- Amnezi - | Taekook

40

 
   -İyi Okumalar-

 
  •  •  •  •  •  •

 
   -2023-

 
  Saatler saatleri kovalamaya başlamış geçen her bir dakika Taehyung'un kalbine tarifi imkansız bir acı işlemeye başlamıştı.
  Aldığı her bir nefeste boğazına düğüm olan endişe duygusuna esir oluyordu.

  Odanın içerisinde bir o yana bir bu yana endişe dolu adımlar atarken Jimin'in içeriye girdiğini gördü.

  "Tae yeter artık yerinde dur."

  Jungkook lunaparkta bayılalı tam dört saat geçmişti. Taehyung, Jungkook'u eve getirmiş yatağına bile yatırmıştı. Jimin'le birlikte akıllarına gelen her türlü şeyi denemişlerdi ama Jungkook hala uyanmamıştı. Namjoon'u da aramışlardı. Biraz beklemerini bunun gayet normal olduğunu söylemişti.

  Jungkook kaybettiği bütün anılarını geri kazanmıştı, zihnine çok fazla yükleme olmuştu. Yorgun düşmesi ve bayılması çok normaldi Namjoon'a göre.

  "Namjoon'u tekrar mı arasam." Dedi Taehyung odaya giren arkadaşına hitaben. O sırada da sevgilsinin yanına adımlayıp yatağın kenarına oturdu.

  "Bilmiyorum böyle olması normal demişti."

  Taehyung bıkkınlıkla dışarı nefes verdi. Yatakta öylece yatan sevdiğine baktıkça kendisini kötü hissediyor onun için bir şeyler yapmak istiyordu. Elinden bir şey gelmiyor olmasına içten içe küfrediyordu.

  Cebinden telefonuna uzanıp tekrar Namjoon'u aradı. Böylece bekleyemezdi. Telefon bir kaç çalışa açıldı.

  "Hyung hala uyanmadı." Telefon açıldığı gibi konuşmuş vakit kaybetmek istememişti.

  "Konum at geliyorum."

  Kısa ve öz konuştular, Taehyung telefonu kapattığı gibi konum attı. Stresli bekleyişleri devam etmeye başladı.

  Jimin'de yatakta Taehyung'un yanına oturdu, ikisinin de derdi aynıydı. İkisi de canından çok sevdiği için oturmuş bekliyordu.
  Taehyung korkmamaya çalışıyordu. Bayılmış olması normaldi, çok normaldi hemde. Ayrıca Jungkook'un bir şeyleri hatırlamış olması iyiydi. Altı yıl sonra herşeyi hatırlamıştı. Bütün anılarına sahipti artık.

  Jimin elini arkadaşının eline attı, buz gibi olmuştu eli. Avcunun içerisinde hapsedip ısıtmaya çalıştı.

  "Elleri buz gibi." Dedi yanı başında oturan Taehyung'a dönerek.

  Taehyung da sevdiğinin diğer eline uzandı, tuttuğunda buz gibi olduğunu o da fark etti.

  "Hareketsiz kaldı, o yüzden üşümüş olmalı. Üstüne bir bataniye daha örtelim."

  Jimin hemen ayaklandı. Eline geçen rast gele bir battaniye ile hızlıca geri gelip arkadaşının üzerine örttü. Aradan geçen yirmi dakika sonunda kapı sesini duydular. Jimin kapıya bakmaya giderken Taehyung, Jungkook'un yanında kaldı.

  "Evet kaç saat oldu?" Diye sordu Namjoon içeriye adımladığı sırada.

  "Dördü geçti." Taehyung gözlerini sevgilisinden alıp Namjoon'a baktı, Namjoon'un tam arkasında hyungunu görmesiyle şaşırdı, oturduğu yerden kalkıp onun yanına ilerledi.

  O sırada da Namjoon çoktan yatağa ulaşmış doktor çantasını açmıştı bile.

  "Hyung, sen de gelmişsin." Taehyung kollarını abisine sardı. O an Namjoon ile birlikte olan Seokjin kardeşinin endişeli sesini duyunca onu yalnız bırakmak istemeyip sevgilisinin peşine takılmıştı.