Chapter 26
Wide
"Sit."
Umirap ako at tahimik na sinunod siya. Sa loob loob ko ay nagkakagulo-gulo na.
Ang plano kong pag-alis ay hindi natuloy dahil sa eksaheradang lalaki. Pagkatapos akong hilahin papasok sa bahay ay dumiretso siya sa kaniyang opisina para magtrabaho. Dala ako.
He made me sit on his sofa then he trudge towards his precious table. Hindi ko tinanggal ang masama kong tingin sa kaniya hanggang sa matapos siya sa ginagawa. Sinuklian niya lang iyon ng masama ring tingin tapos ay padabog pang tumabi sa akin.
Mabilis akong umusog palayo na mas lalong ikinasama ng kaniyang tingin.
I scoffed.
Wala man lang siyang kaalam-alam na halos pinipiga na ang puso ko sa sakit na dulot niya.
Pigil na pigil ko ang pag-iyak habang nakikipagtitigan sa kaniya. I am trying to conceal my emotion as I'm trying to hinder my tears again. Hindi ko na alam kung hanggang kailan ko 'to gagawin.
Well. As long as he's still on your side. Iiyak ka hanggang sa lumuha ka ng dugo, tanga.
Kinurot ko ng bahagya ang sarili.
Ang swerte naman ng tangang 'to at ilang beses ko na siyang iniyakan.
"Gutom ka na?" putol niya sa samaan namin ng tingin.
Umiwas ako ng tingin at pasikretong hinimas ang nananakit kong dibdib.
Ayan na naman siya eh. He's starting to act like he cares again.
"Pake mo?!" I blared out.
Sumigaw ako para mainis siya. Para masabihan niya na naman ako ng nakakainis na mga salita niya. Para baka sakaling maturn-off ako sa kaniya't biglang mawala ang nararamdaman kong pagmamahal.
"Come here." Hindi siya nainis! He just showed me his calden grin. "Why are you so mad, hmm?"
Ang kumikirot kong puso ay tila biglang nabuhayan. Biglang gusto na namang magpakatanga. Kingina. Hanggang kailan niya ba ako pahihirapan ng ganito?!
Until when he will act?!
He will not stop his acting until he learned that you're aware of that already, Ade.
Should I announce my defeat then? Para hindi na ako mahirapan ng ganito? Para isahan nalang 'no? Isahang bagsak. Tapos ay makakaalis na ako at makakaiyak na ng malaya.
But I can't. . .
Hindi ko kayang sabihin. I can't lose my pride too. Kahit na pakiramdam ko ay unti-unti na rin iyong natutupok dahil sa pakikipaghalikan ko sa lalaking ito.
I stared at him.
Nanlaki ang kaniyang mga mata ngunit agad ding nawala iyon. He stared back at me with the same level of intensity.
"Show me your performance. . ." I mumbled.
For the second time, his eyes widened. Hindi tulad kanina na mabilis lang nawala, ngayon ay nagtagal iyon. Tila hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.
Nanghahamon ko siyang tiningnan. "You can't right? You talk too much for a man. Puro salita rin, wala namang gawa. . ."
Nagdilim ang kaniyang mga mata. Mukhang nasapol sa sinabi ko. I am trying to provoke him. At kahit magtagumpay naman ako, alam kong hindi niya ako kayang. . . He cannot do it with me because he's just pretending. Hindi naman siguro aabot sa gano'n ang pagpapanggap niya 'di ba?
