- Amnezi - | Taekook

Belirsiz

-İyi Okumalar-

 
 
   •  •  •  •  •  •

  -2017-

  Mezuniyet günüm gelmişti, artık okulum tamamen bitiyor kendimi iş hayatına bırakıyordum. Çok heyecanlıydım. Yeni bir hayat vardı önümde, artık çalıştığımın karşılığını almam gereken zaman gelmişti.

  Uyandığımdan beri yaşadığım heyecanla bir dakika duramamış, oradan oraya zıplayıp durmuştum. Bir yanımın yaşadığı bu heyecan dün gece sevgilimle olan konuşmam aklıma doldukça yok oluyordu.

  Bir ay geçmişti, babamla konuştuğum günün üzerinden, ona tam bir ay vermiştim ve o bana Kim A Yün'le olan ilişkisini bitirdiğini söylemişti. Taehyung'un da bu konuyu açmaması ve artık o kadar üzgün olmaması da babama inanmama sebep olmuştu. Ta ki dün geceye kadar. Dün sevgilimle buluştuğumda moreli çok bozuktu. Sebebini sorduğumda ise bana tek söylediği;

  Annemin o adamla ilişkisi devam ediyor.

Olmuştu, aynen böyle söylemişti. Emindi şüphe yoktu. O emin olmasa asla bu kadar net konuşmazdı, sevgilimi tanıyordum.
  Babamin bana yalan söylediğini anlamıştım işte o zaman, çok sinirlenmiştim eve geldiğimde ondan hesap sormak istedim ama eve gelmedi.

  Kiminle nerede ne yaptığı umrumda bile değildi artık, annem bile bunu takmıyorken benim dert edinmem ne kadar mantıklı olurdu. Ama işler değişmişti, sevgilim üzülüyordu ve ben onun üzülmesine katlanamıyordum, tam da bu yüzden bulaştım zaten bu işe.

  Mezuniyet saati geliyordu, üzerimi erkenden giyinmiştim, her ne olursa olsun heyecanlı tarafımı bastıramıyordum. Sevgilimle birlikte seçip aldığımız takımım içerisinde çok güzel duruyordum. Taehyung için de almıştık benimkine benzer bir takım ve onun da o kıyafet içerisinde nasıl duracağını deli gibi merak ediyordum. Eminim harika olurdu, hayır harika kelimesi bile onun yanında sönük kalırdı.

  Aynada son bir kez kendimi süzdüm, her ne kadar yüzüm morel bozukluğundan dolayı sirke satıyor gibi gözükse de güzel görünüyordum.

  Aynanın önünden çekilip yatağıma oturdum, zihnim babam yüzünden doluydu ve ben bu dolulukla bu güne kapatmak istemiyordum. Bu gün benim için en önemli günlerden birisiydi.
  Zihnim düşüncelerimle meşgulken kapım açıldı, bakışlarım oraya kaydı, gelen Eun Woo'ydu. Beni gördüğünde ıslık çaldı.

  "Bu yakışıklı da kim böyle vay vay vay." Gülerek kurduğu cümle beni de güldürdü. Adımlayıp yanıma geldi ve kendisini yatağa attı.

  "Erkencisin?"

  "İkiz kardeşimin mezuniyet günü de, hazırlanmak için işten erken çıkmam gerekti."

  Benden üçüncü bir şahıs olarak bahsetmesine gülümsedim.

  "İkiz kardeşin çok şanslı."

   Anında ukalaca takındığı tavırla beni onayladı, mütevazılık yapmasını beklemedim desem yalan olurdu.

  "Sen niye erkenden hazırlandın."

  "Heyecandan"

  Günün en neşeli kahkahasını sundu bana. Onun gerçekten eğleniyor olduğunu görmek çok güzeldi. Bende onun yanında sırtımı yatağa bıraktım, yan yana uzanırken bana doğru döndü.

  "Babam nerede biliyor musun?" Diye sordum.

  Kaşlarını çattı, ben normalde babamın nerede olduğunu sormazdım, haklıydı.