Fireproof {VOLTOOID ✔️}

Hoofdstuk 9

p.o.v. Anne

Ik vond dat Harry nog steeds raar deed. Hij vertelde niet waar we heen gingen. Hij fietste gewoon ergens heen. Ondertussen keek ik wat rond en hielt ik me aan hem vast, hij vond dat duidelijk niet erg, want hij zei er niets van. Na een eindje fietsen, stopten we bij een paar ouden flats. Ik sprong van de fiets af en Harry zette de fiets op slot tegen een flat. ‘staat dat hier wel veilig?’ vroeg ik. ‘het maakt mij niet uit of hij weg is of niet als we terug komen’ lachte Harry. Ik lachte en hij belde aan bij het huis. ‘ken je de bewoners van dit huis?’ vroeg ik verbaast. Harry glimlachte en deed de deur open. Ik liep achter hem aan naar binnen. Harry deed de deur achter me dicht. We stonden in een klein halletje met een lange trap naar boven. Harry glimlachte en liep de trap op. Ik volgde hem maar. Bovenaan de trap was een hal, met allemaal deuren. Harry liep naar één van de deuren toe en klopte aan. Ik ging bij hem staan, ‘wat ben je nou aan het doen?’. ‘wacht nou maar!’ zei hij met een grijns. Ik vond het eng en deed een heel klein stapje naar achter. Harry zag dat blijkbaar, want hij lachte. De deur ging open en daar stond Liam. ‘Liam?’ vroeg ik verbaast. Hij lachte, net zoals Harry. ‘kom binnen!’ zei hij en Harry en ik liepen naar binnen. Ik vond het nu echt eng worden, wat waren ze van plan? Hoe komt Liam hier ineens? ‘deze kant op!’ zei Liam en hij liep een deur door. Harry volgde hem en ik volgde Harry maar. In de kamer was nog een andere deur. En Liam liep daar ook door, hij deed de deur achter zich dicht. Harry stond stil voor de deur en draaide zich om naar mij. ‘ogen dicht!’ zei hij met een glimlach. ‘wat is hier aan de hand?’ vroeg ik verbaast. ‘daar kom je achter als je je ogen dicht doet!’ lachte hij. Ik zuchtte en deed mijn ogen dicht. ‘handen voor je ogen!’ zei Harry. Ik zuchtte nogmaals en deed mijn handen voor mijn ogen. Ik hoorde een deur open gaan. Harry legde zijn hand op mijn rug en begeleidde me naar binnen. ‘wacht hier!’ zei hij en ik hoorde hem weg lopen. Ik hoorde dat hij een paar meter bij me vandaan stil stond. ‘open je ogen!’ riep Harry. En op dat moment hoorde ik een paar jongens, ‘serprise!’ roepen. Ik deed mijn handen voor mijn ogen vandaan en opende mijn ogen. Voor mij stond heel One Direction. En tussen hun in, stond een meisje met lang blond haar en ijsblauwe ogen. Ik herkende haar meteen: Tessa.

p.o.v. Tessa

Ik kon het nog steeds niet geloven tussen One Direction. En nog erger: Louis stond dicht tegen me aan! Anne liep naar me toe en omhelsde me. Ik voelde meteen tranen van haar wang over mijn schouder rollen. ‘ik heb je zo gemist!’ zei ze. Ik pakte haar stevig vast. ‘ik jou ook!’ zei ik en ik sloot mijn ogen. Na een tijdje lieten we elkaar los. ‘hoe is het nu met je?’ vroeg ze. Ik veegde wat tranen bij haar weg. ‘goed! Helemaal nu ik hier tussen One Direction sta!’ zei ik zacht tegen haar. Ze lachte en blijkbaar hoorde de jongens me ook, want ik hoorde wat gegrinnik achter me. Anne grinnikte ook, ‘mooi zo! Met mij ook wel… sinds een paar dagen dan’. ‘hoe bedoel je?’ vroeg ik verbaast. ‘nou, sinds ik de jongens heb ontmoet, gaat het goed! Daar voor niet echt…’ ‘o, wat is er dan?’ ‘je weet toch wel met mijn vader een paar jaar geleden?’. Ik knikte, ‘ja…’. ‘nou… sinds dien zijn we arm… en gebruikt mijn moeder al ons geld voor drugs enzo…’ zei ze. Ik zag dat ze een traan liet. Ik zag dat Harry naar haar toe liep om haar te omhelzen, maar snel greep ik haar vast en omhelsde ik haar. Harry deed een stapje achteruit en ik stak mijn tong naar hem uit. Harry lachte zachtjes. Ik liet haar weer los en gelukkig verscheen er een glimlach op Annes gezicht. Ik glimlachte ook en was blij dat ik haar weer bij me had. ‘maar dit is toch niet jouw huis, of wel?’ vroeg Anne verbaast. Ik lachte, ‘nee! Dit is van een goede vriend! Hij woont er niet in en we mochten dit gebruiken om jouw te verassen!’. Anne lachte, net zoals de jongens. ‘ik voel me wel omringd en populair met al die jongens om me heen!’ lachte ik. De jongens lachten ook. ‘zullen we naar het park gaan?’ vroeg Niall. ‘ja leuk!’ zeiden de andere jongens. ‘worden jullie dan niet herkent?’ vroeg ik verbaast. ‘nee hoor! Komt wel goed!’ lachte Liam en we liepen met z’n allen naar buiten. ‘ik heb maar 1 fiets!’ zei Harry toen we buiten kwamen. We stonden met z’n allen op de stoep en ik keek om me heen, ‘welke fiets?’. Harry keek ook om zich heen en Anne begon te lachen, ‘nu is ie weg! Ik zei toch dat je hem ergens aan vast moest zetten!’. Harry lachte, ‘laat maar ik heb géén fiets!’. De jongens lachten ook. ‘dan gaan we lopen!’ zei Louis. ‘weet je nog waar het parkje is, Anne?’ vroeg ik. ‘ja! We kwamen er altijd samen!’ lachte Anne en samen met Harry liep ze voorop richten het parkje. Achter hun liepen Liam, Niall en Zayn. En achter hun liepen Louis en ik. Louis wilde per se naast mij lopen. ‘dus, hoe zit het eigenlijk met jouw leven? Ik bedoel… Je weet veel over ons… Maar ik weet niets over jou!’ zei Louis met zijn vriendelijke blik. ‘Ik heb een leuk gezin… En we zijn niet echt arm… zeg maar eerder: we zijn rijk’ zei ik. ‘en je gezin? Hoe zit dat in elkaar?’ vroeg hij. Ik zuchtte, dat is juist iets dat ik liever voor mezelf houd, maar dat was omdat niemand er naar vroeg. Dus dan vertel ik het maar… het moet er ooit eens uit…

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hey allemaal!! beste wensen voor 2015!!! Ik hoop dat jullie allemaal een leuk en gezond jaar tegemoet gaan!!! XX my