Eiddwen "Umutsuzluğun Gölgesinde" adlı kitaba tutkundu. Kitaptaki iyi karakterlerden ve başrollerin aşkından ziyade Caden ile ilgileniyordu. Yalnız...öfkeli...kitabın kötü adamı olan Caden. O kadar bağlıydı ki kitaba kitabın sonunu değiştirme şansı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Caden burnuna gelen sıcak ekmek kokusuna rağmen gözlerini açmak istemiyordu.
"Kalk hadi seni uykucu. "
Annesinin sesini duyduğunda gözlerini açmamaya karar verdi. Bu rüyanın devam etmesini istiyordu. Annesini o kadar özlemişti ki gözlerini açmazsa daha çok yanında kalırdı belki. Annesi hep yaptığı gibi gelip yanağını öpüp onu gıdıklayınca gülerek açtı gözlerini. Karşısındaki gerçekten annesiydi. Ona sarılıp ağlamaya başladı. O kadar çok özlemişti ki onu. Yaşadıklarının hepsinin birer rüya olmasını diledi.
"Seni çok özledim anne. Çok özledim."
"Kötü bir rüya mı gördün oğlum?"
"Evet anne. Sen ölmüştün sonra...ben...anne..."
"Rüya değildi oğlum. Onları gerçekten yaşadın. Senin yanında olamadığım için çok üzgünüm ama sen büyüyüp güzel bir çocuk oldun. "
"Anne...bu rüyaa....ben öldüm mü? Öldüm ve yanına mı geldim?"
"Hayır oğlum. Seni görmek istedim sadece. Ne kadar büyüdüğünü..."
"Anne çok zor ben ...ben sensiz çok acı çektim. Sana acı çektirenlere acı çektirmek istedim ama yapamadım. Eiddwen ...anne o..."
"Aşık olduğun kız değil mi? Oğlum geçmişi geçmişte bırak. Bırak ki geleceğin olabilsin. Hem gerçekler senin sandığın gibi değil. "
"Gerçek o adamın seni öldürdüğü. O adamın seni bizden aldığı. O günden sonra babam eskisi gibi olmadı. Sonra ailemi sonsuza kadar kaybettim..."
"Oğlum ... geçmişi bırak. Sana yalvarıyorum. O kızı çok seviyorsun değil mi? Onunla güzel bir gelecek kur. Beni bırakmazsan o geçmişte ikinizde boğulacaksınız. Bunu yapma lütfen. Ben yanında olamadım ama onun yanında olmasına izin ver. Ve her şeyinle onun yanında ol."
Caden annesine sarılıp ağlayarak yeniden gözlerini kapattı. Açtığında ise kendisini şatosundaki odasında buldu. Ari yanında bekliyordu. Kendisine geldiğini görür görmez yeniden doktoru çağırdı. Doktor kötü bir durumda olmadığını söyleyip gidene kadar sesini çıkarmadı. Doktor çıktıktan sonra Ari'yle göz teması kurup bekledi.
""Lordum, prens Ian onu saraya götürdü. O zamandan beri leydinin iyi olduğu ve dinlendiğinden başka bir bilgi yok. Korkarım..."
Caden yataktan fırlayıp Ari'nin boğazına sarıldı. Onun öldüğüne dair duyacağı herhangi bir sözcük bir cümleyip kabul etmiyordu. O ölmemişti. Ölseydi kendisinin şu anda yaşamıyor olması gerekiyordu.
