{LÜTFEN BÖLÜMÜ BEĞENMEYİ VE YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN!}
{EDİT KONUSUNDA YARDIMA iHTİYACIM VAR HESABIMDAN YAZABİLİRSİNİZ}
HER TÜRLÜ BANA YAZABİLİRSİN HER DAİM SİZİNLEYİM.
İnstagram: mardinmasali5offical
Tiktok: Wattpadyazari5
Keyifli okumalar;
Yıllardır vicdan azabı çektiğim insan. Her gece binbir parçaya bölüne bölüne rüyamda gördüğüm insandı Agir Aslan.
Belkide çocukken sevgisini iliklerime kadar hissettiğim, saçlarımı ikinci kez okşayandı. Agir Aslan.
Odamdaki çatlakları boyayan, insanlara karşı savaşmayı öğretendi. Ağlamayı bana o öğretti.
Ağla dedi neden ağlamamı istemişti. Ruhundaki yaralar ağlayınca geçer dedi. Geçmedi ağlamama rağmen ruhumdaki yaralar geçmemişti.
Kumral saçlarında beyazlar oluşmuştu. Gözaltları morluklar ile kaplıydı, zayıflamıştı. Hâlâ sert bir yüz yapısı vardı. Hâlâ herkesten nefret ediyormuşcasına bakıyordu. Yeşil harelerini gözlerime sabitledi, o nefret duygusunun içinde bende vardım.
Bana doğru birkaç adım attı karşılık verdim, her adımda daha fazla yaklaştım. İçimdeki öfke büyüyordu, tam karşıma dikildi.
Tokat. Evet ona tokat attım. Herkesin kulaklarını sağır eden tokat sesiydi. Ellerim ile göğsüne vurmaya başladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mardin Masalı +18
ChickLitKazanmak mı? Yoksa kaybetmek mi? Kaç kere hayata karşı savaşımda kazandım, girdiğim her savaşta çoğunlukla kazanırdım.. Peki neden bu savaşta kaybettim... Neden kalbim aşk savaşına yenik düştü? "Bebeğim" dedi başımı kaldırıp ela gözlerimi siyah...