Guilty |30

252 30 62
                                    

APHRODITE

Το κεφάλι μου πονάει φριχτά λες και το χτυπούσα στον τοίχο. Γαμώτο, πρέπει να σταματήσω να πίνω τόσο πολύ.

Προσπάθησα να ανοίξω τα μάτια μου μα το φως με ανάγκασε να τα ξανακλείσω μουρμουρίζοντας βρισιές.

«Όχι και ο καλύτερος τρόπος να ξυπνήσεις ε» άκουσα την βραχνή φωνή του Πέτρου από δίπλα μου. Γύρισα αργά προς το μέρος του και άνοιξα τα μάτια μου.

Τον κοίταξα χωρίς να απαντήσω και οι τύψεις άρχιζαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Τέλεια.

«Είδες; Εν τέλει, μου έδωσες μια ευκαιρία» μου είπε με ένα μικρό χαμόγελο.

«Φυσικά, βρήκες ευκαιρία όταν είχα πιει ένα μπουκάλι και δεν ήξερα τι έκανα» του απάντησα αν και ήξερα πως αυτό δεν ίσχυε. Ήξερα πολύ καλά τι έκανα χτες και δεν σταμάτησα.

«Α εγώ φταίω πάλι;» με ρώτησε.

«Πάντα» του απάντησα.

«Δηλαδή δεν πέρασες καλά;» με ρώτησε με ένα μικρό χαμόγελο.

«Έχω περάσει και καλύτερα» του είπα για να τον εκνευρίσω.

«Μάλιστα, δεν είμαι αρκετός για εσάς δεσποινίς;» με ειρωνεύτηκε και σηκώθηκε από το κρεβάτι.

«Δεν είσαι...»

Δεν είσαι αυτός που πραγματικά θέλω.
Δεν είσαι αυτός. Δεν είσαι ο Ίθαν.

Κι όμως, κοιμήθηκα μαζί του.

«Δεν είμαι τι;» με ρώτησε καθώς ντυνόταν.

«Ξέχνα το. Δεν μπορώ να το συζητήσω τώρα με τον πονοκέφαλο που έχω» του απάντησα. Ήθελα απεγνωσμένα να κλείσω τα μάτια μου.

«Μάλιστα. Οπότε δεν έχω λόγο να μένω παραπάνω εδώ.» μου είπε καθώς έβαζε το παντελόνι του.

«Δεν σε διώχνω, εσύ φεύγεις» του είπα καθώς τον έβλεπα να κουμπώνει τα κουμπιά από το πουκάμισο του.

«Εφόσον με συγκρίνεις με τον πρώην σου, δεν νομίζω πως πρέπει να κάτσω παραπάνω» μου απάντησε και γύρισε προς το μέρος μου.

«Πότε είπα κάτι τέτοιο;» τον ρώτησα και σηκώθηκα λίγο ψάχνοντας το βλέμμα του ενώ αυτός έψαχνε αν είχε ξεχάσει κάποιο αντικείμενο του στο δωμάτιο.

«Δεν χρειάζεται να το πεις, το καταλαβαίνω από την ειρωνεία σου. "Έχω περάσει και καλύτερα", τι σήμαινε δηλαδή αυτό;» με ρώτησε και πήρε το ρολόι του από το κομοδίνο.

Till Stars Stop ShiningDonde viven las historias. Descúbrelo ahora