- Amnezi - | Taekook

3

  
   -İyi Okumalar

 
   •  •  •  •  •  •

  Sessiz bir oda da kalemin kağıda çıkarttığı tok sesin ardında kalan iki kişi.
Birisi elinde ki kalemle kağıda darbeler vururken, diğeri pür dikkat karşısında ki genci izliyordu.

  Bu görüntü o kadar özlediği, o kadar hasret kaldığı bir görüntüydü ki gözlerini bir saniye olsun ayırmak istemiyordu. Öyle de yapıyordu.

  Öte yandan Jeon Jungkook bunun farkında bile değil, sanki tek önemli olan şey elinde tuttuğu kağıdı ve kalemiydi.

  Aradan geçen zaman ikisinin nezdinde de bir öneme sahip değildi çünkü ikisi de o anda huzurlu hissediyordu.

  Bazen bazı şeylerin tarifini yapmak zordur, kelimelere dökmek ifade etmek. Tam da bu nokta da Jungkook'un tıkandığını hissettiği için başvurmuştu bu yönteme Dr. Kim. Ama yaptığı şeyin kendisinde bu denli yaralara sebep olacağını tahmin etmemişti. Belki de kapatmaya çalıştığım acılar gün yüzüne çıkıyordur diye düşündü içinden.

  Olsun gelen şey ne olursa olsun Jungkook dan olduğu sürece pek de bir öneme sahip değildi. O her şeye razıydı.

  " Ah nasıl oldu emin değilim ama sanırım bitti."

  Jungkook'un sözleri bir an çok yersiz geldi Taehyung'a.

  Senin elinden çıkıp da kötü olma ihtimali olabilir mi?

  "Bakabilir miyim?"

  Kafasını onaylar anlamda salladı ve elinde ki defteri uzatmakla yetindi. Dr. Kim'in defteri alıp çizimi incelemeye başlaması da çok uzun sürmedi zaten.

  Gözleri uzun süre kalem darbeleriyle ortaya çıkan eserde dolandı durdu. Bunu neden çizmiş olabileceğini düşündü. Aklına farklı anlamlar geliyor hangisinin Jungkook'un içini yansıttığını anlamaya çalışıyordu.

  Simgeler gerçek anlamları ile mi kullanılmıştı yoksa bunlar anlamları bilinmeden yapılmak istendiği için mi yapılmıştı.

  Taehyung bi tabi Jungkook'un simgelerin anlamlarını bildiğini biliyordu, ama ona ne doğrultuda çizdiğini soracak cesarete sahip olamıyordu. Bu işin sandığından zorlayıcı olması morelini düşürmüştü.

  Jungkook haklıydı çizimlerine yön verebilir onları istediği doğrultuda kullanabilirdi . Göstermek istediği şeyi göstermek, gizlemek istediği şeyi ise gizlemek elindeydi.

  "O kadar derin bir çizim değil. Neden bu kadar incelediğinizi anlayamadım?"

  " Bana ne çizdiğini anlatmak ister misin?"

"İşinizi bana mı yaptırmaya çalışıyorsunuz?"

  Bu soru Taehyung'un anlık olarak afallamasını sağladı. Gözlerini Jungkook'un üzerinde kısa bir süre gezdirdikten sonra çizime döndü.

  Sorusuna cevap vermek istiyordu ama tam olarak ne demesi gerektiğini bulabilmiş de sayılmazdı.

  "Ben gördüğümü anlatabilirim. Ama sen Jungkook, içine attığın ve konuşmaktan korktuğun şeyleri söylemek için elde ettin bu fırsatı kaçırmak ister misin?"

  Jungkook'dan yükselen kısa ve cılız kahkahanın ardından konuşması o kadar da uzun sürmemişti.

  "Sizce konuşmayı fırsat olarak görsem, buraya ilk geldiğim an bu fırsatın elimde olduğunu ve konuşabileceğimi bildiğim halde susar mıydım?"

  Jungkook'un cevabı Taehyung'da bir uyanma olmasını sağlamıştı karşısında ki genç kelimeleri kullanma konusunda en az kendisi kadar yetenekliydi ve bunu kullanmaktan geri durmuyordu.