P.o.v. James
Het was de dag nadat papa en mama op weg gingen naar opa, en mij bij ome Zayn en tante Perrie achterlieten. Brian, John en ik hebben ondertussen al 10 potjes Fifa gespeeld. Voor als je het je afvraagt: wat moeten die jongen, jongetjes met Fifa? Nou het is geen echte Fifa, het is meer "kinder Fifa". Fifa alleen dan makkelijker en je hoeft minder te doen. En omdat ik, Brian en John helemaal gek zijn van voetbal, is dit ons favoriete spel.
Maarja, we hebben ondertussen best veel potjes gewonnen. We gaan telkens met z'n drieën in een team en verslaan dan de tegenstander. Soms met gemak, maar soms met veel moeite. Maar we hebben wel elk potje enorm veel plezier!
'Jongens, we willen zo naar het zwembad gaan, maken jullie je klaar?' Zei tante Perrie. 'Ja tante Perrie' zei ik en ik liep meteen naar boven. John en Brian liepen achter me aan. We pakten onze zwemkleding en deden dat in 1 tas. Met die tas in onze handen liepen we de trap af. We liepen naar tante Perrie en ome Zayn, die in de keuken waren, en gaven gezamenlijk de tas. 'Das snel! Hebben jullie alles wat jullie mee willen hebben?' Zei ome Zayn. We knikten alle drie. 'Oke, gaan jullie mee naar de auto?' Zei tante Perrie. 'Wie er het eerste is!' Riep Brian. We begonnen met z'n drieën heel snel te rennen en uiteindelijk kwam Brian het eerste bij de auto aan. Wat best logisch was, omdat hij 6 is en dus 2 jaar ouder is als John en 3 jaar ouder is als mij. En ook nog eens een kop groter is als John en mij. We stapten allemaal in en ome Zayn startte de auto. En niet veel later reden we weg.
Tijdens de rit waren John en Brian aan het kibbelen over welke film we vanavond zouden gaan kijken. Ik luisterde niet en keek uit het raam. Mijn gedachten waaide net zo snel als de wind die buiten door de bomen waaiden door allemaal gedachtes heen en stopte bij de gedachte dat Brian, John en ik eigenlijk best veel leeftijdsverschil hadden. Brian was vorige maand 6 geworden, John was al een tijdje 4 en ik was 3. Maar ondanks de leeftijdsverschil waren we hele goede vrienden. En daar was ik blij mee!
P.o.v. Stacie
Samen met Rose huppelden we door de gang. We hadden allebei onze zwemtas in onze handen. Roze huppelde vlak voor me en rende de trap af. Ik volgde haar snel en niet veel later stonden we in de keuken waar ome Louis een broodje aan het smeren was. 'Pahap!' Zeurde Rose, 'Eet nou door!'. 'Ga maar vast in de auto zitten' zei ome Louis met volle mond. 'Niet praten met volle mond' giechelde ik en samen met Rose huppelde ik naar de auto en stapten we in. Ik deed de deur dicht en mijn gordel vast om. Ik keek naar Rose en zag dat ze naar buiten staarde. 'Zeg Rose...' Begon ik, 'hoe zit het nou tussen jou en Richard?'. Richard was een jongen uit onze klas waar Rose het vaak over had. Ze waren goede vrienden en Rose vertelde dat ze hem leuk vond. Ik zag dat ze vaak in pauzes naar hem toe ging. Als je nu denkt: "awh, liet ze je alleen?" Dan is het antwoord: "nee". Rose en ik zitten in een leuk groepje op school. Een groepje die bestaat uit 4 meiden: Rose, Lily, Mary en ik. We zijn echt de beste vriendinnen van elkaar en hebben altijd Lol. Maar terug naar het nu.
'Niets speciaals' antwoordde Rose blozend. 'Jaja! Vertel!' Zei ik grijnzend. Rose draaide zich om naar mij. 'Oke, we hebben verkering...' Biechtte ze op. 'Gaaf!' Lachte ik. 'Maar niet doorvertellen! We willen het geheim houden' fluisterde ze. 'Ik zeg niets! Maar wel tegen Mary en Lily!' Zei ik. 'Dat vertel ik ze nog wel!' Zei Rose. 'Wel doen he' zei ik snel voordat ome Louis en tante Tessa de auto deuren open deden. Ome Louis en tante Tessa stapten in. 'Zo, klaar om te zwemmen?' Vroeg tante Tessa. 'Ja!' Zei ik vrolijk. Ome Louis starte de auto en we reden weg.
Nog geen kwartiertje later kwamen we aan bij het zwembad. Ik zag de auto's van ome Zayn, ome Niall en ome Liam al staan. We stapten uit en liepen naar binnen, waar de rest al zat te wachten. James kwam naar me toe gerend en gaf me een knuffel. 'Hey grote zus!' Zei hij. 'Hey kleine broer' zei ik. 'Kom dan gaan we omkleden' zei ome Liam.
Ongeveer 10 minuten later lagen we allemaal in het zwembad. Nouja... Allemaal is gelogen. Tante Perrie, tante Tessa en tante Daisy lagen bij het buitenbad te zonnen in ligstoelen. En al mijn ooms? Die waren aan het klieren als kleuters in de wild water baan... Ja... Ik meen het echt... Er is een wild water baan... Oke flauw van mij, maar al mijn ooms zijn echt aan het klieren in de wild water baan! Ze gaan dan racen onderling en duwen elkaar aan de kant om elkaar in te halen enzo... Al mijn neefjes en nichtjes doen gezellig mee. Ome Liam neemt dan bijvoorbeeld James op schoot en zorgt dan dat zij als eerste beneden aankomen, of doen dan (voorzichtig) een wedstrijdje. En dat doen ze dan met allemaal. Iedereen vind het fantastisch... Behalve ik... Ik zit langs de kant bij het binnenbad met mijn voeten over de rand die in het water hangen en staar naar het water met het gelach van iedereen om me heen... En waarom ik niet mee doe? Ik deed dat altijd met pap... En zonder hem vind ik het niet leuk... Ik moet dan de hele tijd aan hem denken... En dan besef ik me pas hoe erg ik hem mis... Nu al! Na 1 dag! Voor James geldt dit anders, hij houdt zijn gedachten nu juist niet meer bij papa en mam. Maar ik wel. Niet dat ze er niet meer zijn! Maar gewoon omdat ik niet zonder ze kan... Als ik samen met Rose ben gaan mijn gedachtes weer weg bij ze... Maar zij heeft het ook leuk in de wild water baan... En ik wil haar pret niet bederven, dus vraag ik haat maar niet of ze met mij wilt zwemmen.
'BOE!' Hoor ik opeens achter me. Ik schrik en val bijna in het water, maar gelukkig kan ik mezelf nog vasthouden aan de rand. Ik kijk achter me en zie ome Louis staan met een grote glimlach op zijn gezicht. Ik kon er niet om lachen en keek triest weer naar het water. Ome Louis kwam naast me zitten en sloeg een arm om me heen. 'What's up little girl?' Vroeg hij. Ik zuchtte en antwoordde maar niet. 'The sky!' Riep ome Louis vrolijk. Hij lachte, maar ik kon er weer niet om lachen. 'Wat is er?' Vroeg hij bezorgd en hij kwam dichter bij me zitten. 'Normaal lach je altijd om mijn grappen...' Zuchtte hij. 'Ja...' Zuchtte ik. 'Wat is er?' Vroeg hij. 'Ik mis pap en mam gewoon...' Zuchtte ik. Ik voelde dat ik tranen in mijn ogen kreeg. 'Awh baby' zei ome Louis en hij trok me op zijn schoot en sloeg zijn armen om me heen. Nu pas kwamen al mijn tranen vrij. Ze stroomden als golven over mijn wangen, en ik kon het niet helpen. Ome Louis bewoog wiegend heen en weer. 'Dit had je vroeger ook, weet je dat?' Vroeg hij. 'W-wat?' Stotterde ik terwijl ik mijn tranen weg veegde. 'Vroeger toen je een jaar of 2 was huilde je altijd als Harry 's avonds niet thuis was voor een concert' vertelde ome Louis. 'En daarom heeft Harry geregeld dat we minder concerten gingen doen en meer thuis waren' ging hij verder. 'Echt?' Er verscheen een glimlach op mijn gezicht. 'Jep!' Zei ome Louis met een glimlach. 'Wat lief van hem...' Zei ik meer tegen mezelf. 'Kan ome Louis iets voor mijn kleine nichtje doen?' Vroeg ome Louis. 'Weet nie' zei ik terwijl ik mijn schouders op haalde. Ome Louis drukte een zoen op mijn kruin en legde zijn kin op mijn hoofd. 'Ome Louis is hier voor je meissie' zei hij. 'I know lou... I know...' Ik zuchtte en leunde tegen ome Louis aan. Hij is altijd al een tweede papa voor mij geweest. Omdat ik zo vaak bij Rose was, zag ik hem veel. En zo hebben we een hele goede bant samen. En daar ben ik trots op!
_____________________________
Hey lezers!
Ik hoop dat het met jullie goed gaat, want met mij gaat het super! De reads gaan ineens heel snel omhoog, net als de votes en de comments! Daar wil ik jullie ENORM voor bedanken! ENORM!!! Ik ben super blij met jullie! Heel erg bedankt!
Als jullie een idee hebben mag je dat natuurlijk achterlaten in de reacties. Ik lees zeker alle reacties, dus wees niet bang of ik hem wel heb gelezen of niet!
Nogmaals bedankt voor alle reads, comments en votes!
Love you all
Xxx my
JE LEEST
Fireproof {VOLTOOID ✔️}
FanfictionLET OP!! DIT IS EEN VAN MIJN EERSTE VERHALEN! DUS HET IS NIET MEGA GOED! Als je op het punt staat om je leven te beëindigen, en er komt ineens iemand in je leven die om je geeft... Wat doe je dan? Je zou zeggen: met die gene mee gaan! Maar kan je zo...