-İyi Okumalar-
• • • • • •
"Evet doktor durumu nedir?" Diye sordu Taehyung. Doktoru görmesi ile oturduğu yerden ayaklanmıştı.
Jungkook'un odasından çıkan doktor kapının yanında bekleyen ikiliye ilerledi.
"En son ne zaman yemek yedi?" Diye sordu.
"Bilmiyorum sanırım dün akşam." Cevabı veren Jimin olmuştu. Düşünür gibi yaptı ve konuşmaya devam etti.
"Akşam eve geldiğinde işte bir şeyler yediğini söylemişti bu yüzden benimle yemedi. Sabahları ise 11 gibi kahvaltı yapar. O yüzden işe gitmeden bir şeyler yediğini düşünmüyorum." Diyerek bitirdi konuşmasını.Doktor elinde tuttuğu dosyadan bir şeye bakarken konuşan Taehyung oldu.
"Dün klinikte yemek yemedi."
Jimin şaşkınlıkla yanında ki arkadaşına baktı. O zaman neden yalan söylemişti ki. Olan şeylere anlam vermek güçleşmişti.
"Jungkook uzun zamandır adam akıllı bir şey yememiş. Endoskopi yaptık, sonuçlara göre yediği şeyleri de kusmuş. Yaptığımız tahlillerde ise oldukça vitaminsiz kaldığını görüyoruz."
Taehyung da Jimin de dehşete düşmüştü. Doktorun söylediği şeye inanmak istemediler. Gözlerinin önünde olana bitene bu kadar kayıtsız kalmış olmak ikisi için de kabul edilemezdi.
Taehyung, klinikte Jungkook'un odasına girebilmeyi başardığında onu öylece yerde yatarken görmüş ve görmesiyle de kucaklayıp hastaneye getirmesi bir olmuştu. Yolda Jimin'e haber vermek neyse ki aklına gelmişti. Olaya şahit olan Namjoon ise hastalarını erteleyip apar topar hastaneye onların peşinden gitmişti. Şuan ise giriş katımda Seokjin'in gelmesini bekliyordu.
"Sorun neymiş Jungkook iyi mi?" Diye sorarak yanlarına geldi Seokjin. Kapıda doktor ile konuştukşarını görünce telaşlanmıştı.
Taehyung'un konuşacak hali yoktu, sevgilisinin bunca zamandır gözü önünde eridiğini fark edememiş olmak kalbini ağrıtıyordu.
Jimin, Seokjin ve Namjoon'a kısaca doktordan duyduklarını anlattı.
"Serum verdik, şuan yapacak pek bir şeyimiz yok bu duruma sebep olan şeyi araştırmak için psikiyatri uzmanımızdan yardım almam gerekiyor. Test sonuçlarına göre fizyolojik bir problemi yok."
Jungkook bu halde olma sebebi, zihni miydi yani? Diye geçirdi içinden Taehyung. Hatırladığı şeyler her neyse Jungkook için iyi değildi.
"Ben onun doktoruyum, adım Kim Namjoon psikiyatristim."
"Ah öyle mi? Sizinle özel olarak görüşmem mümkün mü?"
Namjoon anında doktoru onayladı.
"Bende konuşmak istiyorum." Dedi Taehyung, doktor ona bu istediğinin olamayacağını söyleyecekti ki Namjoon lafa atladı.
"Jungkook'un psikoloğu kendisi. Bizimle olması iyi olur."
"Pekala o halde odama geçelim."
Doktor ve Namjoon önden yürüdüler, Taehyung ise olduğu yerden hareket edemiyordu. Donup kalmıştı adeta. Hala gözümün önünde ki gerçeğe nasıl bu kadar kör olabildiğini anlayamıyordu.
"Kendine gel Tae, yanlarına gitmen gerek." Dedi Seokjin'in kardeşinin omzundan tutup onu hafifçe sarsarken.
Taehyung kafasını iki yana sallayıp kendisine gelmeye çalıştı ve savsak adımlarını ileriye doğru attı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
- Amnezi - | Taekook
FanfictionEtrafta uçuşan bir sürü balon var sanki, ve sen onlardan birisine sahip olmak istiyorsun, çünkü içinde bir yerde onların sana ait olduğunu ama kaybettiğini düşünüyorsun. Ne yaparsan yap sanki o balonlar her defasında senden biraz daha uzağa gidi...