan ko lang ang taong mahal ako at mahal ko. Mga lolo lang natin ang may kagustuhan nito. And if you want something Lex, work fot it. Don’t be a user.” sabi nito

Natigilan siya sa sinabi nito. Totoo naman iyon, pero hindi lang naman siya ang may makukuhang interés sa kasal na mang-yayari, hindi naman siya ang taong mang-aagrabayado ng iba para sa gusto niya. And, this modern time ay uso pa ba ang sacrecy ng marriage? People get married but before you know it ay nag-kaka-sawaan na ang mga ito na tuloy n asa annulment o kaya’y devorce.

“Ouch! Sakit no’n ah.  tagos.” She smiles at him cracking that joke. “Manong, balik na po tayo. Tumataas na masyado ang araw.” Utos niya sa nagpapatakbo ng motor boat.

”Sige po, ma’am.” Tugon nito.

Hanggang sa makabalik sila sa pampang ay tahimik parin sila. Ayaw niya munang mag-salita, sa lahat naman ng pang-aasar nito dati ay kaya niyang tanggapin. Huwag lang ang sabihing mang-gagamit siya.

They know each other, magkababata sila nito. but, they’ve never been close to each other. Dahil kung mag-kikita man sila nito ay laging bangayan at pikunan ang nang-yayari sa pagitan nila. Nag-kakasama lang naman sila nito dahil sa mga lolo nila. Lagi kasi itong sinasama ng Abuelo nito sa mansion ng lolo niya.

Magka-pareho rin ang paaralan nila ng high-school but when they both completed they’re secondary ay madalang na niya itong makita. And the last time she knows about him before this instance ay lumipad raw ito ng Europa para ipag-patuloy ang kurso nito. Then now, pinag-sasama nanaman silang dalawa.

Hindi niya naman ito lalapitan kung hindi niya kailangan ang tulong nito, asar siya rito. Kung hindi lamang isa sa kondisyon ng lolo niya na mag-pakasal rito para sa mana niya ay hindi siya mag-aabalang makita ito.

“Marunong kang mangabayo, diba?” tanong niya sa kasama.

“Lex, I’m sorry sa nasabi ko.” Hingi nito ng paumanhin.

“Why take it back when you meant it? It doesn’t matter.”kontra niya dito.  Umangkas siya sa kabayong nakatali sa puno. “ If you can’t ride a horse, kabayo nalang pasanin mo.” gagad niya. “hindi, loko lang.” pag-babawi niya sa sinabi, she really mean it dahil sa pag-kaka-offend dito but she doesn’t want to sound rude. “May dalang sasakyan si Manong Badong makisabay ka nalang.” Nagsuot siya ng sombrero na nakuha sa ibabaw ng kabayo niya. “Manong, kaw na pong bahala. Una na ho ako.” Habol niya pa bago patakbuhin ang kabayo.