- Amnezi - | Taekook

8

  -İyi Okumalar

  •  •  •  •  •  •

  -2023-
 

   Diğer günlere kıyasla bir tık daha yorucu bir gün olmuştu Jungkook için, seans sayıları aynı olsa da dinlediği şeyler ona ağır gelişti. Kaç sene olmuştu bu işi yapalı ama hala alışamıyordu, etkileniyordu.
  Belki de kendi yaralarını deşiyordu duydukları, bilemiyordu.

  Gün sonunda kendini yorgunlukla eve atmıştı. Jiminin olmadığını fark etmesi çok uzun sürmedi. Onunla yapmış olduğu kısa telefon konuşmasında bu gün çok işi olduğunu ve gelemeyeceğini öğrenmişti.

  Kendi psikolog randevusunun üzerinden dört gün geçmişti, ve o günden beri geceleri adam akıllı uyuyamıyor, gün içerisinde ise ölü gibi geziyordu.

  Odasına çıktığında aynadan yansımasına baktı, göz altları morarmış, yüzü hortlak gibi gözüküyordu. Bu hali kendisini bile korkutmuştu. Daha fazla ayna önünde oyalanmadan banyoya yöneldi.
  Ilık duşunun ardından dizi izlemeye karar vermişti, saçlarını kurutmaya üşendiği için öylece bıraktı, leptopunu alıp yatağına yerleşti. Netfixte yarım bıraktığı diziyi açıp izlemeye başladı.
 
  Ne bir mısır almıştı, ne de içecek bir şeyler. Oturmadan aklına gelmemişti ve şuanda da üşeniyordu kalkmaya. İstifini bozmadı bu yüzden. 

  Art arda izlediği üç bölüm sonunda saatin ikiye geldiğini fark etti. Jimin hala gelmemişti ve anlaşılan işi daha da uzuyordu.
  Hafiften bastıran uykusunu kaçırmamak için bilgisayarını yanına bıraktığı gibi uyku pozisyonuna geçti.

  Kafasını yastığa koymasıyla aklına doluşan düşüncelerin hızı aynı orantıda olunca, içine derin bir nefes çekti.

   İstediğim tek şey sessizlik.

   Acaba ailem şuan ne yapıyor.

  Ah bu gün gelen çocuk umarım tekrar gelir.

  Lütfen artık uyumak istiyorum.

  Jimin de gelmedi zaten ya gelmezse.

  Tekrar randevuya gittiğimde ne anlatacağım acaba.

  Nereden başlayacağım konuşmaya.

  Gitmesem mi acaba?

  Ama gitmek zorundayım.

  Artık uyusam keşke.

  Düşünme bunları.

   Jungkook'un zihni bunlar ve daha fazlasıyla meşgulken, bu gün de uyuyamayacağını anlamıştı.

  Başı çatlıyordu ve deli gibi uykuya ihtiyacı vardı.

  İstediğim tek şey sakinlik.

Sıkıntıyla gözlerini açtı, Jiminle konuşup ne zaman geleceğini öğrenmek için telefonunu eline aldı, ama aramadan önce ondan gelen mesajı fark etmişti.

       -Park Jimin'den yeni bir mesaj-.     

Park Jimin:
-Bu gün yeni bir program üzerinde çalışıyoruz, eğer başarırsak harika olucak, bu yüzden eve ne zaman gelirim bilmiyorum. İyi uyu seni seviyorum yarın görüşürüz.

  Gördüğü mesajdan onun da bu gece yanında olamayacağını öğrenmişti.
  İçi iyice sıkıntıya girdi. Bu aralar bu kadar düşünüyor olması, psikolog randevusuyla ilgiliydi, ne olduysa o zaman olmuştu. Belki de konuşmak o zamanları düşünmek bir şekilde ona iyi gelmemişti.