- Amnezi - | Taekook

31

-İyi Okumalar-

• • • • • •

Jungkook kliniğe giriş yaptığında, içinde dolaşan mutluluğa ve beraberinde getirdiği salak gülümsemesine engel olamıyordu. Rüya gibi bir gece geçirmişti. Kim Taehyung'un yatağında uyanmamış olsaydı da yaşananların rüya olduğuna emin olurdu.

"İyi çalışmalar Eun Tak, Tae- Dr. Kim müsait mi?"

"Teşekkürler bay Jeon, hayır şuan bir hastası var."

"Tamamdır teşekkürler."

Gerisin geri kendi odasına döndü, kalbini ısıtan adamı onun işi bittikten sonra görmeyi düşünüyordu. Daha bir kaç saat anca oluyordu ama deli gibi özlediğini hissetti. Geçen haftalarda bu duyguya nasıl tahammül edebildiğini sorguluyordu. Çünkü Kim Taehyung'u bir kere görmüş olmak bile yeterdi ona bağımlı olmaya.

Odasına girdiğinde asistanı ile günlük programını yaptı, en azından günün kalan kısmı için danışanı olup olmadığını öğrendi. İki kişiyle görüşmesi gerekiyordu ve ilkinin gelmesine de daha vardı.
Gene sakin bir gün olacak gibi duruyordu. O yoğun tempolu bir iş akışına alışıktı bu yüzden sakinlik fazlasıyla canını sıkıyordu.

Bir müddet odasında telefonuyla oynayıp Jimin'le mesajlaştı, tutulduğu ufak çaplı sorguyu geçiştirmişti ama arkadaşının akşam radarına tekrar takılacağına da emindi.
Dikkati telefonundayken kapısı çalındı verdiği kısa onaydan sonra Taehyung'un gelmesini umut ederek bekliyordu ama gördüğü başka beden umutlarını yerle bir etti.

"Kusura bakmayın umarım rahatsız etmiyorumdur." Dedi Jungkook'un ismini Dal Mi olarak hatırladığı çocuk gelişim uzmanı kız.

"Hayır tabi ki etmediniz gelin oturum lütfen."

Kız da Jungkook'un masasının önünde ki sandalyede yerini aldı, karşılıklı konuşmaya başladılar. Dal Mi meslektaş sayıldıklarından ve bu süreçte bir pedogog olarak Jungkook'tan çok fazla şey öğreneceğini vurguladı. Uzun zamandır çocuklarla ilgili olan sorunlara tek başına koşuyormuş ve bu kendisini daha da yetersiz görmeye başlamasına sebep olmuş. Şimdi ise Jungkook'un aralarına katılmış olması en çok onu mutlu etmiş gibi konuşmuştu.

Jungkook gördüğü ilgi için kısaca teşekkür edip bundan sonrasında bu alanda birlikte çalışacağı için mutlu olduğunu dile getirmişti.

Kızın davranışları, hal ve hareketleri farklıydı, Jungkook buna pek bir anlam veremedi, ama sorgulamadı da. Daha yeni tanıştığı ve karakterini bile adam akıllı bilmediği birisi için ön yargılı olmayı reddeddi.
Dal Mi ile konuşmasının tıklandığını hissettiği zaman sanki kurtarıcısı gelmiş gibi kapı çaldı. Kapıyı çalan komut beklemeden konuşarak içeriye girdi.

"Ah bebeği-" ama gördüğü Dal Mi cümlesini yarıda kesmesine sebep oldu.

Dal Mi ise patronunu görmesiyle birlikte oturduğu yerden kalktı. Sanki yanlış bir şey yaparken yakalanmış gibi davranmıştı. Jungkook bu davranışa da anlam veremedi.

"Ben sizi rahatsız ettim sanırım."

"Hayır bay Kim bende şimdi çıkıyordum."

Dal Mi'nin odayı terk etmesi üzerine Jungkook, karşısında ki afet gibi duran bedene yöneldi. Her giydiği, saçının her hali yakışıyordu ve Jungkook bazen bu güzellik karşında eriyordu.

"Üstündekiler çok yakışmış." Dedi Taehyung Jungkook'un kendisi için düşündüğünü o da Jungkook için düşünmüş olmalıydı.

Jungkook üzerine baktı. Altında siyah bol kumaş pantolon üstünde ise beyaz bol gömlek vardı. Gömleği içine soktuğu için ince beli açığa çıkmıştı ve Taehyung o bele sarılmamak için kendisini zor tutuyordu. Elinin en çok yakıştığı yer hiç şüphesiz Jungkook'un ince beliydi.