JUNGKOOK'S DIARY

8

Hellooo. aşkolarr nasılsınız

okul-iş nasıl?

umarım seversiniz bölümü biraz dramalı ehehehe

bol bol yorum yapalımm lütfennn

iyi okumalarrr

Kim ailesi ile yaptığımız akşam yemeği buluşmasının üzerinden bir hafta geçti. Bu bir hafta içinde okula, dershane ve ev arasında dönüp durdum.

Taehyung'un yanında eskisi kadar gerilmeyi bıraktım ve ara ara mesajlaşıyoruz da. Şimdilik sadece birbirimize yapamadığımız soruları attığımız mesajlar bunlar.

Bugün ise en güzel gün olabilir. Cumartesi ve dershaneye akşam gideceğim. Dün gece o kadar heyecanlandım ki babama üst üste sabah beni kaldırmamasını öğlene kadar uyuyacağımı söyledim.

Tabii her şey istediğimiz gibi gitmeyebiliyor. Gözlerimi açtığımda saat dokuza anca geliyordu. Bağırış seslerine uyandım. İlk önce babamın telefonda konuştuğunu sansam da bağıranın bir kadın olduğunu idrak ettim ve hemen ardından bu kadının annem olduğunu anladım.

Yataktan ok gibi fırladım ve odadan çıktım. Aşağı inme konusunda kararsız kaldığım için merdivenin başına çöktüm.

Annem ve babam, hararetli bir şekilde tartışıyorlardı. Kafalarını çevirseler beni göreceklerdi ama birbirlerine oldukça odaklanmışlardı.

Annem sinirli bir şekilde babama bakıyorken, babamsa daha önce hiç görmediğim bir haldeydi. Suratı kıpkırmızı olmuştu. Bedenimi kontrol edemediğim bir titreme ele geçirdi.

"Ya Eun, son kez söylüyorum ses tonuna sahip çık oğlumu uyandıracaksın."

"Oğlun. Oğlun öyle mi? KİM NAMJOON O BİZİM OĞLUMUZ. TEK YAPMADIN ONU. SEN BANA KAFAYI YEDİRECEKSİN. KAÇ YIL BEKLEDİM KOREYE DÖNMENİZ VE TEKRARDAN AİLE OLABİLMEK İÇİN SENSE GELİR GELMEZ KENDİNİ BİR OROSPUNUN KOYNUNA MI ATTIN?"

"Ağzını topla. Ayrıca evet tek yapmadım Jungkook'u ama tek baktım. Ya Eun, sakın bana aile dramı okuyup kendini acındırma. Sana dedim altından kalkamayacağını düşünüyorsan doğurma dedim, inat ettin doğurdun. Sonra ben vazgeçtim istemiyormuşum anne olmayı dedin bıraktın çocuğu. Oyuncakmış gibi bıraktın.

Tamam dedim, yanlış karar vermiş dedim sustum. Amerikaya gitmeden önce kapına gelip yalvarmadım mı sana? Beraber gidelim, ben bize hala güveniyorum demedim mi? Aile mavalını sakın bana okuma. Yılarca didinip durdum Jungkookla bağın kopmasın diye."

Yaşlar yanaklarımdan akarken dudaklarımı ısırdım. ilk kez ebeveynlerimin kavgasını izliyordum.

"Namjoon sabrımı sınama. Hatırlatırım ki babamın savcılıktan fazlaca tanıdıkları var ve Jungkook Kore'ye göre hala reşit değil. Velayeti alıp, bir şekilde senin için uzaklaştırma kararı çıkarttırmam bir haftamı bile almaz. Uzak dur Luna'dan yoksa yüzünü göremezsin oğlunun."

Boğazımdan bir hıçkırık koptu. Bu sesle ikisi de şaşkınlıkla bana döndüler.

"HAYIR."

Bağırdım ve odama koştum. Merdivenden duyduğum ayak sesleri ile kapıyı kilitledim. Onlar kapımı zorlarken ben çantamı topluyordum ve bir yandan ağlıyordum.

Annem hiç mi duygularımı umursamıyor?

Evin kapısının kapandığını duydum. Babam biraz daha odamın önünde durdu.

"Özür dilerim Jungkook, bunları duymak zorunda kaldığın için özür dilerim ama sana söz veriyorum baban seni asla bırakmayacak. Lütfen konuş benimle."