"I don't blame you" |4

699 55 74
                                    

ETHAN

Δεν είπα τίποτα στην Αφροδίτη γιατί ήθελα να της κάνω έκπληξη. Είχα συνεννοηθεί με τον Χρήστο ο οποίος μου επιβεβαίωσε πως η Αφροδίτη δεν είχε κανονίσει κάτι για το Σαββατοκύριακο.

Την Πέμπτη μίλησα μαζί της στο τηλέφωνο όπως κάναμε συχνά. Συχνά τον μήνα αυτόν που πέρασε από τότε που έφυγα, μιλούσαμε σε βιντεοκλήση με τα παιδιά.

Όταν έφτασα βρήκα να με περιμένει ο πατέρας μου με τον αδερφό μου στο αεροδρόμιο.

«Ίθαααν!» φώναξε ο Σωκράτης όταν τους πλησίασα. Έτρεξε κατά πάνω μου και άφησα την τσάντα μου να πέσει από τον ώμο μου. Τους αγκάλιασα και σήκωσα στην αγκαλιά μου τον Σωκράτη.

«Ίθαν, μου έλειψες πολύ!» μου είπε ο αδερφός μου.

«Και εμένα μικρέ» του είπα και τον άφησα κάτω. «Πάμε τώρα» τους είπα βιαστικά και μπήκαμε στο αυτοκίνητο.

Ήθελα να βρω την Άφρο αλλά έπρεπε να κάνω υπομονή. Υποσχέθηκα στον Σωκράτη πως την επόμενη μέρα θα περνούσαμε όλη την μέρα μαζί αλλά σήμερα έπρεπε να πάω να δω και τους υπόλοιπους.

«Εντάξει, αλλά αύριο θα παίξουμε! Όλη μέρα!» μου είπε και του απάντησα θετικά.

Μετά από λίγη ώρα έφυγα με προορισμό το σπίτι που νοίκιαζαν ο Χρήστος με τον Στέφανο. Ο Αχιλλέας ήξερα πως έμενε με την Ελένη. Αφού βρήκα την διεύθυνση και μου άνοιξαν, με αγκάλιασαν και οι δύο και με χτύπησαν μαλακά στην πλάτη.

«Που είσαι ρε!» μου είπε ο Στέφανος.

«Μας έλειψες ρε» μου είπε ο Χρήστος καθώς με αγκάλιασε.

«Και εμένα ρε 'σεις. Πάμε;» τους ρώτησα και μου απάντησαν θετικά. Είχαμε κανονίσει να βγούμε σε ένα μπαρ όλοι μαζί αν και η Αφροδίτη δεν ξέρει πως θα είμαι και εγώ. Όταν φτάσαμε στο μαγαζί μπήκαμε μέσα και καθίσαμε σε ένα τραπέζι. Πήραμε τα ποτά μας και αφού είδα την ώρα σηκώθηκα.

«Σε λίγο θα έρθουν και τα κορίτσια. Καλύτερα να μην με δει η Άφρο αμέσως. Πάω να πάρω άλλο ένα ποτό και θα έρθω σε λίγο» τους είπα και τους έδειξα το ποτήρι μου. Αυτοί έγνεψαν καταφατικά και κατευθύνθηκα προς την άλλη πλευρά του μαγαζιού.

Όταν πλησίασα αρκετά κοντά στον ψηλό ξανθό τύπο, γύρισε προς το μέρος μου.

«Ίθαν!» μου είπε ο Λουκ και με αγκάλιασε χτυπώντας με απαλά στον ώμο. «Πώς είσαι;»

«Καλά, μια χαρά. Εσύ; Η... ομάδα;» τον ρώτησα αν και στο μαγαζί είχε αρκετό θόρυβο για να μην μπορεί να ακούσει την συζήτηση μας κάποιος άλλος.

Till Stars Stop ShiningOnde histórias criam vida. Descubra agora